In memoriam ds. D . N. Verheij

Dirk Nicolaas Verheij, geboren op, 26 februari 1940 in Noordeloos, groeide daar op, bezocht de technische school in Gorinchem en kreeg een dito aanvullende opleiding in Apeldoorn. Hij trouwde, ging wonen in Noordeloos en werken bij de firma Nooteboom in Utrecht.
Alles wees in de richting van een technische carrière. Maar van Godswege werd hem een andere weg duidelijk, ook al reisde de technicus mee naar de latere woonplaatsen Zijderveld en Renswoude. Zijn gezin en vrienden weten daarvan!
Midden in zijn werk en zijn zorg voor zijn (gelukkig!) gezin en naast zijn jarenlange dienst als ouderling in zijn eigen gemeente begon hij in 1975 de zgn. 'vooropleiding', later gevolgd door de studie theologie in Utrecht en afgesloten in 1984. Hervormd Zijderveld beriep hem en van 3 februari 1985 tot 4 januari 1991 bracht hij daar met vreugde de boodschap van het Evangelie. Op 20 januari 1991 verbond hij zich aan Renswoude, waar hij in afhankelijk geloof en met volledige inzet tot eind 1999 heeft mogen werken. In de tweede helft van 1999 kreeg hij klachten en in januari 2000 vernam hij van de dokter: ongeneeslijk ziek. Beseffend dat hij niet op reguliere wijze in een kerkdienst afscheid kon nemen, deed hij dit per brief vanuit het ziekenhuis.
Deze brief is in de diensten van 23 januari jl. voorgelezen en heeft diepe indruk gemaakt, zowel binnen als buiten de gemeente.
Vanuit de koningspsalm 93, waarin het koninkrijk, het verbond, het Woord centraal staan, sprak onze herder en leraar over God, Die hem uiteindelijk dit stervensbericht gaf en over het nieuwe leven in Christus. De brief eindigde met de lof des Heeren en in de zekerheid van Gods beloften in Christus (Matth. 28: 20).
Op 26 april overleed ds. Verheij. Een late roeping, maar een vruchtbare bediening, die kinderen, jongeren en ouderen heeft geraakt en getroost.
Hebr. 13: 7 was de tekst voor de prediking op zondag 30 april. De boodschap daarin vervat is immers, voor een (onbekende) gemeente en (onbekende) voorgangers van toen en voor gemeente en voorganger(s) van nu: voorgangers wijzen in hun werk en leven als het ware vooruit naar gisteren. Want ons leven is biologisch bepaald en is een schaduw (Job 8: 9 treffend in de Griekse vertaling). En dan tóch de oproep om te gedenken? Ja, want gedenken is altijd ook danken. Waarom? De dienaren in de ons onbekende gemeente hadden het Woord Gods gesproken evenals de dienaar die wij nu gedenken en zij zijn daarin reflectoren van het grote spreken Gods toen (tot de vaderen) en nu, d.w.z. in de eindtijd (tot ons), in de genaderuimte van het verbond.
De ons onbekende gemeente voelde zich 'beroofd': dat herkent de gemeente van Renswoude en allermeest het predikantsgezin. Mevrouw Verheij verloor een liefhebbende en trouwe man, de kinderen en kleinkinderen een echte vader en grootvader, de gemeente een zeer trouwe en toegewijde herder. Plato schrijft over Socrates' leerlingen naar aanleiding van diens dood, dat zij zich verweesd voelden. Ook dit is herkenbaar. Maar er is een groot verschil. Zijn leerlingen moesten verder in eigen kracht (het verstand!). Gemeente/ voorgangersgezinnen van Hebr. 13 en van nu ontvangen (13: 22) een woord van troost en vermaning van. Godswege, de toezegging dat Hij niet loslaat wie gelooft. Daarom kunnen wij toch danken met de woorden van een collega namens ring en classis: 'Wij danken God voor zo'n dienaar'. Ook dat herkennen wij en wij danken onze God, voor deze oprechte en beminnelijke mens, in wie iets zichtbaar werd van Gods heiligheid en liefde. Voor zijn wandel! Dat onze God zijn vrouw de kracht gaf voor een liefdevolle zorg tot het einde toe. En Hij zal sterken (13: 5).
Hebr. 13 : 8 was de tekst voor de rouwdienst in Renswoude op 1 mei jl., gekozen door onze nu overleden broeder zelf. Want hij wist het: geen eer voor de mens buiten de eer, die God hem geeft, maar alle eer aan God. Dienaren van de Koning vielen/vallen weg, toen en nu en straks, want wij zijn van de tijd, kleine herders. Maar de Koning van de dienaren draagt tijd en eeuwigheid beide. Hij is de grote Herder (13: 20), die God terugbracht: Hij regeert en leidt en zorgt. Voor het domineesgezin en de gemeente. Want Hij is het hoofd van Zijn gemeente, zij is Zijn lichaam. Het is Pasen geweest en: Pasen heeft een vervolg! Want: 'Die het heden kent, de toekomst overziet, laat van Zijn woorden geen ter aarde vallen.'

Renswoude             prof. C. G. Baart

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen