Waar de Heilige Geest is, is ook de profetie

Geachte aanwezigen,

Van harte welkom in Nijkerk op de 94e jaarvergadering van de Gereformeerde Bond. Ik hoop op een goede en gezegende ontmoeting. Onze kerkelijke situatie ziet er niet bepaald rooskleurig en bemoedigend uit. De situatie onder ons is ook niet om over naar huis te schrijven. Maar, ...terwijl ik zie op de Koning van de kerk, groet ik u met genade en vrede.
Ik roep u Zijn belofte in herinnering: 'Want, ziet Ik ben met ulieden al de dagen tot de voleinding der wereld'. Wanneer we ons in gemeenschap met Hem weten, dan zal deze vergadering een goede ontmoeting zijn, die ons aanscherpt en bemoedigt.

Pinksteren
Wij zouden het in de verwarring van de vragen, en in de verdeeldheid van de kerk, bijna vergeten, maar wij zijn op weg naar Pinksteren. Het feest van de uitstorting van de Heilige Geest. De dag waarop de profetie in alle talen klonk! Het geboorteuur van de Kerk.
En op weg naar Pinksteren was de gemeente bijeen in volhardend gebed. Ze was, in een uiterst spannende tijd, samen in grote onderlinge verbondenheid en liefde. 'Deze allen waren eendrachtig volhardend in het bidden en smeken'. De vergaderingen van de eerste christengemeente zijn ons ten voorbeeld.

Op een nieuwe uitstorting van de Heilige Geest hoeven we niet te wachten. De heilsfeiten zijn ons heilig. Ze zijn ook onherhaalbaar. Ze vormen de fundamenten van de kerk, de schakels van het heil, waarbij ook de uitstorting van de Heilige Geest onmisbaar was.
Maar, naar een krachtige doorbraak van Gods Heilige Geest verlangen we uitermate.
Wanneer het water laag staat zie je alles wat op de bodem ligt aan obstakels, aan vuil. Wanneer het geestelijk peil van de gemeenten, van de kerk, van ons leven, van onze beweging, van onze vergaderingen laag is, zien we ook al het vuil dat bij ons op de bodem ligt. Vurig zien we uit naar de stromen van Gods Heilige Geest, in gemeente, huis en hart. Een reformatie, een vernieuwing van de kerk kunnen wij niet maken, veel minder forceren. Het is altijd een daad van de Koning van de Kerk. Hij baant wegen waardoor een reformatie, een réveil geboren wordt. In april 1887 schreef de kerkenraad van Groningen als reactie op een brief van twee gemeenteleden, die verzochten 'De reformatie' (lees: doleantie) hier ter plaatse ter hand te nemen: "De reformatie van de kerk... kan alleen vrucht zijn van waarachtige bekering. Zij kan wel van God afgesmeekt maar niet ter hand genomen worden'. '

Op weg naar Pinksteren zijn we bij elkaar. Kan het symbolischer? Als we voor God verschijnen en bidden om de gave van de Geest, zullen we merken dat ons gebed niet tevergeefs is. De Heere God geeft geen stenen voor brood. In dat besef willen bij elkaar zijn en willen we als Gereformeerde Bond onze verantwoordelijkheid in en voor de kerk dragen.

Profetie
Waar de Heilige Geest is, daar is ook de profetie. In de profetie bloeit het Woord open. In de profetie zijn we strikt aan het Woord gebonden. Als in een heilige verrassing, of met een heilige schrik, gaat het Woord van God ineens open. Het doorlicht de kerk en de gemeenten. Het doorlicht de tijd waarin we leven. Het doorlicht ons eigen leven tot op de bodem van onze existentie. Klinkt de profetie zuiver en helder dan buigen we ons in de gebrokenheid van nu voor God neer en bidden wij Hem om Zijn genade en zegen.

Naar die gave van de profetie verlangde Mozes in het tentenkamp van Israël. Er was sprake van rivaliteit, van jaloezie. Dit, dat Eldad en Medad profeteren, dat kan toch niet.
Mozes blijkt echter de dingen geestelijker te zien. Dat betekent: dieper en breder. Hij pareert de kritiek en zegt: 'Och, of al het volk des Heeren profeten ware'.

Gave
Nee, de profetie in de kerk is geen automatisme. Ze is genade en gave van de Heilige Geest. Ze staat in het krachtenveld van de Heilige Geest. Vanuit de heilige oriëntatie op God en Zijn Woord, worden we in de profetie op onze tijd, op onze situatie gericht: verlossend helder, verkwikkend zuiver, overvloeiend rijk.
Op deze manier heeft de Heilige Geest Zich een weg gebaand door middel van de verkondiging van profeten en apostelen: het getuigenis aangaande de Vader en aangaande de Zoon klonk krachtig en helder. Wij vinden het in de Schriften. De Heilige Geest baande Zich een weg door de verkondiging van het Evangelie, in de eerste christengemeenten, door de zendingsarbeid van de apostelen, in de Vroege Kerk. Maar, ook in de verkondiging van Gods recht en Gods genade in de tijd van de Reformatie.

Schrift en Belijdenis
De neerslag daarvan vinden we in de geloofsgetuigenissen van velen die ons zijn voorgegaan: de wolk van getuigen. De neerslag vinden we evenzeer in de belijdenissen van de kerk, uit de vroege tijd en uit de tijd van de Reformatie. De belijdenis, mits goed verstaan, blokkeert het verstaan van de Schrift niet. Ze belemmert een Geestdoorademde verkondiging niet. Ze snoert de ruimte van de Geest niet in. Ze verhindert het belijden van de kerk in het heden niet. Dat is een volstrekt misverstand. Ze geeft er juist richting aan. De Heilige Geest schuift niet terzijde wat eerder in de kerk in crisissituaties is geboren. De Geest gaat verder in de kerk, de eeuwen door, maar met dezelfde gegevens, de Schriftgegevens, in de belijdenis vertolkt. Het is onvruchtbaar telkens weer de belijdenis discutabel te stellen. Want het beroep op de open Bijbel wordt niet opzij gedrongen door het kerkelijk gezag van de belijdenis, integendeel: juist gestimuleerd en bevorderd.
De Schrift en in haar spoor de belijdenis geeft de gemeente, de kerk, de staf in de hand om te gaan. En, vanuit de Schriften, aan de hand van de belijdenis van de kerk der eeuwen, zijn we evenzeer geroepen te toetsen wat naar de Schrift is en wat niet. De Schrift spreekt ook over de valse profetie! Die hebben we te onderkennen en vervolgens af te wijzen.
Valse profetie is niet een verkondiging die voor de volle 100 procent onjuist is, maar ze is een profetie die suggereert dat ze van God komt, maar niet van Hem is en ondertussen Hem wil onttronen. Laten we vurig bidden om de gave van de onderscheiding van de geesten.

De profetie is in de Schrift ook uitermate helder en duidelijk. Zij kent een heilige radicaliteit als het over de kernen van het belijden gaat. Theologie bedrijven is geen spel, geen poging waarin we en het een en het ander zeggen. De waarheid sluit de leugen uit.
Laat ik u één van de voorbeelden noemen van de heilige ernst waarmee de profetie is geladen: 'Hieraan kent u de Geest van God: alle geest, die belijdt dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, die is uit God; en alle geest, die niet belijdt dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, die is uit God niet; maar dit is de geest van de antichrist, welke geest u gehoord hebt, dat komen zal, en is nu al in de wereld'. Dat schreef Johannes in zijn dagen in zijn eerste brief. Vandaag ontdekken we opnieuw hoe ontstellend actueel deze profetisch geladen woorden zijn. Dat zijn woorden die je alleen maar in heilig ontzag voor de Koning kunt nazeggen, om zo Zijn verzoenend lijden en sterven te belijden.

Verkondigen en spreken
De Heilige Geest baant ook vandaag een weg voor de profetie door de verkondiging, in het belijden, in het spreken van de kerk. Voorwaarde is dat de verkondiger doortrokken is van een heilige liefde voor de Schriften, en zich er niet vanaf maakt. Dat de dienstknecht biddend met zijn God leeft en dat u dagelijks voor hen bidt. In de verkondiging klinkt het hart van het kerkzijn. Daar is de kerk waar Woord en sacrament bediend worden naar de wil van de Heilige Geest. En waar het Woord zuiver klinkt daar is ook de tucht. De profetie is vol van Gods genade van God, maar getuigt evenzeer van Gods recht en van Zijn toorn.
Ook het spreken van de kerk heeft opnieuw het profetisch elan nodig. Zieltogend trekt het Samen op Weg-proces zich voort. Waar is het heilig profetisch elan in de kerk dat zich op God richt, dat het Evangelie verkondigt voor de moderne verloren mens van vandaag? Het heilig missionair elan dat zich gedrongen weet: 'Wij dan wetend de schrik van de Heere, we bewegen de mensen tot geloof'? Het heilig profetisch elan dat niet past en meet. Dat belijdt: 'Jezus, is de Christus, de Zoon van de levende God'. Het geloofselan dat van harte Jezus' verzoenend sterven en Zijn gezegende opstanding belijdt. En dat alles weert wat deze belijdenis weerspreekt. Waar is het profetisch belijden van de kerk dat onze overheid en onze samenleving terugroept tot heilige en heilzame geboden van God. De kerk, de kerk dat zijn wij, dat bent u en dat ben ik! Waar is het heilig profetisch elan onder ons? Waar is het geloofselan onder ons in overgave aan de Heere God? Het stil vertrouwen.
Op weg naar Pinksteren bidden we:
'Gedenk niet meer aan het kwaad dat wij bedreven
onze euveldaad word' ons uit gunst vergeven,
waak op o God...'

Priester en profeet
Priesterlijk bewogen over de nood van gemeenten, van kerk en volk, van mensen in de duisternis, stond ons voorgeslacht in de kerk. En die priesterlijke bewogenheid ging samen met een profetisch getuigenis van Gods recht en van Zijn heilig Evangelie. We bidden God om die houding ook nu: het profetisch getuigenis. Profetie wordt gedreven door de liefde van Christus en weet evenzeer van de schrik van de Heere. De profetie schrijft de kerk niet af. Ook al wordt de profeet, de brenger afgeschreven en miskend. Het geheim achter de profetie is Gods intense bewogenheid met wat gebroken is, met wat er ellendig voorstaat. Daarom is de profetie vol heilig appèl tot terugkeer. Nee, we laten de kerk niet los, God liet haar niet los. Het is Pinksteren geweest. In Jeruzalem, waar de Heere werd gekruist, waar de grondbelijdenis van Israël door leiders en volk werd onkracht, zelfsontkend, daar werd Gods Geest uitgestort. En op de eerste pinksterdag deed de Geest van God door middel van het profetisch woord juist daar grote wonderen. In de profetie gaat het nooit om een eigen veilige plek, maar om heel Gods kerk, om de wereld. Van ons wordt gevraagd in de kerk en in de wereld te staan als mensen Gods, als dienstknechten van God.

Aanbidding
De profetie van Eldad en Medad in het leger heeft als diepste ondertoon: de aanbidding. En aanbidding grijpt dieper dan bidden. Daar gaat het de Heilige Geest uiteindelijk om, dat we komen tot de aanbidding, tot de lofprijzing voor de drieënige God. Aanbidden betekent dat we onszelf totaal kwijtraken aan de Heere. Dat we leven in en opgaan in de lof voor Hem. In de aanbidding verlies ik mezelf helemaal aan Hem. 'Immers uit U, mijn God, zijn alle goede dingen, en uit mijn God is gans mijn heil' (Augustinus)
Drieënig God u zij al d'eer!
Gezegende pinksterdagen.

Amstelveen            G. D. Kamphuis

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen