Zending: daar en hier

Van Machteld van Dam-Snoei ontvingen wij onlangs onderstaande bijdrage. Machteld is de echtgenote van ds. Kees van Dam. Sinds medio 1993 verblijft het gezin Van Dam namens de GZB in Morgenster, Zimbabwe. Kees is in de Reformed hurch of Zimbabwe belast met toerustingswerkzaamheden. Machteld en Kees vervullen beiden ook onderwijskundige taken op de Theologische School.

Wij waren erbij...

'Het is zondag, een paar weken voor Pasen. De kerk is vol. Voorin zitten de kinderen van de zondagsschool. Achter hen zitten de jeugdvereniging en een koor van de PABO. Voordat de dienst begint, zijn de kinderen aan hét zingen, klappen en stampen. Als het lied uit is, probeert de PABO zijn favoriete lied in te zetten. Maar de jeugdvereniging start tegelijkertijd een lied met meer volume en krijgt bijval van de andere gemeenteleden. Dan stemmen de PABO-ers ook in met het lied van de JV. Even later komt de kerkenraad binnen. Het zingen stopt abrupt, halverwege een regel. De dienst begint.

Vandaag preekt de directeur van de PABO. Hij vertelt het lijdensevangelie. Hij zegt onder andere: "Realiseren jullie je wel dat wij Afrikanen heel veel met het lijden van Jezus te maken hebben. Want het was een Afrikaan, die het kruis van Jezus droeg: Simon van Cyrene. Wij waren erbij, daar op Golgotha ".

Na de preek vertellen de kinderen van de zondagsschool wat ze dit seizoen geleerd hebben. Tien kinderen vertellen een verhaal en zo'n vijftig kinderen zeggen een tekst op. De gemeente is enthousiast. Hoe kleiner het kind, des te harder wordt er geklapt. Als een kind hapert en er niet meer uitkomt, wordt er hartelijk gelachen. Het kind gaat na een kniebuiging verlegen op zijn plekje zitten.

Dan is de PABO aan de beurt. Ze hebben een keyboard met ritmebox aangeschaft. Als er een swingend ritme gevonden is, start het zingen. Sommige mensen gaan op de banken staan om het goed te kunnen zien. De laatste toon is nog te horen als er een daverend applaus losbreekt. De jeugdvereniging kan nu niet achter blijven. Na het elektronisch geweld klinkt hun vierstemmig lied sereen in de grote ruimte.

Inmiddels zitten we al zo 'n twee uur in de kerk. Dan kondigt een ouderling aan dat het vandaag "Big Sunday" is. Iedereen die wil laten zien dat hij God dankbaar is, kan naar voren komen om geld te geven. Langzaam aan komen er een paar mensen. Een diaken roept het resultaat de kerk in. Meneer Moyo:20 dollar! Mevrouw Chikuvire:250 dollar! Lisa:2 dollar!

Ineens zet de keyboardspeler in en begint te zingen. Hij zingt aanstekelijk, mensen gaan staan, stemmen in, klappen in de handen. Enkelen op de voorste rijen beginnen te dansen en weldra golft de hele gemeente mee. Mensen zijn geraakt, gezichten stralen en geld stroomt binnen. Verschillen de mensen vertellen waar ze God specifiek voor willen danken.

Het is inmiddels 1 uur in de middag. De opbrengst is ruim 3000 dollar De predikant spreekt een dankgebed uit en onder Gods zegen verlaten we zingend de kerk.

Even later loop ik de heuvel op naar huis. De opmerking "Wij waren erbij" heeft een grote reikwijdte. Afrika heeft Jezus' kruis gedragen. En Hij heeft Afrika aan het kruis gedragen. En niet alleen Afrika. Zijn dienst aan ons allemaal vraagt om een reactie van ons allemaal. In deze kerkdienst was daar ruimte voor.'

B. Stolk secr. Missionaire Vorming GZB

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen