Namen noemen (9)

IZAK
Tussen zijn vader Abraham en zoon Jakob is Izak de minst opvallende aartsvader. Toch ontbreekt zijn naam geen enkele keer als er in de terugblik van Gods heilsgeschiedenis op gewezen wordt, dat de HEERE de God der vaderen is. Mozes krijgt de opdracht om zich als volgt te legitimeren als hij tot de tot slaaf gemaakte Israëlieten de boodschap van de naderende bevrijding uit Egypte mag brengen: Aldus zult gij tot de kinderen Israëls zeggen: 'De HEERE, de God uwer vaderen, de God van Abraham, de God van Izak, en de God van Jakob, heeft mij tot ulieden gezonden; dat is Mijn Naam eeuwiglijk, en dat is Mijn gedachtenis van geslacht tot geslacht' (Ex. 3 : 15).
Izak, zijn naam is een nadrukkelijke herinnering aan de omstandigheden waarin zijn geboorte zich aankondigt. Vertaald betekent zijn naam: 'hij lacht', of 'men lacht'. Er zijn drie momenten waarop er gelachen wordt. Als de HEERE het komende wonder aankondigt is Abraham de eerste die moet lachen. Innerlijk is er een stem van ongeloof: 'Zal een, die honderd jaren oud is, een kind geboren worden; en zal Sara, die negentig jaren oud is, baren?' (Gen. 17 : 17). Het is een begrijpelijke, heel menselijke reactie op Gods genadige beloften, die alle verstand verre te boven gaan. Sara verschilt niet veel van haar man Abraham, als zij stilletjes in de tent lacht op het moment dat ze hoort hoe de Engel des Heeren de belofte van een zoon opnieuw bevestigt. Ze kan het zich eenvoudig niet voorstellen dat ze zo oud en bedaagd nog een kind in haar schoot zal ontvangen. Meer dan bij Abraham lijkt haar lachen de belofte van God enigszins belachelijk te maken. Het doet in de verte denken aan de manier waarop Nicodemus reageert op Jezus' woord over de wedergeboorte (Joh. 3). Dat kan toch niet…? Als Sara dan ook betrapt wordt, probeert ze verschrikt, maar ook vergeefs, haar lachen te ontkennen (Gen. 18 : 10-15). Haar ongelovige twijfel slaat echter om in een hartroerende en aanstekelijke geloofslach als haar kind geboren is: 'En Sara zeide: God heeft mij een lachen gemaakt; al die het hoort, zal met mij lachen. Voorts zeide zij: Wie zou Abraham gezegd hebben: Sara heeft zonen gezoogd? Want ik heb een zoon gebaard in zijn ouderdom' (Gen. 21 : 6, 7). Izaks naam wordt teken van haar onvoorstelbare geluk. De lijn van Abrahams geslacht, de lijn van Gods belofte mag toch via haar doorgaan!
Het lachen lijkt Abraham echter geheel te vergaan als God hem op een gegeven moment de opdracht geeft om met Izak op weg te gaan naar het land Moria om zijn zoon aldaar aan God te offeren. Alle accent valt in deze geschiedenis op het geloof van Abraham, die tot het uiterste gehoorzaam blijkt te zijn. Volgens de apostel heeft Abraham geloofd dat hij de zoon van Zijn belofte, die hij aan God moest teruggeven in de offerdood, weer van God uit de dood zou terug ontvangen (Hebr. 11 : 17, 18). De Schrift meldt niet welke emotie Abraham getoond heeft toen hij de ram uit de struiken haalde en Izak los mocht maken. We zouden ons echter heel goed kunnen indenken, dat er een vreugdevolle lach op zijn gezicht te lezen is geweest. Wat heeft de HEERE wonderlijk voorzien! Laten we bij Izaks stille vrijwillige overgave overigens niet vergeten, hoezeer hij daarin een type is geweest van zijn grote Zoon, Christus Jezus!

M. A. van den Berg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen