Raadgeving

Bij een oppervlakkige lezing van deze psalm zou je al snel kunnen concluderen, dat het wel of niet christen zijn kan worden afgemeten aan iemands woorden en/of daden, aan de levenswandel. Nu is het zeker waar dat ons uiterlijk gedrag belangrijk is, de Schrift is daar zeer duidelijk over, 'aan de vruchten kent men de boom'. Toch moeten we voorzichtig zijn in ons oordeel, zeker in de gecompliceerde maatschappij waarin we leven. Niet altijd is even duidelijk wat nu wel of niet een christelijk gedrag is, een christelijke levenswijze. Hoe ver kun je in bepaalde zaken meegaan (b.v. internet, mode, enz.)? Rekkelijken en preciezen zijn er altijd geweest.
Bovenal echter kunnen we ons schromelijk vergissen in 'wat voor ogen is'. Door de gebrokenheid van ons bestaan sporen innerlijk en uiterlijk niet altijd met elkaar - de zonde blijft tot aan onze dood een te vrezen macht - en zo kan het gebeuren dat zelfs de grootste heilige, de meest gevorderde christen, het spoor bijster raakt. Koning David is er een voorbeeld van en Paulus moet het uitroepen: 'Want hetgeen ik doe, dat ken ik niet; want hetgeen ik wil, dat doe ik niet, maar hetgeen ik haat, dat doe ik'. Wij mensen staan dan al snel klaar met ons oordeel.
Voorzichtigheid is ook geboden in die zin, dat iemand een keurig leven kan leiden, een trouwe kerkganger kan zijn, niets doet ('nou ja, zondaren zijn we allemaal') wat negatief opvalt en toch wezensvreemd aan het ware geloof kan zijn. En dus 'godloos', los van God. Want het gaat niet alleen over de buitenkant, het gaat erom dat 'de goede mens het goede voortbrengt uit de goede schat van zijn hart en de kwade mens het kwade uit de kwade schat van zijn hart'.
In Psalm 1 wordt het anders verwoord, het gaat 'om de raad van de goddelozen' en over de 'wet des HEEREN'. Wie of wat geeft ons raad? Wat is het levensprincipe , waardoor we geleid worden?

De goddelozen, de zondaren, de spotters, we zijn geneigd ze buiten de kerk te zoeken: zij die in openlijke zonden leven, zij die spotten met God en Zijn dienst, zij die God in hun leven hebben afgezworen. Dat zal zeker waar zijn, maar laten we ons niet vergissen, ten diepste is hier elk mens bedoeld, die de Heere niet kent en zoekt, elk mens die buiten Christus is en daardoor nog leeft onder de heerschappij van de machten der ongehoorzaamheid (Efeze 2 : 1-3).
Mensen die God maar laten prateri, zich voor Hem afsluiten, zich voor Zijn Woord afsluiten, ook al zit men er elke zondag onder. De raad(geving) van de goddelozen is zijn of haar kompas, de volgende stap is de zonde en ten slotte is het leven een bespotting van Gods genade. Je hoeft geen openbare zondaar te zijn om toch een wereldlijke levenswandel te hebben. Je kunt de maatschappelijke ontwikkelingen volgen, vergetend dat onze maatschappij op vele gebieden een 'godloze' maatschappij is, een cultuur bepaald door de 'overste van de macht der lucht'. Erin opgaan, erin meegaan zou wel eens kunnen betekenen, meegaan, opgaan in de raad der goddelozen en dan is er het gevaar van opklimming, of beter gezegd, van afglijden naar verharding, steeds moeilijker te bereiken met het Woord.
Maar als kaf in de wind verdwijnt het een-maal, zoals alles verdwijnt wat geen wortels heeft in het levende Woord van God. De raadgeving van de goddelozen leidt op een doodlopende weg.

Gelukkig is er echter nog een andere 'raadgeving' in dit leven, namelijk 'de wet des HEEREN'. Nu moeten we bij het woordje 'wet' niet alleen denken aan de Tien Geboden, het gaat om het gehele Woord van God, als raad voor het leven, de levensweg.
Het gaat om de openbaring van Gods wil en daarop is de rechtvaardige gericht, op Gods raad, op Zijn wet en daarmee op de Raadgever zelf.
Wendt de goddeloze zich af van Hem, de rechtvaardige is op Hem gericht, luistert en bepeinst, is er constant mee bezig. De rechtvaardige is geworteld in het Woord, zoals een boom geplant aan waterbeken. Water als levenskracht, als voeding voor de wortels. Het blad valt niet af en blijft groen. In het Nieuwe Testament is de rechtvaardige de rank aan de wijnstok. Jezus Christus is de wijnstok, de gelovigen de ranken, ingeplant in Hem. Zo alleen wordt er vrucht gedragen waar God een welgevallen aan heeft.
Alleen in Christus wordt onze levensweg, onze handel en wandel geheiligd voor God en daarmee door Hem gekend. Zijn genadige aandacht is gericht op de rechtvaardige (in Christus), zoals andersom de rechtvaardige gericht is op Hem. Wederkerigheid en gemeenschap. En wat God kent, wie door Hem gekend wordt, die draagt de eeuwigheid in zich en zal komen in de vergadering der rechtvaardigen.

Daarom moeten we maar voorzichtig zijn met elkaar de maat te nemen. Naar onszelf toe moeten we streng zijn, onszelf de maat nemen, onszelf onderzoeken in het licht van het Woord. Onszelf afvragen op welke raadgeving onze levenswandel is gebaseerd, of wij ingeplant zijn door het geloof in de wijnstok Christus en daarmee geworteld in het eeuwige Woord van God. Is mijn levenswandel, zijn mijn woorden en daden in overeenstemming met Gods raad?

Wierden               G. A. Schreuders

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen