Prins Claus

Prins Claus is overleden. De dood gaat geen paleis voorbij. Verdriet en rouw zijn er ook in koninklijke families. Op 76-jarige leeftijd is de echtgenoot van koningin Beatrix, de vader van de prinsen Willem-Alexander, Johan Friso en Constantijn, de schoonvader van de prinsessen Maxima en Laurentien, de grootvader van Eloïse zondagavond 6 oktober in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam overleden. Naast man en vader was hij ook prins van óns, een voorbeeld van toewijding in de vervulling van de taak die hij had.

Een combinatie van de ziekte van Parkinson en een longontsteking betekende het levenseinde voor prins Claus, een levenseinde waarvoor al zo lang gevreesd was. In 1998 werd hij geopereerd vanwege prostaatkanker, anderhalfjaar geleden werd bij hem een nier verwijderd, twee maanden geleden kreeg hij een pacemaker. Bijna de helft van het jaar 2002 bracht hij in het ziekenhuis door. De prins zal beseft hebben dat ook zijn 'aardse huis van deze tabernakel' steeds meer gebroken werd.

Prins Claus was boven alles een diplomaat, die het niet om zijn persoonlijke ambities ging maar om de zaak die hij wilde dienen. De sympathieke prins heeft in zelfopoffering zijn plaats in ons midden ingenomen en bezat de gave om terug te treden om hogere belangen te dienen. Een voorbeeld daarvan noemen we uit 1973, toen prins Claus als voorzitter van de Nationale Commissie voor Ontwikkelingsstrategie met zijn commissie subsidie toekende aan het Angola-comité, een politiek omstreden besluit. Na een gesprek met premier Biesheuvel conformeerde de prins zich aan het kabinetsstandpunt dat leden van het Koninklijk Huis geen politiek gevoelige functies kunnen innemen. Hij kón terugtreden, werd adviseur ontwikkelingssamenwerking en trad voorzichtiger op. Onze vorstin had, voorzover een burger dat kan overzien, voor de vervulling van haar verantwoordelijke werk geen trouwere levenspartner kunnen hebben dan prins Claus geweest is. Betrokken op haar hoge roeping, toegewijd aan hun kinderen ging hij zijn weg, op een bescheiden wijze toch aanwezig. Tegelijk betekende hij veel inzake milieubeheer en ontwikkelingssamenwerking. Zo heeft zijn samenbindende optreden de monarchie in ons land versterkt.

Zijn heengaan heeft velen in ons land ontroerd. De band met ons Oranjehuis, van God gegeven, is deze week opnieuw intensief beleefd. Namens de lezers van de Waarheidsvriend en de leden van de Gereformeerde Bond betuigen we hier onze oprechte deelneming aan onze geliefde koningin Beatrix, haar kinderen en het gehele Koninklijk Huis. In onze gebeden mogen we dezer dagen bijzonder om hen heenstaan. Mogen zij het de koning-dichter David nazeggen dat God hun Rotssteen is, hun Heil, hun Hoog Vertrek en dat zij daarom niet wankelen zullen. Namens het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond en de redactie van de Waarheidsvriend,

P. J. VERGUNST

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen