De belofteprediker ds. Laurens Blok
EEUW GB-GESCHIEDENIS IN PORTRETTEN [ 2 ]
Als tweede in de reeks portretten van personen die in de honderdjarige geschiedenis van de Gereformeerde Bond in positieve zin van betekenis zijn geweest, ds. L. Blok.
Op 25 februari 1907 werd ds. Blok te Noorden geboren. Op 5 maart 1933 werd hij te Brandwijk tot predikant bevestigd. Later volgden de gemeenten van Middelharnis, Kampen, Capelle aan den IJssel, Ridderkerk en in 1970 Aalburg. Op 1 mei 1972 ging ds. Blok met emeritaat, terwijl hij van 1973 tot 1978 in Hierden nog bijstand in het pastoraat verleende.
Hij groeide op als tiende kind in een eenvoudig boerengezin. Na de lagere school mocht hij van zijn ouders naar de Hbs in Alphen aan den Rijn. Twee weken voordat hij deze school verliet, vroeg de godsdienstleraar de leerlingen naar hun verdere plannen. Het antwoord van Laurens was dat hij staatsexamen wilde doen om daarna theologie te gaan studeren.
Diezelfde avond vertelde hij thuis wat hem die dag overkomen was. Vader zei: ‘Als je dan maar een goeie dominee mag worden, jongen!’ Zijn ouders waren geen critici van de prediking. Maar zij begeerden wel dat het Woord krachtig verkondigd werd: zonde en genade. Zij waren bang dat hun zoon een onderdeel van de waarheid zou verzwijgen.
Zo ging de jonge Blok in Utrecht studeren. Ruim een halfjaar liep hij daar rond als een twijfelaar. Er waren drie hoogleraren, die aan bijbelkritiek deden. Veel steun kreeg hij echter van prof. J.A.C.van Leeuwen, die een privatissimum aan huis hield. Met elf studenten lazen zij de Institutie van Calvijn. Tot aan zijn dood toe heeft Blok zich aan deze Institutie gehouden. Vlak voor zijn intrede te Brandwijk trouwde hij met Hinke Terpstra, die hem steeds met liefde ter zijde heeft gestaan. Kort daarna heeft ds. J.G. Woelderink van Vreeswijk hem bevestigd tot herder en leraar. Hij preekte zijn intrede met Romeinen 3:23, 24. Hij had er een goede tijd, hoewel hij niet kon zeggen dat zijn kerkenraad uit doorgeleide personen bestond.
Middelharnis en Kampen
In Middelharnis was dat anders. Een van de ouderlingen was krachtdadig door God veranderd. Maar hij was beslist niet lijdelijk. Hij hield van een prediking van geloof en bekering. In Middelharnis was de gemeente bij de komst van ds. Blok negen jaar vakant geweest. Men wilde niet betalen aan de Raad van Beheer, zodat er geen beroep uitgebracht kon worden. Al die jaren tobde de gemeente daarmee. Men beschouwde het als een aantasting van de plaatselijke rechten. Een godsdienstonderwijzer ging elke zondag een keer voor, evenals een van de ringpredikanten. Maar op de lange duur zwichtte men. Zo kwam ds. Blok daar na veel moeite. Meer ingrijpend was te Middelharnis de zware tijd van de Tweede Wereldoorlog. Het gaat om de dag, waarop alle mannen boven de twintig jaar moesten aantreden om in Duitsland te gaan werken. Ook ds. Blok moest zich melden. Later kwam het bericht dat predikanten werden vrijgesteld.
Toen het gezin Blok in 1946 naar Kampen verhuisde, kwam hij voor het eerst in aanraking met verschillende modaliteiten in de gemeente. Ds. Blok herinnert zich een bepaald voorval, toen hij daar een halfjaar werkte. Op een gemeenschappelijke ambtsdragersvergadering van heel de gemeente was er een ouderling, die tegen de vijf predikanten zei: ‘Wij zijn zo dankbaar dat jullie eendrachtig samenwerken.’ Kampen telde toen twee confessionele, twee gereformeerde-bondsdominees en een middenorthodoxe dominee. Het antwoord van de predikanten was: ‘We hebben het veel te druk om ruzie te maken!’
GZB
Na negen jaar Kampen vertrok ds. Blok naar Capelle aan den IJssel. Hij kwam hier niet in een gespreid bedje. Er was tot nu toe in ‘Keeten’ een evangelisatiepost. Aan het einde van de voorgaande eeuw begon dit met een zondagsschool in de Openbare Lagere School. Ook werden er bijbellezingen gehouden. De klaslokalen werden te klein. Een eigen gebouw bleek nodig. En zo werd op 26 oktober 1913 aan de Boezemstraat (Van Speykstraat) het gebouw geopend, dat na diverse verbouwingen de naam van de ‘Westerkerk’ kreeg. Ds. Blok heeft hier veel zegenrijk werk verricht. Vooral door zijn prediking is hij velen tot zegen geweest. Op een van de eerste gemeente-avonden werd ook gesproken over de betekenis van het Avondmaal. Krasse uitspraken schuwde hij niet. Nog zijn er mensen die hem zo herinneren: met de handen op de rug, leunend tegen de achterwand van de kansel, dat hij kon uitroepen: ‘Zoekt en gij zult vinden, klopt en u zal worden opengedaan!’
Hierna diende hij nog de gemeenten te Ridderkerk, Aalburg en was hij bijstand in het pastoraat te Hierden. In die tijd werd hij bestuurslid van de Gereformeerde Zendingsbond. Hij had het zo druk dat hij dit er eigenlijk niet bij kon hebben. Er werd echter druk op hem uitgeoefend. Hij overlegde met de kerkenraad. En deze gaf toestemming. Hij is evenwel nooit namens de GZB overzee geweest!
Geloofsvreugde
De prediking is voor ds. Blok altijd het hart van zijn dienst geweest. Ook de catechismuspreek, maar dit moest wel prediking van het Woord zijn. Geen leerdienst, maar wel leerzaam. Na zijn vertrek uit Kampen werd het hem tot een zorg dat er in onze gereformeerde-bondskringen zo weinig vrijmoedigheid en blijmoedigheid van het geloof was. In 1979 verscheen van zijn hand De Eerste en de Laatste. Belijdenis des geloofs en avondmaalsviering. Twee jaar later verscheen van hem Leven door de Geest. Hoofdlijnen in de Bijbelse prediking. De doop verzegelt niet onze wedergeboorte, maar dat God Zijn handen naar ons uitstrekt. En aan het avondmaal verzegelt God niet onze bekering, maar de beloften Gods in Christus.
Leermeester
Met grote zorg denkt ds. Blok aan de toekomst van het eeuwenlang gekerstende West-Europa. Ons land en ons volk wil niet meer naar God luisteren. Het is voorzegd dat het eindoordeel komt, als de kerk bijna te gronde is. Zal de Zoon des Mensen, wanneer Hij komt nog geloof vinden op de aarde? Er wordt geleefd naar het goeddunken van het eigen hart. Maar de Heere straft nog niet direct. De taak van de kerk is om op te roepen tot bekering. Vaak heeft ds. Blok gebeden of de Heere de kerk en de overheid nog tot nadenken wil brengen. Daartoe hebben wij de Heilige Geest als Leermeester nodig bij de uitleg en de toepassing van het Woord. En ook het doorleefde gebed: ‘Zend Heer’, Uw licht en waarheid neder’.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 mei 2006
De Waarheidsvriend | 24 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 mei 2006
De Waarheidsvriend | 24 Pagina's