'Leer mij Uw weg, o Heer', leer mij Uw weg'

De berijming van dit Schriftwoord is voor ons heel bekend. 'Heer', ai maak mij Uwe wegen door Uw Woord en Geest bekend.' We zongen het al als kind, uit ons hoofd. En we zijn het blijven zingen. Omdat we weten dat we het nodig hebben, elke dag weer, dat de Heere ons de weg wijst, Zijn weg.

De berijmers hebben wel iets aan de bijbeltekst toegevoegd. 'Heer', ai maak mij Uwe wegen door Uw Woord en Geest bekend.' Door uw Woord en Geest. Deze toevoeging is, denk ik, terecht. Zij hebben ermee willen zeggen dat, als we willen weten hoe Gods weg eruitziet, wij dan het Woord moeten opslaan en daarbij geleid worden door de Heilige Geest.

Ze willen ermee zeggen dat we er niet van moeten uitgaan dat wij rechtstreeks een stem of een briefje uit de hemel krijgen, waardoor we alles precies weten, hoe het moet en hoe het gaat. Misschien zouden we dat wel willen. Maar zo gebeurt het niet. Dat wil de Heere kennelijk niet. Hij heeft Zijn Woord niet voor niets gegeven. Toch kan het dan moeilijk worden. Want hoe kan ik in het Woord Gods weg ontdekken? Daarin ligt toch niet zomaar een antwoord klaar op mijn zoeken en vragen?

Duidelijk is het Woord wel als het gaat om het leren kennen van DE WEG. Dan laat de Bijbel ons een heldere boodschap horen. Het is de boodschap van Jezus: 'Ik ben DE WEG, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door mij' (Joh. 14 : 6).

Maar de dichter heeft het hier niet zozeer over DE WEG, maar over de 'wegen'. Meervoud dus. Het zijn de wegen die God met ons gaat in ons leven en waarvan Hij wil dat wij Hem daarin volgen. Maar hoe kom ik daar achter? Ik kom dan weer uit bij onze berijmers: 'HEER', ai maak mij Uw wegen door Uw Woord en Geest bekend'. Toch dus door Gods Woord. Maar weer dan mijn vraag: hoe doet het Woord dat en hoe doet de Geest dat? Ik zou dan op het volgende willen wijzen.

In de eerste plaats vraagt de Heere van ons dat wij Zijn Woord geloven. De Bijbel is Gods Woord. Dat is onze grondovertuiging. Daarom geloven wij de Heere ook op Zijn Woord.

Daarbij komt dat we ons openstellen voor de leiding van de Geest. Niet dat we dat zelf doen of moeten en kunnen doen. Want uit onszelf doen wij dat juist niet. Maar door de Geest ons ontvankelijk te laten maken voor wat de Geest ons zegt, door en in het Woord. Hem dus niet voor de voeten lopen, door stilletjes zelf al uit te maken, wat de Heere ons te zeggen heeft en dus heimelijk zelf al te weten, hoe de weg is. Nee, oprecht belijden: zelfweet ik het niet, Heere, hoe het nu verder moet. Wilt U mij bij de hand nemen en mij leiden? O Heilige Geest, wijs het mij a.u.b. aan, spreek tot mij door Uw Woord en laat het zo voor mij duidelijk worden, hoe de weg, Uw weg, loopt.

Als we zo ons hart hebben afgestemd op de inspraak van de Geest, laten we dan maar gewoon de Bijbel gaan lezen. Persoonlijk, op een apart moment, maar het kan ook in de dagelijkse lezing in het gezin, samen biddend lezen: Heere, leer mij Uw weg. Dan gebeurt er iets met ons bijbellezen. Het is gelukkig meerdere malen zo, dat wij een boodschap uit het Woord horen waaruit we lering trekken. * is nodig en fijn. Maar als we lezen in de Bijbel en tegelijk luisteren naar de inspraak van de Geest, dan kan het gebeuren dat de woorden die we lezen op hetzelfde moment zo indringend en onontkoombaar op ons afkomen dat we weten: dat is nü, voor dit moment, Gods Woord aan mij gericht. Hier en nu zegt de Geest mij, hoe Zijn weg met mij loopt en moet lopen en ook zal lopen.

Zo kennelijk en duidelijk brengt de Geest het Woord van God in ons hart. En tegelijk geeft Hij ons de overtuiging, het geloof, erbij, dat dit inderdaad een Woord van God is, voor ons bestemd. Zo verhoort hij ons gebed: Heer', ai maak mij Uwe wegen door Uw Woord en Geest bekend. Leer mij hoe die zijn gelegen en waarheen Gij Uw treden wendt.

Natuurlijk hoeft dit niet alleen bij het bijbellezen te gebeuren. Het kan ook gebeuren onder en door de prediking, bij het lezen van een dagboek, in het gesprek op de bijbelkring, of in een persoonlijke ontmoeting met onze predikant of ouderling of een vertrouwelijke vriend. De Geest is daarin zeer verrassend en vindingrijk. Maar wel zal het altijd zo zijn dat Hij ons Gods weg bekendmaakt door Gods Woord. Dat geeft de kracht en de geldigheid eraan. Het fundament waarop we mogen bouwen.

Niet dat dit vanzelf gebeurt. Het is geen automatisme: wij bidden en de Geest spreekt. Altijd en feilloos. Als we verder in Psalm 25 lezen-, wordt ons dat wel duidelijk. Bijvoorbeeld in vs. 8 (berijmd): '...eenzaam ben ik en verschoven, ja d' ellende drukt mij neer. 'k Roep u aan in angst en smart, duizend zorgen, duizend doden, kwellen mijn angstvallig hart....'. Zo gaat het soms ook toe. Toch mag de dichter eindigen: 'want ik verwacht U'.

Waarom ik deze meditatie over dit Schriftwoord in deze week heb geschreven? Ik heb namelijk niet alleen aan onze persoonlijke noden gedacht,

maar ook aan onze kerkelijke nood. Er moeten in de komende tijd diep ingrijpende beslissingen worden genomen. En wat ons allen daarbij intens bezighoudt, is de vraag: Wat is Gods weg met onze kerk? We weten van de verwarring en van de diepe tegenstellingen onder ons. O, laten wij samen knielen voor de Heere en Hem vragen: leer mij Uw weg, o Heer', leer mij Uw weg!

C. GRAAFLAND

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen