Wat niet vergaat

Waarom zoekt u Jezus? Dat is de vraag waarover het gaat in Johannes 6. Een grote schare, 5000 mannen, de vrouwen en kinderen niet meegerekend, is op zoek naar Jezus. De vorige dag heeft Hij onder hen een groot wonder gedaan. AI die mensen heeft Hij gevoed met 5 gerstebroden en 2 visjes. De schare is verrukt over dit wonder. Ze besluiten Jezus Koning te maken. De Heere doorziet deze verzoeking van satan. Hij zal Koning zijn, jazeker, maar niet door mensen gemaakt. Zijn Koninkrijk is niet van deze aarde. Christus maakt Zich los van de schare en zoekt de stilte op. Hij wilde alleen zijn met Zijn God en Vader. Hierin heeft Hij ons een voorbeeld nagelaten. Zoeken wij ook de stilte op om ons hart voor God de Vader uit te storten? Na die stille tijd zoekt Hij in de nacht Zijn discipelen op. Wandelend over de zee komt Hij tot hen. De menigte blijft Hem zoeken. Ook de volgende dag gaan ze ermee verder. We moeten toch wel zeggen dat zij heel wat moeite doen om de Heere te vinden. Wat dat betreft kunnen zij velen tot voorbeeld dienen. Velen zijn helaas slordig in de kerkgang en vinden het helemaal niet meer nodig twee keer per zondag. Het is een voorrecht als men trouw de genademiddelen die God gegeven heeft, gebruikt. Als de kerk nog vol is, is dat een reden tot dankbaarheid. Maar de vraag moet hier wel gesteld worden: 'Hoe zitten we onder het Woord? ' Wij zien aan wat voor ogen is, maar God ziet het hart aan.

Neem nu die grote schare. Eindelijk vinden ze de Heere Jezus in Kapernaüm. Zij vragen nieuwsgierig: 'Rabbi, wanneer zijt Gij hier gekomen? ' Op deze vraag gaat de Heiland niet in. Deze vraag doet namelijk niets ter zake. Een mens is zo geneigd om allerlei bijzaken naar voren te halen en de hoofdzaak naar achteren te schuiven. De Heere Jezus doorziet dit. Wanneer Hij naar Kapernaüm is gekomen, is niet van belang. Wel dat zij ontdekt worden aan de eigenlijke reden, waarom zij Hem zoeken. 'Voorwaar, voorwaar, zeg Ik u, gij zoekt mij niet omdat gij tekenen gezien hebt, maar omdat gij van de broden gegeten hebt en verzadigd zijt. Werkt niet om de spijs die vergaat, maar om de spijs die blijft tot in het eeuwige leven, welke de Zoon des mensen ulieden geven zal, want deze heeft God de Vader verzegeld.'

'Voorwaar, voorwaar', zo spreekt de Heere Jezus hen aan. Het is de waarheid wat Ik u zeg. U zoekt Mij alleen om de broden. Hij deed tekenen en wonderen om Zichzelf bekend te maken als de Zoon van God, opdat ze Hem als hun Zaligmaker nodig zouden krijgen. Maar dit was hun fout. Ze zagen alleen op het brood en niet op het teken in het brood. Ze vonden het prachtig, dat Hij dat kon. Dat was toch geweldig, zo'n Wonderdoener in hun midden te hebben. Nu hoefden ze niet eens meer te zorgen voor hun dagelijks brood. Maar waarom de Heere dit wonder heeft gedaan, daar dachten zij niet aan; daar begrepen zij niets van. Het was hun te doen om de gave, maar niet om de Gever Zelf. Is het u om Christus Zelf te doen?

Werkt niet om de spijs die vergaat, maar om de spijs die blijft tot in het eeuwige leven. Een wonderlijk woord, zegt u wellicht. Moeten wij dan niet werken voor ons dagelijks brood. Het lijkt wel zo op het eerste gezicht, dat dit onbelangrijk wordt geacht. Zo is het niet. Dit is Gods bedoeling niet. Wij hebben te werken zolang we kunnen. Maar hier gaat het om, dat de zorg voor de tijdelijke dingen niet voorop mag gaan. De waarde van het aardse goed is zo betrekkelijk. Het is maar voor even. Wat is het nodig hierbij stil gezet te worden. Want wat zijn we toch druk met de spijs die vergaat. En de spijs die blijft tot in het eeuwige leven, daar maakt de mens van zichzelf uit zich helemaal niet druk om. Van nature zoeken we het hoogste goed niet in God en in Zijn gemeenschap. Hier komt onze verloren staat voor God aan het licht. Hij weet wat van Zijn maaksel is te wachten. Nu moeten wij het ook weten, zodat wij er smart over hebben. De Heere wil juist door ons te ontdekken aan onszelf, het anders maken in ons leven. Dat wij het betrekkelijke van de aardse spijs gaan inzien en gaan zoeken naar de eeuwige dingen.

Hij spreekt hier over de spijs die blijft tot in het eeuwige leven, welke de Zoon des mensen u geven zal. De uitdrukking 'Zoon des mensen' is ontleend aan Daniël 7 : 13. Het is een titel waarmee de Heere Jezus Zichzelf geregeld noemt. Waarom? Om het volk te leren, dat Hij de langverwachte Messias is. Het moet die schare niet alleen te doen zijn om die gerstebroden, maar om Christus, Die hierin werd afgebeeld als het Brood des levens. Is er plaats gekomen voor Hem in ons hart en leven? Hij heeft een eeuwige verlossing te weeg gebracht. Zoals Hij daar voor die mensen het brood brak, zo heeft Hij Zijn lichaam laten verbreken en Zijn bloed vergoten. De tekenen van brood en wijn bij het Heilig Avondmaal spreken hier ook zo duidelijk van. Hij geeft Zichzelf aan mensen, die het moeten belijden: 'Heere God, ik kan voor U niet bestaan'. Of bent u nog zo druk met de dingen van het tijdelijke leven, dat u hier nog geen last van hebt? Ook de zorgelijke situatie van onze kerk kan ons zo bezighouden dat we ons zieleheil erbij ver-

geten. Nu wil de Heere ons werkzaam maken met de spijs die nooit vergaat. Er staat nog meer van in onze tekst, want zo staat er: 'Deze heeft God de Vader verzegeld'. Dit beeld zal ons duidelijk zijn.Een zegel werd vroeger en nog wel gebruikt om ergens een waarmerk op te zetten. Dat is een merk van echtheid. Verzegelen dat wil dan ook zeggen: authentiek verklaren. Hier wil de Heiland zeggen: God de Vader waarmerkt de echtheid van de door Hem gezonden Middelaar. God de Vader heeft Zijn Zoon van eeuwigheid af verordineerd om Middelaar te zijn tussen Hem en een zondaarsvolk. Op Hem ligt het goddelijk stempel, dat er alleen gemeenschap met God mogelijk is door Zijn Middelaarswerk. Er is nog een Weg, om de welverdiende toorn van God op de zonde te ontgaan. God heeft Zijn Zoon gegeven. Die verzegeling van God de Vader kwam zo duidelijk naar voren bij Zijn doop door Johannes bij de Jordaan, De Vader sprak toen: 'Deze is Mijn geliefde Zoon in Dewelke Ik Mijn welbeha-gen heb'. Hij is de Spijs, Die blijft tot in eeuwigheid. Hij kan redden, Hij alleen. Als ik Hem maar kenne, Hem de mijne weet. En wie Hem mag kennen, die geeft de Heere de eer: 'U ontfermde Zich over mij, U hebt mij gekend, van eeuwigheid af'. Ik heb U lief omdat u mij eerst liefgehad hebt.

G. Mulder, Uddel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen