Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In memoriam Jacob Jongerden, dienaar van het goddelijk Woord

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In memoriam Jacob Jongerden, dienaar van het goddelijk Woord

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Maandag 11. 21 september overleed nog onverwachts, hoewel niet onverwacht, de emeritus-predikant Jacob Jongerden in het verpleeghuis Eugenia te Almelo, waar hij 18 november 1997 werd opgenomen, nadat kort tevoren een been was geamputeerd.

In de laatste gemeente die hij mocht dienen, Rijssen, had hij om gezondheidsredenen per 1 januari 1989 vervroegd emeritaat moeten aanvragen. Daar is hij blijven wonen tot opname in het verpleeghuis noodzakelijk werd. Daar is hij ook 25 september 1998 op het Lenfert ten grave gedragen, nadat we in de hervormde Schildkerk een rouwdienst hadden gehouden.

Onze broeder Jongerden zong graag en veel. De psalmen vooral waren hem lief. Zien we daarin, zoals Luther het verwoordt, de heiligen niet in het hart? In de rouwdienst - tevens een dankdienst - werden enkele bij hem zeer geliefde psalmen gezongen.

We stonden stil bij het woord uit Openbaring 14 : 13: En ik hoorde een stem uit de hemel, die tot mij zeide: schrijf, zalig zijn de doden, die in de Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten mogen van hun arbeid; en hun werken volgen met hen'.

Boven de meditatie schreven we, naar ons inzicht terecht, 'Een koningskind kwam thuis'.

Jacob Jongerden, geboren 25 juli 1928, was aanvankelijk in opleiding om chemicus te worden, tot de bereiding van geuren smaakstoffen bij een fabriek in Naarden. De roeping tot het predikantschap echter werd hem in die dagen te sterk.

Hij ging theoligie studeren aan de RU te Utrecht. Daar ontmoetten we elkaar voor het eerst en vanaf die tijd groeide onze vriendschap. Die vriendschap werd verdiept, toen elk van ons beiden in 1958 de pastorie betrok.

11 mei 1958 werd onze broeder in het ambt bevestigd in de hervormde gemeente te Bruchem-Kerkwijk. In de pastorie aldaar was het, dat ik, gastvrij onthaald door zijn vrouw, samen enkele in medeklinkers geschreven preken van wijlen prof. Edelkoort ontcijferden en persklaar maakten. Te Bruchem zou hij met zijn vrouw en de uit hun huwelijk geboren zoon en dochter tot 1964 verblijven.

Van Bruchem-Kerkwijk zou de weg leiden naar IJsselmuiden-Grafhorst (1964-1968), gevolgd door Wijk bij Heusden (1968-1973), Harderwijk (1973-1977) en Zeist (1977-1981).

In Rijssen zou zijn predikantsloopbaan eindigen. Aan het eind van de rouwdienst aldaar sprak ds. C. Schaap enkele woorden namens de centrale kerkenraad van Rijssen. Hij merkte op, dat 'ds. Jongerden op de preekstoel in zijn element was'. En inderdaad: onze broeder was een geliefd prediker. Zijn prediking laat zich typeren als schriftuurlijk-bevindelijk. Groot en goed sprak hij van zijn Zender, hoog gaf hij op van de Ene Naam, gegeven tot zaligheid, terwijl hij niet naliet de twee wegen te schetsen en geen van 'de drie stukken' liggen liet. In een schrijven gaf zijn zoon mij de volgende im­ pressie weer: 'Als kind herinner ik mij vaak, dat ik dan ook zelf dacht: niemand kan meer denken: goed dat die en die dit eens hoort, iedereen werd persoonlijk aangesproken. Toch had zijn prediking nooit iets beklemmends. Altijd stonden de beloften van God en de verzoening door Christus centraal'.

Maar al was de arbeid op de kansel zijn liefste bezigheid, in mindering op de zorg voor de catechese en het pastoraat kwam dat niet.

Naar ons werd meegedeeld ging ds. Jongerden in Rijssen, bijvoorbeeld eenmaal per week een avond met een ouderling op huisbezoek, door hem betiteld als 'toegepaste prediking'.

In zijn vrije tijd wijdde hij zich aan zijn grootste hobby: lezen. Naast zijn vakliteratuur interesseerde hem ook, wat er verscheen aan hedendaagse literatuur.

Niet onvermeld mag blijven, dat muziek en zang een belangrijke rol in zijn leven speelden. De uitspraak van Augustinus, dat zingen 'dubbel bidden' is, vond weerklank in zijn hart.

Hoewel de laatste jaren van zijn leven vol moeite en zorg geweest zijn, klaagde hij nooit. Hij ging zijn weg in het geloof, dat de Heere, Die Zijn werk aan hem begon, dat ook zou voleindigen. Hij kende het biddend verlangen, dat de Heere altijd in alles aan Zijn eer mocht komen.

Een geliefd man, vader, opa, predikant en vriend ging van ons heen. Een broeder, die leven en sterven mocht in de Heere, een koningskind, dat zichzelf als zondaar had leren kennen (vergiste de apostel zich niet, toen hij zei, dat hij de grootste zondaar was? ) en dat de toevlucht had leren nemen tot de genade van de schuldvergeving in het bloed van de Middelaar.

Boven de rouwcirculaire stond dan ook geschreven:

'Mijn genade is u genoeg' (2 Kor. 12 : 9a). Zo legden we zijn afgematte lichaam ter ruste in de wetenschap, dat door Gods genade het zijn belijdenis zijn mocht. Ik leg op Jezus' trouw mij neder. Sterf ik - Jezus wekt mij weder. Als ik op het bezuingeschal zalig eens ontwaken zal.

Het Schriftwoord worde vervuld: De gedachtenis des rechtvaardigen zal tot zegening zijn' (Spreuken 10 : 7).

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 oktober 1998

De Waarheidsvriend | 20 Pagina's

In memoriam Jacob Jongerden, dienaar van het goddelijk Woord

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 oktober 1998

De Waarheidsvriend | 20 Pagina's