Liefde en liefde

God is liefde. Zo is dat. Moeilijke en schrijnende situaties van het leven doen mensen er soms misschien vragen bij stellen. Maar dan zijn de vragen eerder verkeerd dan dat God verkeerd zou zijn. God is liefde. Hij heeft Zijn liefde geopenbaard in het feit dat Hij Zijn eniggeboren Zoon in de wereld gezonden heeft. Zijn liefde is naar ons toegekomen, niet daarin dat wij begonnen zijn God lief te hebben, maar dat Hij begonnen is ons lief te hebben.

En wanneer had Hij ons lief? Toen wij nog zondaars waren. We stonden voor God in onze schuld. We verkeerden in onze goddeloosheid. We geloofden Hem niet. We zochten Hem niet. Daar heeft Christus zichzelf gegeven tot een verzoening voor onze zonden. God had mij kunnen wegwerpen. God had mij kunnen verteren in Zijn gramschap. Maar Hij wil mij, de zondaar, ontmoeten met vergeving, aanvaarden in Zijn ontferming, in Christus aannemen tot Zijn kind. En ik mag me koesteren in Zijn liefde.

Liefde en liefde. Dat is dan allereerst: omdat God mij zo liefheeft, ga ik Hem liefhebben. Van Zijn liefde wordt een koud mensenhart warm. Het wordt: Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft. We stemmen met David in: Nu zal mijn ziel, nu zullen al mijn zinnen, o God, mijn sterkt, U hartelijk beminnen. Omdat Jezus Johannes liefhad (hij noemt zichzelf meer dan eens de discipel, welken Jezus liefhad, had hij Jezus in retour lief. Stond hij bij Jezus' kruisiging niet vooraan onder de aanwezigen, en was hij op de paasmorgen niet als een van de eersten bij Jezus' graf? Het is niet anders dan zijn liefdesbetuiging naar God toe, als hij nu in zijn brief schrijft: God is liefde. Zo kent Hij God. Zo komt Hij voor God op, naar ieder toe, die iets anders over God zou denken of zeggen.

Liefde en liefde. Dat is vervolgens ook elkander liefhebben. Elkander: dan gaat het over de kring van naasten, die eenieder om zich heen heeft. - Of je nu thuis of in de buurt blijft; naar je werk gaat, of in de kerk staat. Waar ge u ook heen moogt spoeden - misschien ook in de komende zomermaanden. Liefde bewijzen naar de mensen om ons heen.

Elkander liefhebben. Hoe kan dat? Niet van daaruit dat de mensen allemaal zo lief zijn. Dat valt namelijk best tegen. De mensen om me heen zijn echte zondaren. Soms kun je ze wel wat doen! (Iets anders dan liefhebben, dus.) Elkander liefhebben kan al evenmin van daaruit dat ik zo vol liefde zit. Dat zit ik namelijk helemaal niet. Ik ben van nature geneigd God en mijn naaste te haten. Soms schrik ik van mijn eigen gedachten en gevoelens. Ben jij dat? Ja, dat ben ik.

Elkander liefhebben, dat kan vanuit God. Vanuit de ontvangen liefde van Hem, waarvan ik leef. Vanuit het wonder van ontferming dat Hij me eens en steeds weer laat ondervinden. Als Hij mij, zon vijandig schepsel, wil liefhebben, dan mag ik vanuit die liefde ook anderen met liefde tegemoet treden. Dat haal ik niet uit mijn hart, maar uit Zijn hart. Dat heb ik van mezelf niet, maar dat krijg ik van Hem.

Elkander liefhebben. Dat houdt wat in:

Geen kwaad denken van een ander. Menigte van zonde bedekken: vergeven wat ze je hebben aangedaan, mensen na hun grove fouten, toch weer een nieuwe kans geven. Geduldig zijn. Vriendelijk zijn. Een ander wat gunnen. Je niet beledigd voelen. Geen onrecht verdragen (met name als het anderen wordt aangedaan). Eerlijkheid en waarheid in praktijk brengen. De ander dat doen, wat jij wilt dat de ander jou doet. Liefde is... zoveel!

Die niet liefheeft, is niet alleen verkeerd bezig. Die heeft God niet gekend. Johannes stelt het heel principieel. Niet liefhebben, je naaste niet liefhebben - dat duidt op God niet kennen. Want God is liefde. Daarmee stelt hij de zondaar aan de kaak, die nog gewoon zijn leven leeft van: ik betaal iedereen met gelijke munt terug. Wie zou moeten zeggen: Dat is mijn bestaan, laat die God vragen of Hij genade wil geven om God echt te leren kennen.

Daarmee stelt hij ook de zgn. geestelijke mens aan de kaak. Johannes kende de mensen die zo geestelijk dachten te zijn en zoveel meenden te kennen, dat ze zich boven vele anderen verhieven.

Tegen de christenen aan wie Johannes schrijft, zeiden ze: Jullie geloven alleen watje van de apostelen gehoord hebt, maar wij kennen God echt. En dan verwezen ze naar diepe en hoge mystieke ervaringen. Johannes gaat met hen niet in discussie over de inhoud van die kennis. Hij zegt enkel maar: Als je God echt kent, dan weet je dat Hij liefde is. En dan zul je die liefde ook beoefenen in de omgang met je naasten. Is die liefde er niet, dan loochent de praktijk van je leven watje met je mond beweert.

Het is waar: wij schieten in de liefde altijd tekort. God liefhebben met heel ons hart, heel onze ziel, heel ons ver-

stand en alle krachten - wie doet het? Onze naaste liefhebben als onszelf, wie brengt dat steeds op? Niemand. Maar er is toch wel verschil. Iemand die God kent, die leeft van Zijn liefde, en die verlangt daarom ook God en zijn naaste lief te hebben, en met alle, steeds weer betreurde gebrek doet hij het ook. Iemand die God niet kent, die leeft zo goed als hij menselijk kan. Maar zijn liefde is meestal niet veel zaaks meer als de romantiek weg is en als er een werkelijk offer gevraagd wordt.

Kennen wij de liefde? Jazeker, namelijk, als wij God kennen. Als wij van Zijn Zoon weten. Als wij van genade leven. Dan komt de vrucht des Geestes in ons openbaar. Die vrucht die liefde is.

A. DE LANGE, BRUCHEM EN KERKWIJK/DELWIJNEN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen