In memoriam ds. Hendrik Talsma

Bovenstaande tekst uit Romeinen 3 is te lezen op de rouwkaart van ds. Hendrik Talsma. Het zijn woorden die veelzeggend zijn. Ds. Talsma was een vurig prediker van vrije genade. Het was voor hem een wonder dat hij door de Heere God tot het ambt geroepen was. Persoonlijk en ambtelijk kon hij ook alleen maar leven uit de genade van God in Christus Jezus. Hij had een diep besef van de heiligheid en de grootheid van God. De vreze des Heeren was in zijn leven diep geworteld. Juist daarom wist hij zich zo afhankelijk van Gods genade. En dat klonk in zijn prediking door.

Ds. Talsma begon zijn ambtelijke loopbaan op 29 december 1935 in Kamperveen. Op 1 juli 1938 volgde Nederlangbroek, op 27 oktober 1940 Wierden. Op 28 november 1943, midden in de oorlog, volgde 's-Gravenhage. Laatstgenoemde gemeente heeft hij met grote toewijding en ijver gediend tot aan zijn emeritaat op 1 mei 1977. Eind 1995 mocht ds. Talsma het beleven dat hij zestig jaar predikant was.

Ruim 33 jaar is hij Haags hervormd predikant geweest. Hecht waren wederzijds de banden. Toen hij 30 jaar in Den Haag stond, schreef hij: 'Nooit heb ik er spijt van gehad, dat ik naar Den Haag moest gaan en er blijven. De Heere heeft het bijzonder wel met mij gemaakt, ondanks alles en door alles heen. In die 30 jaar zijn er ook moeilijkheden geweest, niet te zeggen hoeveel en van alle kanten en ze zijn er nu nog. Maar... tot hiertoe heeft de Heere ons geholpen en ook voor de toekomst is al onze hulp en verwachting alleen van Hem'.

Toen ik één dezer dagen zat te bladeren in de notulen van het ministerie van Haagse hervormde predikanten, las ik de naam van ds. Talsma. Op 12 juni 1961 hadden de predikanten gesproken over het verschijnsel van de 'huisgemeente'. Hoe moeten we daarmee omgaan, wat moet ons antwoord daarop zijn, zo vroegen de Haagse dominees zich af. In die vergadering pleitte ds. Talsma voor de catechismusprediking in de avonddienst. Kennelijk vonden sommigen dat niet nodig, want de notulen melden: 'Talsma houdt vol, dat alle collega's daarmee moeten bezig zijn'.

De woorden: 'Talsma houdt vol' typeren hem. Enerzijds had dat heel wat te maken met zijn karakter, anderzijds had het alles te maken met zijn hart. Want de zaken van Schrift en belijdenis hadden zijn hart. En als die in het geding kwamen, wist hij van geen wijken. Vanuit dat beginsel is hij recht door zee en onvermoeid bezig geweest in prediking en pastoraat. Velen heeft hij als herder en leraar tot zegen mogen zijn. De eer van de Naam des Heeren drong hem, en dat was merkbaar in prediking en pastoraat.

Aan het einde van zijn aardse loopbaan restte ook ds. Talsma niets anders dan een beroep op Gods genade en trouw. Hij besefte: ook een dienaar van het Woord is mens, een zondig mens. Maar de vaste hoop op genade wortelde diep tot in de diepte van het kruis. Hij werd stiller tot God, toen hem de afbraak van zijn lichaamskracht zwaar viel, en het sterven van zijn vrouw in 1993 hem nog zwaarder viel. Hij nam de toevlucht onder de schaduw van Gods vleugels. En dan valt ons werk, ook ons stucwerk, weg. En dan blijft over de verzoening van ons leven in Christus' kruisoffer.

In de reformatiemaand 1996 heeft ds. Talsma mogen ondervinden wat het voor eeuwig betekent: 'om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is'.

Soli Deo Gloria.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen