Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van verslagenheid tot bekering

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van verslagenheid tot bekering

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

'En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart, en zeiden tot Petrus en de andere apostelen: at zullen wij doen mannen broeders? En Petrus zeide tot hen: ekeert u...' (Hand. 2 : 37-3 8a)

We lezen dat de kleine christengemeente van omtrent 120 personen, die eendrachtig biddend en smekend Pinksteren tegemoet leefde (Hand. 1 : 15), op de pinksterdag opnieuw eendrachtig bijeen is. En dat ze dan allen vervuld worden met de Heilige Geest. Het feit dat al die duizenden samengekomen mensen in Jeruzalem dat kleine groepje christenen in hun eigen taal de grote werken Gods horen spreken, is er het duidelijke bewijs van. Is het niet geweldig: met de Geest vervulde mensen, die met vrijmoedigheid mogen spreken in talen 'zoals de Geest hun gaf uit te spreken'.

Helaas begrijpt niet iedereen het. Sommigen suggereren dat het de invloed van de wijn is. Dan is voor Petrus het moment aangebroken om te gaan preken. Reken maar dat hij gedreven wordt door de Pinkstergeest. Hij is er zo vol van dat hij niet kan zwijgen. Maar Petrus, ben je dan niet bang meer? Je was toch zo bang voor dat dienstmeisje? Inderdaad, maar nu mag Petrus daar staan in volle apostolische kracht, als een petra, een rots in de branding. Vol van de Geest, predikend.

Maar Petrus, nu de Geest wordt uitgestort, kun je dan niet iets aansprekenders doen dan alleen maar preken? Toch niet: Petrus preekt. Want het geloof is immers uit het gehoor van het Woord Gods! Pantomime en bibliodrama en weet ik wat voor nieuwe vormen tegenwoordig allemaal bedenkt, kunnen met de prediking van het Woord Gods niet wedijveren.

Petrus preekt! We kunnen een uittreksel van de preek die hij op de pinksterdag heeft gehouden in Hand. 2 lezen. Helemaal geen preek met esthetische hoogstandjes of populaire vondsten. Nee, hij verkondigt heel gewoon de Schriften!

Prachtig dat Petrus zowel de joden als de jodengenoten (vers 10) die overal vandaan zijn samengekomen, betuigt dat Jezus de Christus der Schriften is! Dat hij zijn eigen volksgenoten oproept tot geloof in de gekruisigde en opgestane Jezus van Nazareth. Hij gaat zelfs zover dat hij de beschuldigende vinger uitsteekt: '... deze Jezus, Die gij gekruist hebt'. Een vlijmscherp woord. Maar Petrus windt er geen doekjes om. Hij gaat eerlijk met zijn hoorders om.

Reken maar dat er vol ontzag en met begeerte in het hart geluisterd is. Maar als dan die laatste beschuldigende woorden volgen, worden ze écht geraakt. Precies in het hart! Die woorden doorboren a.h.w. hun hart. Zo staat het ook in de grondtekst: 'zij werden doorstoken in het hart'. De Geest verbrijzelt hun harde zondaarsharten.

En dan worden ze ontdekt aan hun zonde en verlorenheid buiten Christus om. Dat is immers ook het werk van de Geest: overtuigen van zonde. De duizenden samengekomen hoorders krijgen zichzelf in een glasheldere spiegel te zien. Ze gaan beseffen dat ze hun leven radicaal moeten veranderen. Er ontstaat droefheid naar God in hun hart. En die droefheid werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid!

Voor deze joden heel wat! Ze dachten dat ze het allemaal zo goed deden. Helemaal naar Jeruzalem gekomen als pelgrim om het pinksterfeest mee te maken. En er dan achter te moeten komen dat het allemaal onvoldoende is. Dat ook zij Christus' doornenkroon hebben gevlochten, en dat ook zij Zijn lijdenskelk hebben gevuld. Dat ook zij gedaan hebben wat kwaad was in Gods oog, en daarom Zijn gramschap dubbel waardig zijn.

En dan gaan ze het in hun vertwijfeling uitroepen: 'Wat zullen wij doen, mannen broeders? ' Als getrouwe wetsbetrachters toch zelf nog wat doen? Nee, ze zijn verslagen. En vanuit die verslagenheid worden ze gewillig gemaakt. Ze geven hun verzet tegen de Heere en de Zijnen op. 'Broeders...' Vol overgave!

Het antwoord van Petrus op hun vraag wat ze moeten doen is heel radicaal: 'Bekeert u...'. Wordt veranderd. Wordt vernieuwd in uw gemoed. Keert u af van de zonde. Keert u in tot uzelf. En keert u héén tot de Heere! Sterf aan uw oude mens. Opdat de nieuwe mens in u mag opstaan. Doodt uw leden die op de aarde zijn!

Bekering: terugkeren van de weg waarop we vanuit onszelf gingen. Een ommekeer van honderdtachtig graden. En dan achter Christus aan. De weg van de Man van Smarten. De weg van de verloochening van onszelf en de smaadheid van het kruis van Christus. Maar wél de weg die naar het l(L)even leidt!

Maar Petrus, jouw antwoord is wel erg radicaal ineens. Kun je niet beter tegen deze joden en jodengenoten zeggen dat er twee wegen zijn naar de hemel: één voor de jood en één voor de heiden? En dat de weg voor de jood en jodengenoot die van de Thora is?

Maar nee. Petrus weet dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. En daarom predikt hij onverkort de enige w(W)eg ter zaligheid. Geheel in de lijn van de Schrift, want zo hebben immers de profeten in het Oude Testament ook gepredikt. En Johannes de Doper, de boetgezant in de woestijn. En de Heere Jezus. Had Hij het niet vlak voor Zijn Hemelvaart gezegd dat in Zijn Naam gepredikt moest worden bekering en vergeving der zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem! Dat begin wordt hier werkelijkheid! Maar Petrus, kan de mens zich dan bekeren? Nee, uiteindelijk niet. En toch blijft de opdracht staan. Laat die ons, als we nog onbekeerd voortleven, maar zo in de klem brengen dat we het gaan uitroepen: 'Heere, bekeer Gij mij, zo zal ik bekeerd zijn'. En wat de Heere beveelt, dat wil Hij geven ook! Hij heeft het immers Zelf gezegd: 'Op deze zal Ik zien, op de arme en verslagene van geest, en die voor Mijn Woord beeft'.

Zo ligt ook onze bekering uiteindelijk buiten onszelf, in het volbrachte werk van Christus Jezus. Omdat Hij Zich liet verbrijzelen aan het kruis van Golgotha, daarom is er voor verbrijzelde en verslagen zondaarsharten verberging in Hem!

De Schriftuurlijke prediking van Petrus bleef niet zonder zegen. De Geest paarde Zich eraan. Drieduizend die werden toegedaan! Zou het dan voor u niet kunnen? Hij staat nog aan de deur en klopt, en roept: 'Wendt u naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde'. Zo gij Zijn stem dan heden hoort, gelooft Zijn heil en troostrijk Woord!

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 mei 1997

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Van verslagenheid tot bekering

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 mei 1997

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's