Globaal bekeken

Direct na Pasen trof ik nog een gedicht aan in Opbouw van Jo Kalmijn-Spierenburg onder de titel Paasmorgen: 

Ik, Gaius Claudius, had deze nacht
juist bij het graf van Jezus - de Zoon Gods,
zoals Hij zich bij voorkeur noemde - wacht.
Het graf was nieuw, gehouwen in een rots,

de nauwe ingang door een steen versperd,
de steen verzegeld door de commandant.
Er werd gedobbeld tot het morgen werd.
Maar ik stond stom en zwijgend aan de kant.

Ik wachtte, op mijn stok geleund, de dag.
Op eenmaal deinsden wij terug. Bij Zeus!
Een bliksemflits - een donderende slag,
zoals men ook gehoord heeft bij het kruis.

De rotsen spleten, gaapten als een muil.
Wij, 's keizers veteranen, zijn ontzind
in wilde vlucht gevloden,
door een zuil van vlammen en van stenengruis verblind.

Men kocht met veel denariën mij om.
Dit prentte men mij in: het was een droom.
Maar nu ik langzaam tot bezinning kom,
herinner ik mij weer, met vreemde schroom:

de steen lag omgekanteld in het gras en,
als het licht, onvergelijklijk schoon,
trad Jezus uit zijn graf. Ik, Gaius Claudius,
bezweer u, bij mijn zwaard, Hij is Gods Zoon.

'k Zal gedenken hoe voor dezen ... is de titel van een geschriftje dat ds. C. den Boer, emeritus predikant te Barneveld, het licht deed zien (onder eigen beheer, bedoeld voor (klein)kinderen en vrienden). Hij blikt daarin terug op zijn leven. Twee fragmenten:

• Puttershoek
'Ook thuis zongen we vaak. Telkens als ik nu in de Hoekse Waard kom, hoor ik nog steeds de zachte stem van mijn moeder zingen, terwijl ze zichzelf op het harmonium met cijferakkoorden begeleidde:
'Jezus Die mijn ziel bemint,
's levens stormen woeden, Heer'.
O, beveilig mij uw kind;
leg mij aan Uw boezem neer.'

Ons huis stond aan het eind van een doodlopende weg, landinwaarts, de enige uitbreiding die Puttershoek in die jaren kende. Die weg droeg de veelzeggende naam: Volksbelangstraat (later: Julianastraat). Ik groeide op als een echte polderjongen. We hoefden maar net over het slootje te springen naast ons huis en we konden naar hartenlust dwalen in de weilanden, pinksterbloemen plukken, vogels en hazen op het spoor komen.

Vooral de zondagen zijn voor mij onvergetelijk geworden. Hoe haalden wij ons hart op, als we luisterden naar de preek van de jonge dominee, ds. C.A. Korevaar. Heel de gemeente hing ademloos aan zijn lippen. Dat was in het bijzonder het geval, als het prekenboekje op de kansel dichtging en hij uit het hoofd en uit zijn hart het Woord verkondigde. De kerk was vaak overvol, vooral toen de mensen uit Strijen en omgeving, dat aan het eind van de oorlog spergebied was geworden, in de zogenaamde hongerwinter voor een groot deel in Puttershoek bij familie en kennissen moesten gaan inwonen.
Ds. Korevaar preekte toen over de tekst: 'Doch bidt, dat uw vlucht niet geschiede des winters, noch op een sabbat' (Matth. 24:20). Vele Puttershoekenaren zullen zich ook de middagdienst herinneren, toen de suikerfabriek werd gebombardeerd. Ds. Korevaar bezwoer ons toen vooral de kerk niet te verlaten, maar te blijven zitten.'

• Hoogleraren
Ik denk met grote dankbaarheid terug aan mijn leermeesters daar (in Utrecht, van der Graaf). Tussen de regels door bleek telkens, dat de lijfspreuk van Voetius ('scientia cum pietate coniugenda' - wetenschap met godsvrucht verbonden) daar in ere werd gehouden. In 'mijn' tijd was de bezetting van de hoogleraarsposten in Utrecht zodanig, dat er sporen werden getrokken waardoor wij als studenten wat meekregen waar we straks ons voordeel mee konden doen in de pastorie.
Vooral de studie van de bijbeltalen ervoer ik als van groot nut voor de latere uitoefening van het ambt. De colleges van prof.dr. A.H. Edelkoort, niet in het minst zijn preekschets-colleges waren bij studenten geliefd, omdat ze ons hielpen een brug te slaan tussen de bijbeltekst en de prediking, c.q. het geloof van het eenvoudige gemeentelid. Nooit zal ik ook vergeten, wat de diepzinnige prof. dr. Maarten van Rhijn, de irenisch-ethische kerk- en dogmenhistoricus, ons meegaf. Hij bond ons op het hart ons met de groten uit de kerkgeschiedenis bezig te houden (Augustinus, Luther, Kierkegaard). 'Maarten Luther', zei hij eens, 'is voor God in elkaar gezakt.' Toen stapte hij vanachter zijn katheder de collegezaal in, ging vlak voor een student staan en zei: 'Mijnheer, bent u wel eens voor God in elkaar gezakt?'
Velen met mij waren in de tijd die wij in Utrecht doorbrachten, ook geboeid door prof.dr. A.A. van Ruler. Hij heeft ons als dogmaticus gewezen op de grote betekenis van de Reformatie, maar kon ook met instemming citeren uit de werken van de Nadere Reformatie. En dan gebruikte hij uitdrukkingen als 'het recht van God dat in het hart van de zondaar moet worden opgericht.'
Dat gaf te denken. Van Ruler kende intussen ook de gevaren van de ultra-orthodoxie en wapende ons daartegen. Verder kregen we als studenten veel mee van prof.dr. J. Severijn. Hij heeft heel lang leiding gegeven aan de beweging van de Gereformeerde Bond in de NH (gereformeerde) kerk. Maar ook mannen als prof.dr. S.F.H.J. Berkelbach van der Sprenkel, prof.dr. S. van der Linde en vele anderen hebben hun sporen getrokken in ons leven.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen