Begeleiding bij zelfstandig wonen

Grondhouding

Onze anders-begaafden behoren tot de christelijke gemeente. Voluit! Zij maken deel uit van de kudde die Christus wil weiden. Zij zijn wezenlijk onderdeel van het Lichaam van Christus. Met een eigen plaats, taak en uitstraling. Door de Heilige Doop zijn ze in Christus' gemeente ingelijfd. Ze hangen er dan ook niet bij. De christelijke gemeente is zich daarvan goed bewust. Door de genade Gods zijn ze wat ze zijn.

Zonder de zorgen en het verdriet van de ouders te willen bagatelliseren, kan de genade van God in een andersbegaafde zo bijzonder naar voren komen. Hun leven is misschien op meerdere punten beperkt en begrensd, maar in geestelijk opzicht zijn ze dikwijls verrijkt en anderen ver vooruit. Menigeen schittert als een 'parel in Gods hand'.

Zeker, we mogen geen ander Evangelie gaan creëren voor onze vrienden en vriendinnen, alsof zij geen vergeving van zonden en verlossing door Christus' bloed, bekering en wedergeboorte nodig hebben. Dan zijn we op de 'verkeerde' weg met de ander! Het hart van het Evangelie, Jezus en Die gekruisigd moet ook hun worden voorgehouden, evenals de oproep tot bekering.

Het pastorale is bijzonder te ervaren, hoe deze or geloofszaken een plaats krijgen en Oene. hebben in de harten van onze vrienden en vriendinnen. In de gesprekken n- word je meer dan eens getroffen door de originaliteit en de inhoud van hun geloofsgetuigenissen. Door de gave van het geloof en de geloofsbeleving, die God hun gegeven heeft.

Plaats in de gemeente

Zondag aan zondag schuiven ze in de kerkbank. Voor catechisatie reizen ze naar Barneveld. Belijdeniscatechisatie ontvangen ze in eigen gemeente: persoonlijk en/of men doet mee met de belijdenisgroep. Een enkeling bezoekt ook het kringwerk (John Bunyankring). Het Heilig Avondmaal staat eveneens voor hen open. Als 'leden van de gemeente' worden ze voluit opgenomen en geaccepteerd en, wat meer is, gewaardeerd! Ze horen erbij, in alle opzichten. Op de zondag en in de week!

Tijdens een familiedag van 'Op weg met de ander' vernam ik het geluid dat predikanten en kerkenraden het contact met anders-begaafden wel of zoveel mogelijk mijden. Men weet er niet goed raad mee. Soms vergeet men met de vrienden en vriendinnen ook hun ouders. Een kwalijke zaak.

Het is waar, de één heeft meer gaven en invoelingsvermogen dan de ander op dit punt, maar 'eigen belemmeringen' mogen toch geen blokkade vormen voor pastoraat aan mensen met een handicap. Laten we in dat geval dan omzien naar hen die 'de zorg' van ons overnemen.

Begrip, warmte en zorg 'verdienen' onze vrienden en vriendinnen alsook hun ouders! Niet alleen uit een bepaalde hoek of van een vriendenkring, maar van heel de gemeente, dus zeker ook van ambtsdragers, in de eerste plaats nog wel!

Welke zorg?

Ik richt me nu eerst op de pastorale begeleiding bij het maken van de keuze inzake het al dan niet zelfstandig wonen. Daar ligt onherroepelijk een taak voor de ambtsdrager(s). Al is het alleen maar in het luisteren! Niet weinig, zo is mijn ervaring, zitten ouders met schuldgevoelens. 'Bert ik niet te hard, te koud en te kil, te egoïstisch? Alleen als ik al aan 'uithuisplaatsing" denk, lopen de rillingen over mijn rug. Laat staan als ik ertoe besluit! Wat zullen mijn ouders, wat zal mijn 'omgeving' er wel niet van zeggen? Ze begrijpen me nu al dikwijls niet! Dan helemaal niet meer!' Het is goed om dit alles eens 'hardop' te zeggen in aanwezigheid van uw (wijk) predikant, wijkouderling of jeugdouderling. Laat hem meedenken! Soms kan hij ook verhelderend werken naar beide ouders toe. Een moeder denkt soms weer heel anders dan een vader. Wat is er beter dan dat vanuit de liefde en bewogenheid van Christus wordt meegedacht en naar wegen wordt gezocht.

Pastorale begeleiding bij het nemen van een besluit over het al dan niet zelfstandig wonen van uw land, is niet te veel gevraagd. U hebt er recht op, u doet u anders zelf tekort. U mag het verwachten van de christelijke gemeente, van uw ambtsdragers. Het meedenken, de begeleiding, maar mogelijk ook de initiatieven om te komen tot de stichting van een gezinsvervangend tehuis. Niet dat dat laatste zo eenvoudig ligt, maar er zijn voorbeelden van diaconieën die zich van harte inspannen of inspanden om een project zelfstandig wonen in eigen gemeente op te starten. In eigen gemeente! Ja, dat zou mooi zijn. Uw andere kinderen willen veelal toch ook in eigen gemeente blijven wonen. Persoonlijk juich ik de decentralisatie en de integratie van woonvormen in de woonwijk erg toe. Een verrijking voor de (wijk)gemeente in velerlei opzicht. Een gave (!), waarmee een opgave gegeven is. Welke? De opgave van dienstbetoon, zorg, pastoraat, catechese en kringwerk.

Pastorale zorg en toerustingwerk

1. Pastorale zorg

Wanneer u besluit tot het zelfstandig wonen van uw kind, mag u verwachten dat ook de (wijk)gemeente waarin

het zelfstandig wonen gestalte krijgt, daaraan aandacht schenkt. Natuurlijk is en blijft de predikant van het 'thuisfront' hartelijk welkom. Wel moet gelet worden op de integratie en een goede instroming van uw zoon of dochter in de nieuwe woonomgeving. Bij een verhuizing hoort een welkomstbezoek. De eigen kamer is een goede ruimte voor een pastorale ontmoeting. Ook onze vrienden en vriendinnen hebben recht op privacy. Er dienen waarborgen geschapen te worden, waardoor zij kunnen komen tot een persoonlijk gesprek met soms totaal verrassende vragen. Vragen over hun angsten: angst voor onweer! 'Waarom spreekt de Heere dan zo hard? ' Vragen over het Heilig Avondmaal: 'Waarom mag ik niet aan het Heilig Avondmaal? ' Er leeft meer bij hen dan u denkt. En ze wachten op antwoord. Op een helder antwoord. Op een concreet antwoord, omdat ze zelf zo direct zijn.

Naast het persoonlijk contact is er ook de mogelijkheid van groepspastoraat. Ze schrikken niet zo snel voor een ander terug. In open sfeer stellen ze hun vragen. Verrassend wat er dan allemaal ter tafel komt en waarmee ze elkaar kunnen bemoedigen. Over pastoraat gesproken! Een waardig onderdeel is het gebed. Samen dragen zij de gebedspunten aan. Samen leggen we dan de namen en 'zaken' in de Handen van de Hemelse Voorspraak, onze Heere Jezus Christus.

2. Toerusting

Het is aan te bevelen wanneer er naast de pastorale zorg ook plaats wordt ingeruimd voor toerusting. Bekend zal onder ons zijn de catechisatie, die velen van de vrienden en vriendinnen krijgen. Heerlijk werk, dankbaar werk. Ik moet denken aan dat bekende psalmvers: 'Gods verborgen omgang vinden zielen, waar Zijn vrees inwoont; 't Heilgeheim wordt aan Zijn vrinden, naar Zijn vreeverbond getoond!'

Als catecheet zit je soms met de vraag: 'Hoe moet ik het hen duidelijk maken? ' Je vertaalt en je hertaalt nog eens: een goede zaak, maar laten we niet vergeten dat we allen de Heilige Geest nodig hebben. En de Heilige Geest werkt onder onze vrienden en vriendinnen! Niet weinig bemerken we

er meer van dan bij andere vormen van toerustingwerk. Gods verborgen omgang is waarneembaar! Wat een betrokkenheid is er veelal, wat een 'honger en een dorst', om over de 'rake toepassingen' maar te zwijgen.

De Vijgenboom

De toerusting in de Vijgenboom heeft meer het karakter van kringwerk. De catechisatie wordt in Barneveld gegeven. De gang van zaken tijdens onze wekelijkse samenkomst in de wintermaanden is als volgt:

- begroeting; - we vormen letterlijk een kring; wie is er wel en wie is er niet? Is er nog wat te vertellen? - we zingen uit'de map'; - soms wordt voorafgaande aan de vertelling of het gesprek het bijbelgedeelte van die dag door een bewoner voorgelezen. - vertelling, maar heeft soms meer het karakter van een gesprek; - wanneer die avond voor de vertelvorm is gekozen, volgt het gesprek erna; - dan is er koffie of thee; - na de pauze pakken we het boek 'Aan de hand van het Woord' (uitg. Groen) ter hand: een eenvoudige uitleg van de geloofsleer, waarvan de leiding een hoofdstuk van tevoren met de bewoners, bijv. na de maaltijd heeft doorgenomen. Concrete vragen worden er uitgelicht en besproken. - na het gesprek zingen we nog onder de begeleiding van gitaar en/of eigen instrumenten; - daarna danken wij en doen we voorbede. Eenieder kan en mag gebedspunten en/of personen aandragen voor de voorbede; - ten slotte de afspraak voor volgende week en afscheid.

Dit is duidelijk een ervaringsverhaal. Dat was ook de opzet van dit slotartikel. Persoonlijk sta ik graag open voor andere initiatieven en ervaringen. Onze vrienden en vriendinnen verdienen warmte, betrokkenheid, kortom, pastorale zorg en eenvoudige toerusting. We mogen 'geven', maar mijn ervaring is datje zelf veelal meer terug ontvangt.

De Heere zegene onze 'vrienden en vriendinnen' en de zorg voor hen.

J. NIESING, KOOTWIJK/KOOTWIJKERBROEK

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen