Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Boekbespreking

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Boekbespreking

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wim Janssen, Hij zei: Abraham, ga. Een voettocht in de kantlijn van Genesis, 152 blz., ƒ 34, 50. Uitgeverij Meinema, Zoetermeer 1997.

Dit boek over Abraham vormt een drieluik met twee andere boeken Wandelen langs de woorden en Hij zei: Noach maak een ark. De schrijver blijft bij zijn opvatting dat het in deze verhalen niet gaat om de historische toedracht, maar om bezieling. De verhalen zijn 'verschijningen' van God. Het zijn ontmoetingen met Hem en met

Zijn heimwee naar mensen. Het zijn 'papieren zwaluwen, gevouwen door zangers en spreukendichters, door vertellers en opschrijvers gevouwen voor de wijde vlucht. Ook bij ons neergestreken. Maar God zit erachter' (9). De eerste typering van de roeping van Abraham luidt dan ook 'verrijzenis' (12). Daarmee is ook dit boek getypeerd. Tekst-en gedachtenassociaties domineren. Dat kan verrassend zijn als de teksten zelf zulke verbanden suggereren. Bijvoorbeeld het 'ga uit het land' uit Genesis 12 en het 'ga naar het land Moria' uit Genesis 22 of het gebruik van het werkwoord 'zien' in beide hoofdstukken: 'het land dat Ik u doe zien' (Statenvertaling: 'dat Ik u wijzen zal') en 'op de berg des HEEREN zal het gezien worden' (Statenvertaling: 'voorzien worden'). Anders leidt het associëren tot nieuwe vormen van allegoriseren.

Toch is dat niet ten diepste de oorzaak waarom dit boek mij een gevoel van teleurstelling geeft. Voor de schrijver is het geloof een zoektocht. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de woorden die hij de Heere God in een gesprek met Abraham in de mond legt: 'Ik ben een Tuurder in de eindeloze verte. Ik droom niet van wat nu eenmaal vastligt, maar van wat worden kan, als jij en Ik...' (23). In die geloofsvisie worden de Abrahamverhalen ingekaderd. Maar Abraham is niet eindeloos aan het zoeken. Hij is op weg naar die stad die fundamenten heeft. Want hij houdt zich aan het woord dat God gesproken heeft.

Dr. S. Alblas, Een belofte voor de toekomst; Over de ark van het verbond in de Openbaring, uitg. Kok/Voorhoeve, 144 blz., ƒ 29, 90.

De schrijver, gereformeerd predikant te Andijk, promoveerde in 1993 op 'De ark van het verbond in het laatste bijbelboek' (Openb. 11 : 19).

Dit boek geeft er in zekere zin een samenvatting van. De schrijver gaat de structuur van het boek Openbaring na, waarbij o.a. het getal zeven bepalend is. Uiteraard legt hij verband met de oudtestamentische teksten waarin van de ark sprake is, terwijl hij ook, in het bijzonder waar het gaat om de vraag waar de ark gebleven is, verwijst naar apocriefe literatuur.

Hoofdgedachte is dat er van de tekst in Openbaring een bemoediging uitgaat voor het geloofsleven. De verbondsark wijst naar de grote toekomst die komen gaat. Het blazen van de zevende bazuin, waarna de ark in de geopende hemel wordt gezien, luidt het aanvaarden van het koningschap van de Heere en Zijn Gezalfde in. Het betekent ook dat Gods tijd is gekomen om op te treden tegen de vijanden van zijn volk. God is zijn verbond niet vergeten, maar houdt het en zal het houden.

Interessant vond ik wat de schrijver zegt over het verdwijnen van de ark na de verwoesting van de tempel door Nebukadnezar en wat de apocriefe literatuur daarover zegt. Is de ark in Babel terechtgekomen? Werd hij door Jeremia verborgen? Kwam hij in Ethiopië terecht, waar de Ethiopische kerk zegt dat zij de ark in haar bezit heeft? Ik mis de betekenis van het verzoendeksel op de ark en daarmee de plaats van de verzoening, wat toch het hart van het Evangelie is. En wat is concreet de betekenis van deze tekst voor Israël en voor de gemeente? Het boek blijft, bij al het goede dat het biedt, m.i. teveel in allerlei structuren en beschouwingen steken. Het was aardig geweest als de schrijver een preek of wat meditatieve stof over deze tekst had toegevoegd. Ik zou namelijk best wel eens willen zien hoe hij deze tekst naar de gemeente toe brengt en welke bemoediging en waarschuwing erin ligt.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 november 1997

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Boekbespreking

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 november 1997

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's