Profeteren

Wie de teksten waarin het woord 'profeteren' voorkomt langs gaat, die zal merken dat dit werkwoord in het Oude Testament opvallend vaak in negatieve zin voorkomt. Vooral bij Jeremia vinden we het geding van ware en valse profetie. Niet alles wat in de Naam des Heeren geprofeteerd wordt is ook werkelijk van de Heere. Er zijn profeten geweest die zelfs 'door Baal' geprofeteerd hebben. Er zijn profeten die in naam van een boodschap Gods niet meer brengen dan 'huns harten bedriegerij' (Jer. 23 : 25). Vernietigend is het oordeel over alle valse profetie als God Zelf zegt: Ik heb die profeten niet gezonden, nochtans hebben zij gelopen; nochtans hebben zij gelopen; Ik heb tot hen niet gesproken, nochtans hebben zij geprofeteerd' (Jer. 23 : 31). Hoe kan men dan ware profetie van valse onderscheiden? Dat is nog niet zo eenvoudig, maar een betrouwaar criterium is wel: wat is de uitkomst van de woorden? 'De profeet, die geprofeteerd zal hebben van vrede, als het woord van dien profeet komt, dan zal die profeet bekend worden, dat hem de HEERE in der waarheid gezonden heeft' (Jer 28 : 9). Profeteren is dus van Godswege spreken. Daarbij moet opgemerkt worden dat het vaak is een spreken 'tegen' alles in. Een tegendraads woord, dat weerstand oproept bij diegenen die er het adres van zijn. Het is de Goddelijke kritiek op de koning, de priesters en het volk, die heilzaam is als er sprake is van verootmoediging. Maar vaak was er een reactie van verzet, zoals we die o.a. vinden in de geschiedenis van Achab en de profeet Micha (1 Kon. 22 en 2 Kron. 18), waardoor het oordeel van God alleen nog maar meer bevestigd werd. Ook het Nieuwe Testament kent de dubbelheid van waarheid en valsheid in het profeteren. In een ernstig ontdekkend woord zegt Jezus: Velen zullen te dien dage 1 tot Mij zeggen: eere, Heere! hebben wij niet in uw Naam geprofeteerd' (Matth. 7 : 22). Toch zal de Heere dit beroep afwijzen, omdat er geen echte relatie met Hem was, Hij heeft hen niet 'gekend'. In het Nieuwe Testament vinden we evenals in het Oude de profetie als een woord van Gods bijzondere openbaring in het heden met het oog op de toekomst. Zo is eigenlijk de hele inhoud van de Openbaring van Johannes profetie te noemen: Zie, Ik kom haastiglijk, zalig is hij, die de woorden der profetie deze boeks bewaart' (Openb. 22 : 7). De woorden 'profeteren' en 'profetie' krijgen echter na Pinksteren nog een eigen bijzondere lading. Het is de vrucht van de uitstorting van de Heilige Geest op Pinksteren dat zonen en dochters, jongelingen en ouden, dienstknechten en dienstmaagden, gaan profeteren. Hier gaat de verzuchting van Mozes in vervulling: Och, of al het volk des HEEREN profeten waren, dat de HEERE Zijn Geest over hen gave!' (Num. 11 : 29). Profeteren blijft iets bijzonders, en toch wordt het als gave van de Heilige Geest een wezenlijk onderdeel van het geloofsleven in de gemeente Gods. Het is het stichtelijk en toepasselijk spreken van het Woord Gods, waardoor de gemeente Gods wordt gebouwd, meer nog dan door het extatische getuigen in tongen. Paulus zegt daarover: Maar die profeteert, spreekt den mensen stichting, en vermaning en vertroosting' (1 Kor 14 : 3). De gelovigen mogen elkaar dienen vanuit het bijzondere inzicht dat de Geest Gods hen in het Woord Gods geeft: Want gij kunt allen, de een na de ander profeteren, opdat zij allen leren, en allen getroost worden' (1 Kor 14 : 31). I

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen