Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het graf van Elisa

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het graf van Elisa

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

'En het geschiedde, als zij een man begroeven, dat zij ziet, een bende zagen; zo wierpen zij de man in het graf uan Elisa; en toen de man daarin kiuam, en het gebeente uan Elisa aanroerde, werd hij levend, en rees opzijn voeten.' [2 Koningen 13 : 21]

Wat is het belang dat bij de begrafenis van onze geliefden alles keurig en correct verloopt. Niet voor niets heten er wel begrafenisverenigingen 'De laatste eer'. Een net-verzorgde begrafenis is ons heel wat waard. Niets is zo storend als allerlei dingen die bij een teraardebestelling misgaan. U kent allen mogelijk wel voorbeelden.

Wie heeft echter een verstoring van een begrafenis meegemaakt als waar de tekst van spreekt.

Er wordt een man begraven. We weten niets van hem. Ook niet van zijn familie. We zien de droeve stoet richting begraafplaats gaan. Blijkbaar is het een begraafplaats in de nabijheid van de Jordaan. Hetzij Abel Mehola, de geboorteplaats van Elisa of Jericho, waar de profeet menigmaal college gaf aan de profetenschool aldaar.

Opeens... Daar komt een bende Moabieten aan. Dat zou nog daaraan toe zijn als Moabieten als Ruth waren... Dat is hier helaas niet het geval. Sedert nieuwjaar maken ze hun rooftochten naar Israël. Zij sparen daarbij niets en niemand. Niet eens een begrafenisstoet.

De dragers openen willekeurig een graf en werpen daar het lichaam van de man in om zich spoedig uit de voeten te maken. Wat een begrafenis! Langzaam rolt de ons onbekende man naar de plaats waar het gebeente van de ons overbekende profeet Elisa ligt. Diens graf hebben de dragers namelijk in hun overhaasten geopend. Nauwelijks heeft het ongetwijfeld zorgvuldig met doeken ingewikkelde lichaam Elisa's gebeente aangeraakt of het leven komt terug. De tekst zegt: 'Hij werd levend en rees op de voeten'. Wat een wonder. Je zou het als het ware een voorbode van Pasen kunnen noemen. Een zestal lessen kunnen we leren uit deze schone geschiedenis.

I. Het kan wel eens zijn dat de gedachte leeft dat er geen profeten meer zijn. Ik denk aan de begrafenis van een vermaard predikant. Bij het geopende graf werd gezongen 'Niet een profeet is ons tot troost gebleven, geen sterveling weet, hoe lang dit duren zal'. En we horen het ook rondom wel eens: 'Waar zijn onze profeten? ' En dan worden namen genoemd uit Reformatie, Nadere Reformatie of vooraanstaande figuren uit hervormd-gereformeerde kring uit het (nabije) verleden. Pas op! De Heere is niet afhankelijk van mensen. Hij weet altijd wegen te openen. Toen Elia werd weggenomen zond Hij Elisa. En nu Elisa niet meer is gaat Hij ook door op Zijn Eigen wijze. Wat kan het toch moeilijk zijn om afscheid te nemen van geliefden die de Heere vrezen. De vraag rijst: 'Wat blijft er over? ' Zelfs de uitroep: 'God trekt Zich terug!' Nee, de Heere gaat door! Hier vindt het wonder van een levendmaking plaats als er geen profeet meer is! In Jesaja 40 : 8 lezen we: 'Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord onzes Gods bestaat in der eeuwigheid!' Wat en wie vergaat, het Woord Gods bestaat.

II. Zoals de beenderen van Elisa zijn gebruikt door de Heere (in zichzelf waren ze immers dood!) zo wil de Heere ook vandaag het gebeente nog gebruiken tot geestelijke levendmaking. Ik denk aan een oefening van Wulfert Floor. Hij wijst daarin op een man die bij het zien van de lugubere inhoud van een knekelhuisje tot het besef kwam hoe betrekkelijk het hier en nu is en hoe onuitsprekelijk het geluk van Gods kinderen is. De Heere wilde het gebeente gebruiken. Ik denk •ook aan de begrafenis van Cato Engelberts, de eerste vrouw van Kohlbrugge, die op 24-jarige leeftijd overleed. De toespraak van Kohlbrugge op haar begrafenis, gehouden bij het geopende graf, blijkt tot eeuwige winst te zijn geworden voor de doodgraver. Dat is een dubbel wonder omdat zij die veel met de dood omgaan de dood menigmaal doodgewoon gaan vinden! III. Elisa's overschot werd gebruikt tot

levendmaking van een man. Zo wil de Heere vandaag de nalatenschap van Zijn kinderen en knechten nog gebruiken. Jaren na hun verscheiden soms. Niet gaan we hun gebeente vereren zoals Rome in dit gedeelte meent te lezen en dat daarom ook in elk altaar gebeente van een heilige of iets wat ermee in aanraking is geweest heeft aangebracht. Maar hoe vaak is een preek van een eeuwen geleden ontslapen dienaar gebruikt. Wat heeft het 'overjarig' koren al een zegen afgeworpen. En wat is de gedachtenis aan een rechtvaardige vader of grootmoeder menigmaal tot zegen geweest.

IV. Israël werd in de dagen van de begrafenis van de ons onbekende man door de Moabieten bedreigd. Zij dreigden met dood en verderf. Maar het leven wint. Zo wordt het volk Israël nog bedreigd. De grootste dreiging is niet de Palestijn maar het verwerpen van Christus. In deze man zien we echter een voorspelling van Ezechiël 37 : 10: 'Toen kwam de geest in hen, en zij werden levend en stonden op hun voeten, een gans zeer groot heir'. Niet de dood, het ongeloof, maar het gelovig zien op de Christus der Schriften.

Hoop op de Heer' gij vromen, Is Israël in, lood Er zal verlossing komen. Zijn goedheid is zeer groot.

V. In het apocriefe boek Jezus Sirach 48 : 13-15 staat geschreven: 'En Elisa • werd vervuld met de Heilige Geest (...) en geen ding ging hem te boven, en als hij ontslapen was, profeteerde zijn lichaam; en in zijn leven deed hij wonderen, en in zijn dood waren zijn werken wonderlijk'. Bij dit citaat uitjezus Sirach mogen we met artikel 6 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis beamen: 'Dewelke de Kerk wel lezen kan en daaruit ook onderwijzingen nemen, voor zoveel als zij overeenkomen met de Canonieke boeken'. Elisa's ontslapen lichaam profeteert namelijk. Het open graf van Elisa profeteert namelijk van het open graf in de hof van Jozef van Arimathea. Het open graf van de grootste Profeet en Leraar Jezus Christus, Die dood en graf overwon. Niet voor slechts één persoon maar voor een schare die niemand tellen kan.

Het laatste woord is niet aan de dood maar aan het leven. Straks wordt het waar: 'En de dood zal niet meer zijn!' Uit angst voor de Moabieten werd dedode in het graf van Elisa geworpen. De dragers hadden de dood in hun midden en de dood rondom. Zo mag u met alle dood rondom en binnen u de toevlucht nemen tot het geopende graf van de Zaligmaker die dood was en ziet Hij leeft. Zij wierpen de dode in Elisa's graf. De apostel Petrus zegt: 'Werp al uw bekommernissen op Hem want Hij zorgt voor u'. Ook de bekommernis dat ik in mij alleen maar de dood gewaar word. Zo mogen we onze eigen dood maar ook van hen die we zo liefhebben, maar met de Heere en Zijn dienst gebroken hebben, op Hem werpen. Maar ook als u na ontvangen genade gewaar moet worden dat dorheid en doodsheid de overhand hebben, moeheid en matheid. Werp het op Hem!

VI. Ten slotte bepaalt de man bij Elisa's graf ons bij de laatste opstanding. Eens zullen de graven de doden weergeven. Ook de zee. Niemand zal achterblijven. Een ontzettende dag zal het zijn voor hen die de verschijning van de Heere Jezus niet lief leerden krijgen. De Heere Jezus zegt: 'Want de ure komt, in dewelke allen die in de graven zijn, Zijn stem zullen horen. En zullen uitgaan, die het goede gedaan hebben, tot de opstanding des levens, en die het kwade gedaan hebben, tot de opstanding der verdoemenis' (Joh. 4 : 28-29). Met geen pen is dat te beschrijven als het Lam gaan toornen. Daarom roepen we u die nog vreemdeling van Hem bent op 'Ontwaak gij die slaapt en sta op uit de doden en Christus zal over u lichten'. Erskine zou zeggen: 'U bent nog niet natuurlijk dood en u bent nog niet eeuwig dood, daarom is er hoop!'

Tot Hem dan gevloden. Die veel en veel meer is dan Elisa. Dan zult u ook met al de Zijnen echt de Psalm aan mogen heffen: Mijn God, Gij hebt mij op mijn klacht Genezen, en mijn smart verzacht; Gij hebt mijn ziel, door angst beroerd, Als uit het graf weer opgevoerd; Gij hebt het leven mij geschonken: Ik ben niet in de kuil gezonken.

En moet ten slotte, kind des Heeren, de kuil voor u eens gedolven worden; dat graf heeft niet het laatste woord. Gij zult opstaan op de voeten en mogen wandelen op de straten van het nieuwe Jeruzalem.

M. VAN KOOTEN, MONTFOORT

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 april 2002

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Het graf van Elisa

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 april 2002

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's