De kinderen van Noach komen wereldwijd uit hun schuilhoeken

Enkele weken geleden werd een boek gepresenteerd van dr. ir. Gert Jan Boender, onder de titel Het Messiaanse volk. Daarin poogt de auteur - zelf behorend tot de Gereformeerde Gemeenten - 'binnen een gereformeerd kader' een visie te ontwerpen aangaande Gods weg met christenen en met Israël. In zijn studie komt hij, (te) kort gezegd, tot de conclusie dat het verbond, dat God met Abraham sloot, alleen voor Israël geldt en dat voor de volkeren, zeg voor de kerk, het verbond met Noach (Gen. 9) van toepassing is. Er zal nog wel wat water door de Israëlische Jordaan en de Hollandse IJssel stromen voordat deze visie geaccepteerd zal zijn. Nochtans hebben we te bedenken, dat de apostel Petrus de doop in verband brengt met het behoud van Noach en zijn acht zielen en derhalve ook met het Noachitisch verbond (1 Petrus 3 : 20, 21). Dat verbond geldt, zegt Genesis 9, voor Noach en 'zijn zaad na hem', voor 'alle levende ziel', inclusief de dieren.

Noachieten

Zittend op mijn vaste plek op de Olijfberg, waar het stiller is dan ooit, nam ik een artikel tot mij uit de vrijdagbijlage van de Jerusalem Post, met de sprekende kop 'Noachs kinderen komen uit hun schuilhoeken'. In het artikel wordt gewag gemaakt van een snelgroeiende wereldwijde beweging rondom de 'Noahide Fellowship of the Root and Branch Association', een Noachitische organisatie dus, die gebaseerd is op de gedachte van 'de wortel en de takken' (vgl. Rom. 11:17 v.v.). Jaarlijks organiseert de beweging een conferentie in Jeruzalem over de Noachitische geboden, die behoren bij het verbond met Noach. Deze geboden zijn in de Bijbel de oudste. Ze zijn door God al gegeven voordat Mozes op de Sinaï de stenen tafelen met de Tien Geboden ontving.

De Noachitische geboden worden in Israël beschouwd als geldend voor de hele wereld, voor jood en niet-jood, terwijl de joden voor zich de ganse Torah, dus de vijfhoeken van Mozes, inclusief de Noachitische geboden, hebben ontvangen. Uiteraard zijn er volkeren, die de Torah houden en niet joods zijn, terwijl er anderzijds joden zijn, die de Torah niet houden. Maar de Noachitische geboden bakenen de weg af, die God ook aan de niet-joodse volkeren in de wereld gaf.

De Noachitische geboden worden in zeven wetten samengevat: het verbod op afgoderij, doodslag, blasfemie, seksuele zonde, diefstal en wreedheid tegenover dieren, alsook de plicht oni deze wetten in een rechtsgeldig systeem op te nemen, teneinde chaos en destructie in de wereld te beteugelen of te beeindigen.

De Noachiet wordt gedefinieerd als een persoon, die bekent dat deze zeven geboden door God zijn gegeven. Binnen het jodendom, inclusief de 'wortel en takken'-beweging, wordt intussen de discussie gevoerd wie bij de Noachitische beweging mogen béhoren. Kunnen christenen en moslims ertoe behoren? De ene prominent zegt nee: De joden zijn Gods uitverkoren volk, God gaf aan joden de Torah en God gaf aan Joden het land Israël. Wie christen of moslim blijft is daarom geen echte Noachiet.

Andere prominenten, met name in de kring van de orthodoxe Chabad/Lubavitch-beweging, zeggen ja: zolang zij maar geloven in de ene en enige God. Men moet dan ook christenen en moslims niet tot het jodendom willen bekeren alvorens men ze toelaat in de Noachitische beweging.

Weer anderen zeggen, dat in principe alle niet-joden Noachieten zijn, maar als zij vreemde idolen aanbidden staat dit gelijk met moord. De Noachitische geboden vormen 'een natuurlijke wet' voor iedereen.

Intussen lopen binnen de Noachitische beweging lijnen door elkaar. Er zijn niet-joden, die hun oorspronlijke geloof opgeven, er zijn joden die niet strict de (alle) joodse wetten (zoals die aangaande de sabbat) naleven.Wat het laatste betreft: voorstanders van open toelating tot de beweging zijn van overtuiging dat joden, sinds de verwoesting van de tempel in 70 na Christus, toch al niet meer vollledig hun eredienst kunnen uitoefenen. In Israël vallen de Noachieten intussen onder de categorie: godsdienst geen.

Normen en waarden

Gemeenschappelijk is de gedachte, dat de zeven Noachitische geboden de basisprincipes ofwel de 'minimale morele verplichtingen' zijn voor alle mensen, wil er sprake zijn van humaan overleven.

De Noachitische beweging is tot heden een schare, die niemand tellen kan. Het is wel een snel groeiende beweging. De associatie zegt dat haar website tot de top-16 van de meest bezochte internetprogramma's behoort en daarom zeer wervend is. Met dankbaarheid wordt herinnerd aan een resolutie, die werd aangenomen in het Amerikaans Congres in 1991. Daarin werden de Noachitische geboden erkend als: 'de ethische waarden en principes die de basis vormen van een beschaafde samenleving en waarop onze grote natie was gefundeerd (...) zonder welke de beschaving in ernstig gevaar verkeert om terug te keren naar de chaos'.

Zulk een resolutie zou ook in ons kleine landje niet misstaan. Gezien de crisis inzake normen en waarden in dit land leek het me dienstig deze beweging voor het voetlicht te halen, die wereldwijd kennelijk uit schuilhoeken tevoorschijn treedt. Het zou ook in Nederland perspectieven kunnen bieden voor een zeer noodzakelijke bezinning. Over deze zaken bestaat in ieder geval overeenstemming tussen (orthodoxe) christenen en (orthodoxe) joden. Het leek me daarom dienstig om iets uit dit opvallende artikel uit de Jerusalem Post door te geven.

v.D.G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen