Jezus in het midden

Als de meester of juffrouw op school vertelt over de kruisiging van de Heere Jezus Christus, is het ademloos stil. De kinderen luisteren aandachtig. De Heere Jezus wordt vastgebonden en vastgespijkerd op een kruishout. De ruwe soldaten slaan de spijkers door Zijn handen. Als ze klaar zijn met dit wrede karwei, tillen ze het kruis overeind. De soldaten stampen de grond aan en even later hangt de Heere Jezus tussen hemel en aarde. Midden op dat kruis zie je een korte zitbalk. Daar vindt de Heere Jezus nog wat steun, zodat de wonden niet uitscheuren.
Ook Zijn voeten zijn vastgenageld aan het kruishout. Hij kan geen hand verroeren en geen voet verzetten. Hij hangt daar aan het vloekhout. Iedereen kan Hem zien als een uitgestotene en vervloekte.
Ja, zo vertelt de meester of juffrouw verder, er staan eigenlijk drie kruisen, drie! Maar het gaat speciaal om dat éne kruis, dat middelste kruis. Dat middelste kruis is het allerbelangrijkste. Want aan dat middelste kruis hangt de Heere Jezus Christus. Alwaar zij Hem kruisten, en met Hem twee anderen, aan elke zijde één, en Jezus in het midden.
Naast de Heere Jezus hangen twee anderen. Wie zijn dat? Nee, het zijn niet Mozes en Elia, die op de berg der verheerlijking met Hem gesproken hadden over Zijn uitgang uit Jeruzalem. Het zijn ook niet Johannes en Jakobus, die om een plaats vroegen naast hun Meester. En het is ook Petrus niet, die bereid was voor zijn Meester te sterven. Nee, zij niet!
Wie dan wel? Twee mensen van het allerlaagste allooi, twee straatrovers of kwaaddoeners, zeg maar: twee misdadigers. Dat is het gezelschap in Zijn laatste ure. Zijn lijfwacht bestaat uit twee moordenaars. En Jezus daar midden tussen. Alsof Hij de ergste en de grootste boosdoener en kwaaddoener is. Nu gaat in vervulling, wat Jesaja geprofeteerd heeft: 'Omdat Hij Zijn ziel uitgestort heeft in de dood, en met de overtreders is geteld geweest'.
De Heere Jezus werd gerekend met de misdadigers. En - wat een wonder - Hij kwam niet af van het kruis, want Hij wilde gerekend en geteld worden met de misdadigers.
Wat dat voor Hem geweest is, is met geen pen te beschrijven. Jezus kwam op één lijn met het uitschot van de maatschappij, met de grootste misdadigers. Dat is geen ereplaats, maar een plaats van diepe vernedering.
Denkt u zich eens even in: Hij heeft nooit gezondigd en nooit kwaad gedaan. En toch hangt Hij - de Zondeloze - te midden van de grootste zondaren.
Wat een wonder! De Heere Jezus wilde niet alleen tussen de zondaars léven, maar ook tussen de zondaars stérven. Dat is Hem niet te min. Voor zulke mensen schaamt Hij Zich niet. Daar hangt Hij te midden van mensen, die de dood verdiend hebben. Zo diep, zo onnoemlijk diep daalt Hij neer, omdat wij zo onnoemlijk diep gevallen zijn. Hij stelt Zich midden in het oordeel, om zondaren van het strenge oordeel van God te verlossen.
En het geloof belijdt: dat is nu de plaats, die ik verdiend heb. Hij hangt midden tussen de misdadigers mijnentwege, mij ten zegen.
Wat een vernedering. Dat Hij hangt tussen twee bandieten betekent, dat Hij niet stierf voor 'kleine' zondaren (daarmee bedoel ik mensen die het aardig met zichzelf geschoten hebben en denken: we zijn zo slecht nog niet), maar juist voor mensen die weten: de grootste zondaar ben ik. Anders gezegd: de Heere Jezus hangt 'in slecht gezelschap', opdat er voor de grootste zondaar nog behoud mogelijk is.
En wat gebeurt er dan? Op Golgotha scheiden zich de wegen. Kijk maar naar die twee misdadigers. Volgens Mattheüs en Marcus hebben ze beiden eerst Jezus gelasterd en bespot. Maar toen gebeurde het wonder: de ene misdadiger kreeg last van z'n schuld en beleed met de dood voor ogen: 'en wij toch rechtvaardig; want wij ontvangen straf waardig hetgeen wij gedaan hebben; Heere, gedenk mijner'. En de ander? O, de ander verhardde zich. Bleef wie hij was. Ging voor die Kruiseling vlak naast Hem niet door de knieën. Riep niet als een bedelaar om genade en ontferming.
Allebei hingen ze op dezelfde afstand van Jezus, maar toch wat een oneindig verschil. Aan dé ene kant wordt de schuld erkend en beleden.
Aan de andere kant wordt het oude zondaarsleven voortgezet tot het bittere einde, ondanks dat de Zaligmaker zo nabij is. Aangrijpend.
De drie kruisen stonden zo dicht bij elkaar. Beide moordenaars hingen op maar één armlengte afstand van Jezus verwijderd. En Jezus in het midden. Zijn armen uitgebreid om Zijn beide metgezellen bijeen te vergaderen tot Zijn kudde.
Maar wat zien we? De één stoot zich aan Hem als een steen des aanstoots en een rots der ergernis. Maar de ander buigt voor Hem het hoofd in verootmoediging en berouw.
Het kruis van Christus is een kruispunt, waar de wegen zich scheiden. Bij het kruis van Christus valt de beslissing: voor of tegen. Wie in de Zoon gelooft, heeft het eeuwige leven, maar wie de Zoon van God ongehoorzaam is, de toorn van God blijft op Hem.
Toe zeg eens: aan welke kant staan wij? Ook in deze meditatie wordt Hij u aangewezen en aangeprezen: Jezus Christus en Dien gekruisigd. En wanneer Hij gepredikt wordt, dan valt altijd de grote scheiding: voor of tegen. Geloof of ongeloof. Je gaat voor Hem door de knieën en capituleert óf je handhaaft jezelf en blijft op de been.
Voor de één is de Heere Jezus tot een val, voor de ander tot een opstanding. Tot een val voor hen, die menen te staan. Maar tot een opstanding voor alle gevallenen, die roepen: 'Heere, gedenk mijner'. Voor de één is Hij niets, voor de ander is Hij alles.
Zo is Golgotha een voorspel van het grote gericht, wanneer Jezus midden tussen de overtreders zal staan en de grote scheiding plaatsvindt. Die ure komt! Eens zal Christus zitten in het midden van Zijn troon. En voor Hem zullen alle volken vergaderd worden, en Hij zal ze van elkander scheiden, gelijk de herder de schapen van de bokken scheidt. En Hij zal de schapen tot Zijn rechterhand zetten, maar de bokken tot Zijn linkerhand.
Straks staat Jezus in het midden van Zijn troon, en voor de één is Hij is dan z'n Redder en voor de ander z'n Rechter. De één wordt verwezen naar het eeuwig licht, de ander naar de eeuwige duisternis.
Kijk maar naar die twee moordenaars. Ze waren even slecht en even zondig. Ze hingen even dicht bij het kruis van Christus. Maar bij dat kruis scheiden hun wegen voor eeuwig. De één wordt zondaar, erkent z'n schuld en wordt voor eeuwig gered. De ander gaat voor eeuwig verloren. Ik hoop maar dat u als een schuldig zondaar leert buigen onder het recht van God, zodat u die middelste Kruiseling nodig krijgt, zodat Hij - in leven en sterven - uw enige hoop en verwachting is.
Mag ik u misschien ergens toe uitnodigen? Ik nodig u uit, ik bid u van Christus' wege: val Jezus te voet. Ga voor dat middelste kruis door de knieën. Erken uw zonde en schuld en smeek het maar:
'Heere, denk aan mij toch in genâ,
Om Uw goedheid eer te geven.'
Ik denk ten slotte aan het prachtige gedicht van R. M. MacCheyne: 'De Heere onze gerechtigheid'.

Toen vluchtte ik tot Jezus! Hij heeft mij gered:
Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet;
Mijn Heil en mijn vrede en mijn leven werd Hij
Ik boog me, en geloofde, en mijn God sprak mij

Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,
Dat Christus alléén mijn gerechtigheid is:
Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf,
Nu neemt mij geen satan de zegekroon af!

Nu reis ik getroost onder 't heiligend kruis,
Naar d' erfgoed daarboven, in 't Vaderlijk huis.
Mijn Jezus geleidt mij door de aardse woestijn
'Gestorven voor mij' zal mijn zwanenlied zijn.

Hoevelaken     G. Wassinkmaat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen