Pascha

Pascha (pesach in het Hebreeuws) is het feest van Israels bevrijding. In de nacht van de verlossing uit Egypte ging de engel van het verderf al die huizen voorbij, waar het bloed aan de deurposten gezien werd. Binnen, achter de deuren, mocht het lam dat voor het bloed gezorgd had gegeten worden. Zo werd het op dubbele wijze ten leven gegeven. Israël was van Godswege geroepen dit heilswonder van God te blijven gedenken, zij moesten 'het pascha houden': In de eerste maand, op den veertienden der maand, tussen twee avonden is des HEEREN pascha' (Lev. 23 : 5). De nacht van de veertiende naar de vijftiende Nissan blijft geheiligd om het bestaan in dankbare gedachtenis te blijven beieven als een wonder van Goddelijke verlossing en genade. Het was Mozes' geloofsdaad, die tot in het Nieuwe Testament wordt onderstreept, dat dit feest het hart werd van Israels omgang met God: Door het geloof heeft hij het pascha uitgericht, en de besprenging des bloeds, opdat de verderver der eerstgeborenen hen niet raken zou' (Hebr. 11 : 28). De viering van de bevrijding was onlosmakelijk verbonden met het feest van de ongezuurde koeken, dat een week duurde. We zien in het Nieuwe Testament, meer nog dan in het Oude Testament, dat beide samen met de naam pascha worden aangeduid: En het feest der ongehevelde broden, genaamd pascha, was nabij (Luk. 22 : 1). Pascha was een van Israels hoge feesten, waarbij men optrok naar Jeruzalem. Ook Jezus' eerste reis naar de tempel in Jeruzalem stond in het kader van dit feest (Luk. 2 : 41).

Het paasmaal is in de Evangeliën ook het bijzondere moment van de voortgang van het oude naar het nieuwe verbond. Toen Jezus met Zijn discipelen het pascha hield, greep Hij de gelegenheid aan om de maaltijd van de nieuwe bedeling van het verbond in te zetten. Hij getuigde van Zijn grote verlangen om dit cruciale moment op Zijn weg van offerande te heiligen voor de discipelen: En Hij zeide tot hen: k heb grotelijks begeerd, dit pascha met u te eten, eer dat Ik lijde; ' (Luk. 22 : 15). Hij schonk Zichzelf als het Paaslam aan hen weg in de tekenen van brood en wijn. Hij is het Lam dat geslacht zou worden tot bevrijding van de macht van de slavernij van het Egypte van de zonde en de dood.

Paulus geeft op een bijzondere wijze een geestelijke toepassing van het feest van pascha en ongezuurde broden als Hij Christus het Pascha, het Paaslam, noemt en de gemeente, waarvoor Hij Zich overgaf de ongezuurde broden: Zuivert dan den ouden zuurdesem uit, opdat gij een nieuw deeg zijn moogt, gelijk gij ongezuurd zijt. Want ook ons Pascha is voor ons geslacht, namelijk Christus' (1 Kor 5 : 7). De gemeente, gereinigd door het bloed van het Lam is geroepen de weg der heiliging te gaan, levend vanuit het vervulde Pascha. Ook Petrus' oproep tot een heilige levenswandel wortelt in dit paschageloof: Wetende dat gij niet door vergankelijke dingen, zilver of goud, verlost zijt uit uw ijdele wandeling, die u van de vaderen overgeleverd is; Maar door het dierbaar bloed van Christus, als van een onbestraffelijk en onbevlekt Lam (1 Petr 1 : 17, 18). We zien dat de bevrijding evenals onder de oude bedeling niet alleen doet zien op datgene waarvan men bevrijd is, het Egypte van nood en dood, maar ook op het geen 'waartoe men is verlost: om met en voor de HEERE te wandelen in een nieuw godzalig leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen