De verdorde vijgeboom

Bekend is de geschiedenis van de verdorde vijgeboom. Jezus spreekt de vloek uit over een boom, die geen vrucht blijkt te geven, als Hij naar vrucht zoekt. Terstond verdort de boom. Het tijdstip waarop Jezus naar de boom toeloopt is nauwkeurig bekend. Het gebeurt na de intocht in Jeruzalem vlak vóór het Pascha. De vijgeboom is in de wintermaanden geheel kaal. In het voorjaar, eind maart, komen de nieuwe bladeren te voorschijn. Tegelijk met het blad verschijnen aan de uiteinden van de twijgen vruchtjes, groene knobbeltjes. Ze zijn van weinig nut, maar ze worden in geval van nood door herders en boeren gegeten om de ergste honger te stillen. Aan zomervijgen kan dus niet gedacht worden. In Nahum lezen we 'Al uw vastigheden zijn vijgebomen met de eerste vruchten; indien zij geschud worden, zo vallen zij dien op de mond, die ze eten wil.'

De evangelist Marcus, die ook over de vijgeboom schrijft, merkt niet voor niets op, dat het de tijd van de vijgen nog niet was (Mar. n : 13). Jezus verwacht dan ook geen vijgen, maar Hij zoekt de groene vruchtjes bij de bladeren. Die vruchtjes kun je pas zien, als je vlak bij de boom staat. Jezus loopt daarom op de boom af. Als Hij de boom inspecteert, constateert Hij dat er wel nieuw blad is, maar dat er geen enkele aanzet tot vruchtvorming is.

Het is bij bladeren gebleven. De boom is onvruchtbaar. Op een afstand ziet de boom eruit alsof hij veel vrucht zal gaan dragen, maar van dichtbij bekeken, zit er alleen blad aan de boom.

Als Jezus dat ziet, zegt Hij: 'Uit u worde geen vrucht meer in der eeuwigheid!' En de vijgeboom verdorde terstond' (vs. 19b). Dat alles gebeurt na de intocht in Jeruzalem. Als de tempel door Jezus geïnspecteerd wordt. Als het tempelplein door Jezus schoongeveegd wordt en de geldwisselaars en handelaars verdreven worden. Zij maken van het huis van God een kuil van moordenaars.

Daarmee is direct de betekenis van de verdorde vijgeboom duidelijk geworden. Wat een bladerpracht als Jezus het tempelplein opgaat! Er worden offers gebracht, er wordt eindeloos gediscussieerd over de uitleg van de geboden, er wordt gekocht en gehandeld alles ter ere van Israëls God. Kortom: de boom van de godsdienst staat in bloei. Maar het is allemaal uiterlijke schijn. Want bij alle godsdienstige werk-zaamheden wordt het belangrijkste vergeten, namelijk dat de Eigenaar van de tempel is gekomen, Die de tempel voor Zijn Vader opeist. Die het hart van de Israëlieten voor Zijn God opeist. Het hart van al die offeraars en bidders. Maar komen zij tot aanbidding? Bij de intocht in Jeruzalem wordt door de schare geroepen: Hosanna! Dat klinkt hoopvol! Is dat de aanzet tot vruchtvorming? Helaas: het blijft aan de buitenkant. Want straks zullen zij andere dingen roepen: Kruis Hem, kruis Hem! Onvruchtbaar is het volk. Zelfs de eerste aanzet tot bekering en gehoorzaamheid ontbreekt. Israël is onvruchtbaar. Het volk is vruchteloos bezig zichzelf te reinigen. Met voorbijgaan van Jezus.

Jezus dat ziende, spreekt over de vijgeboom het oordeel uit: uit u geen vrucht in der eeuwigheid! Israël is met zijn hele tempeldienst onvruchtbaar zonder de Heere Jezus Christus.

De lijn naar onze tijd doortrekken is niet moeilijk. Zijn wij als kerk vruchtbaar? Werpt ons bezig-zijn de gewenste vrucht af voor het Koninkrijk Gods? Of moet ook van ons gezegd worden: uit u geen vrucht in der eeuwigheid!? Dit gezegde wordt nog wel eens op en onder de kansel gebezigd om te onderstrepen dat wij van nature geestelijk dood zijn. Dood in zonden en in misdaden. Dat wij geen vrucht voor God kunnen voortbrengen als niet de Heilige Geest die vrucht werkt door wederbarende genade. En dat is waar. In ons is geen leven. En uit ons is geen vrucht.' We zijn dor hout. Maar laten we de uitdrukking, die de Heere Jezus hier bezigt niet gebruiken om onze doodsstaat te accentueren en daarmee uit! Want dan maken we de woorden van de Heere Jezus krachteloos door onze rechtzinnige uitspraken.

De Heere Jezus spreekt Zijn oordeel over de boom uit met een bepaald doel voor ogen. Namelijk dat we onze vrucht bij Christus zoeken. Ondanks alle godsdienstige ijver blijkt de boom niet te bloeien. Veel vrucht aan de buitenkant, terwijl het niets voorstelt. Laten we onszelf op dat punt onderzoeken in deze lijdenstijd. Welke offers brengen we zonder Jezus? Hoe druk zijn we in de kerk zonder Jezus? Hoe vaak zijn we de kerk 's zondags al inen uitgegaan zonder Jezus? Zo er geen oprechte geloofsband aan de Heere is, alles is tevergeefs! Dan rust de vloek Gods op ons. Daarom: laten we met onze geestelijke onvruchtbaarheid tot de Heere gaan. Omdat het ons smart, dat we zo dood en doods zijn. Dat we zo lang de schijn kunnen ophouden zonder waarachtige bekering. Zonder oprecht geloof.

De oplossing om de onvruchtbaarheid te verhelpen reikt Jezus Zelf aan door Zijn verwonderde discipelen voor te houden: 'Voorwaar zeg Ik u: indien gij geloof hadt en niet twijfelde, gij zoudt niet alleen doen, hetgeen de vijgeboom is geschied, maar indien gij ook tot deze berg zeide: wordt opgeheven en in de zee geworpen! Het zou geschieden.' Er is hoop voor een volk, dat in geloof zich tot de Heere wendt. Dat eigen leven ziet weerspiegeld in de vijgeboom. Uit ons geen enkele vrucht. Maar uit Christus veel vrucht! De vloek verdiend. Het leven verkregen! Omdat Jezus Zelf de vloek droeg van de onvruchtbaarheid van Zijn volk. Daarom, in het zicht van Jeruzalem: zoekt de Heere en leeft!

Dan zal de Heere zeggen: uw vrucht is uit Mij gevonden!

M. A. KUYT, GENEMUIDEN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen