Een paasgroet

Jezus verkeert weer in het midden van Zijn discipelen. Maar nu als Opgestane. En het eerste woord dat van Zijn lippen komt, luidt: Vrede! Vrede zij ulieden! Dat is de gebruikelijke groet: shalom! Maar wat krijgt dat woord in Christus' mond een rijke en diepe inhoud. Hier spreekt immers de Vredevorst Zelf de vredesgroet uit. De vrede waarvan de engelen in Zijn geboortenacht zongen, komt Hij na Zijn opstanding uitdelen. De vrede die Hij Zelf verworven heeft, duur gekocht en betaald. Daarom kan Hij zeggen: Mijn vrede geef Ik u. Het is Zijn vrede. Vrede door het bloed Zijns kruises. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem. De straf op onze brute vijandschap heeft Hij gedragen. Hij heeft alles goed gemaakt tussen een heilig God en een schuldig volk. Hij heeft vrede verworven. Dat is de vrucht van Zijn middelaarswerk. En met die vrucht komt Hij in het midden van Zijn discipelen. Hij heeft de vrucht bij Zich en Hij deelt ze uit, met gulle hand. Vrede zij ulieden! Wij kunnen elkaar alleen maar vrede toewensen, maar Hij kan ze geven. Vrede, ware vrede. Shalom. Dat is Gods grote gave. Dat is het nieuwe leven dat Christus geeft, leven uit de kracht van Zijn opstanding.

Wilt u niet ruilen? Zijn vrede in plaats van uw vrees? Uw vrees mag u kwijtraken aan Christus, en Hij zal u Zijn vrede geven. Vrucht van Pasen. Genade zij u en vrede. Zo beginnen we iedere kerkdienst met een paasgroet. Het klinkt iedere eerste dag der week: vrede zij ulieden. De Heere laat u groeten. Hij laat u vrede aanbieden. Hij is zo'n goeddoend God. Een God Die u Zijn vriendschap biedt. Wat een wonderlijk vredesaanbod. God biedt Zijn vrede aan rebellen. Deze vrede is meer dan u en ik ooit op hadden kunnen hopen. Weet, als u dit aanbod afslaat, blijft God tegen u. Grijp daarom die vrede met beide handen aan. Lever uw wapentuig bij de Heere in. Laat uw schild ook eens zakken. Handhaaf uzelf niet langer. Buig uw knieën voor Hem. Buig uw hart voor Hem. Hij zal het Pasen maken. Hij zal uw vrees wegnemen en Hij zal u vrede schenken.

Een vrede die met een kus van 't recht gegroet wordt. Jezus toont Zijn discipelen ook de littekens van de kruisiging. Die vormen de garantie van de vrede die Hij hen aanbiedt. Mijn vrede geef Ik u, en kijk... zie Mijn handen en Mijn zijde. Ze zijn er de garantie van. De vrede die Christus u biedt, staat vast op goddelijk recht. Hij heeft de vrede duur betaald bij de Vader. De wonden die in Zijn lichaam geslagen zijn, vormen het betalingsbewijs. Die vrede die Christus biedt, die is 'gedekt', daar hoeft u niet aan te twijfelen. Sta er eens bij stil hoe wonderlijk het is dat de Heere Jezus in Zijn verheerlijkt lichaam nog de littekens van Zijn lijden draagt. Hij heeft het lijden en de dood achter Zich. Voorgoed. Maar de sporen van dat bittere lijden zijn nog aanwezig in dat verheerlijkte lichaam waarmee Hij uit de doden verrezen is. Hoe komt dat? Was de kracht van de opstanding niet groot genoeg om de sporen van het lijden volledig uit te wissen? Nee, dat is het niet. Die littekens maken dat verheerlijkte lichaam alleen maar mooier en heerlijker. De littekens zijn de sieraden die Hij draagt. Zichtbare tekenen van Zijn liefde voor Zijn Kerk. Ze zijn daar nog tot troost voor de Zijnen. Ze prediken ons de onveranderlijke en onvergankelijke waarde van Zijn lijden en sterven. Zo is Hij opgestaan. En zo is Hij nu bij de Vader. Johannes ziet het Lam bij de troon van God, staande als geslacht. Normaal gesproken zijn we verbijsterd bij het zien van de wonden van een geliefde. Maar voor de discipelen vormen de wonden van Christus een bron van blijdschap. Ook voor u? Zeker, wie in die wonden ziet, valt zichzelf vies tegen. Dan ga ik verstaan: ik sloeg Hem die wonden, ik deed Hem die smarten aan! Om mijn overtredingen is Hij verwond! Maar dan roep ik het ook uit. Zulk een is mijn Liefste! Alles aan Hem is gans begeerlijk! Maar het meest begeerlijk zijn wel de littekens die Hij draagt. Want daarin zie ik Zijn zondaarsliefde. De wonden in Zijn handen en Zijn zijde zijn de fonteinen van verzoening, de deuren van het eeuwige leven, de zegels die mij verzekeren van de ingang in het hemelrijk.

Lezer(es), zie op Hem, op Christus! Ware blijdschap is alleen te vinden in het zien op het heilige Godslam, staande als geslacht. Hij draagt u een warm hart, een warm Middelaarshart toe. Hij komt dichtbij u staan. Hij toont u Zijn heilige littekens als de zekere tekens van de vergeving van al uw zonden. Hij maakt Zichzelf dierbaarder dan ooit. Hij laat Zich van Zijn beste kant zien. Hij toont u Zijn wonden. Kan Hij zelfs daarmee uw hart niet veroveren? Hij is de schoonste van alle mensenkinderen. En Zijn grootste schoonheid ligt in Zijn wonden. Mijn liefste is blank en rood. Blank was het water dat uit Zijn zijde vloeide, rood was het bloed dat van Zijn handen droop. Hij verlangt naar Zijn bruid. Hij is nog steeds bezig haar voor Zich te werven. Daartoe richt Hij Zijn aanzoek tot u. Opdat uw hart ontvlamt in liefde voor Hem! Hebt u de Heere lief? Daar is de Opgestane in geïnteresseerd. Hebt gij Mij lief? Als u dat niet meer ontkennen kunt, spreek dan veel over Hem. Hij zal met uw mond zijn. Hij zal u een loflied geven tot Zijn eer, om dat nu te zingen, en straks voor eeuwig op grond van het evangelie van Pasen: 'Gij hebt mijn weeklacht en geschrei Veranderd in een blijde rei; Mijn zak ontbonden, en mij weer Met vreugd omgord; opdat mijn eer Niet zwijg'. Zo klimt Uw lof naar boven; Mijn God, U zal ik eeuwig loven'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen