Van de Weerd en de profeet Ezechiël

‘Het tweede deel van de bijbelverklaring van de profeet Ezechiël lijkt een spraakmakend boek te zijn. Er zijn al duizenden exemplaren van verkocht’, aldus Gert van de Weerd in zijn introductie van dit werk bij onze redactie. Ik kan mij daarbij wel iets voorstellen. Ook in onze gemeenten zet het secularisatieproces zich met kracht door. Maar het is niet alleen kommer en kwel. Je ziet vooral bij jongeren een nieuwe interesse voor bijbelstudie. Kies je voor een leven met God, dan wil je ook graag Zijn Woord onderzoeken. Je wilt graag weten wat nu bijvoorbeeld Gods plan is met de wereld. Dat raakt ook jouw leven. Waar kun je dat vinden in de Bijbel? Wat zijn de details? De bijbelverklaringen van Gert van de Weerd geven daarop een antwoord. Geen wonder dat zij een grote aftrek genieten.

De leer der bedelingen
Het uitgangspunt voor de bijbelverklaringen van Gert van de Weerd is de leer van de bedelingen (11). Hij onderscheidt zeven tijdperken. Ik zet ze even op een rijtje omdat zijn boeken anders niet te begrijpen zijn:
1. Bedeling van de onschuld (het paradijs tot de zondeval).
2. Bedeling van het geweten (van zondeval tot zondvloed).
3. Bedeling van de menselijke heerschappij (van zondvloed tot de Babylonische spraakverwarring).
4. Bedeling van de belofte (van Abraham tot de uittocht uit Egypte).
5. Bedeling van de wet (vanaf de uittocht tot de kruisiging van Jezus Christus).
6. Bedeling van de genade (vanaf Pinksteren tot de ‘opname van de gemeente’).
7. Bedeling van het koninkrijk van Christus (vanaf de wederkomst van Christus tot aan het laatste oordeel).

Twee dingen uit dit rijtje vallen op. In de eerste plaats de opname van de gemeente. Daarmee wordt de plotselinge evacuatie van de gemeente bedoeld. Die gaat vooraf aan de grote verdrukking. Je kunt dan denken aan zoiets als de zondvloed in de dagen van Noach. Het tweede is de ontkoppeling van de wederkomst van Christus en het laatste oordeel. Ze worden van elkaar gescheiden door het Messiaanse of Duizendjarig rijk. Van een ‘opname van de gemeente’ is niets terug te vinden in de Apostolische geloofsbelijdenis. Zij belijdt de wederopstanding van het lichaam en het eeuwige leven. Zie ook de uitleg van de Catechismus. Zie al Psalm 73: 'U zult mij leiden door Uw raad en daarna heerlijkheid! U zult mij opnemen.' Verder verbindt de Apostolische geloofsbelijdenis de wederkomst van Christus direct met het laatste oordeel. Zie alweer de uitleg van onze Catechismus. De voorstelling van de ‘opname van de gemeente’ leidt men af uit 1 Thessalonicenzen 4. Daar staat: 'Wij die nog in leven zijn, zullen samen met onze broeders en zusters die in Christus gestorven zijn, opgenomen worden in de wolken, de Heere tegemoet in de lucht, en zo zullen wij altijd met de Heere zijn.' Maar dat is geen evacuatie, dat is eindelijk thuis!

Het wordt nog ingewikkelder
Ezechiël 38 en 39 profeteert de aanval van en de overwinning op Gog van het land Magog. Gert van de Weerd brengt deze profetie in verband met de droom van Nebukadnezer over de vier koninkrijken in Daniël 2. Hij ziet in het vierde rijk het Romeinse imperium. Daarin is dan weer een groot aantal fasen te onderscheiden die lopen van 4a tot 4j. Volgens hem zitten we nu in fase 4d (397-399).
In dit type bijbelverklaringen worden de profetieën in dit of een soortgelijk schema ingepast. Gert van de Weerd neemt afstand van de boeken van Hal Lindsey, maar hij zit wel op hetzelfde spoor. Dat spoor was al eerder uitgezet door C. van der Haagen in Profetisch perspectief, De toekomst van mens en wereld ontsluierd door de bijbelse profetie (1975, 2002 2 ).

Terug naar de eenvoud van het verbond
Volgens de leer van de bedelingen is er een einde gekomen aan het Sinaïtisch Verbond (16). Men verwijst dan naar Ezechiël 10. De profeet ziet in zijn visioen de heerlijkheid van de Heere – dat is de Heere in Zijn heerlijkheid – Jeruzalem via de Oostpoort verlaten. Maar daarmee is dit bijbelboek niet uit! Al in zijn compositie laat het een heel ander beeld zien. Maar liefst 65 keer wordt in allerlei variaties dat éne zinnetje herhaald: gij zult weten, dat Ik de Heere HEERE ben. Alles draait om de erkenning van deze God en Zijn genadige trouw aan het volk van Zijn verbond.

Het boek Ezechiël is opgebouwd uit drie blokken:
  I. De aankondiging van het oordeel over Israël en Jeruzalem, 1, 1-24, 6.
 II. De aankondiging van het oordeel over de volken, 25, 1-32, 32.
III. De aankondiging van het herstel van Israël en Jeruzalem, 33, 1-48, 35.

Welnu, precies in het middelpunt van het middelste blok vol oordelen over de volken rondom Israël staat de belofte van het herstel van Israël (28:24-26). Want de Heere zal terugkeren om David, Zijn Knecht (34:23). Hij zal terugkeren via de Oostpoort (43:4). Want er zal een nieuwe tempel komen en een nieuwe priesterschap. In die tempel zal een bron zijn waaruit levend water ontspringt. Dat zal worden tot een paradijsrivier. Overal groei en bloei. Het land zal opnieuw worden verdeeld als eens in de tijd van Jozua.En daar ligt dan de heilige stad. En de naam van die stad zal zijn DE HEERE IS ALDAAR.

Eenvoud van het Woord
De profeten tekenen het toekomstig heil met beelden uit de leefwereld van de mensen toen. Zo zien ze het voor hun eigen ogen gebeuren. Maar wat bedoeld is als illustratiemateriaal voor de mensen toen, mag door ons christenen van deze tijd niet gebruikt worden als tekstmateriaal voor het ontwerpen van nog weer andere toekomstbeelden. En dat doet Gert van de Weerd. Hij ziet in Ezechiël 40 tot 48 het visioen van de bouw van de laatste tempel. Dat gaat gebeuren in het Messiaanse rijk (zie hierboven: de zevende bedeling). Dat is dan ook de ‘millenniumtempel’, het centrum van het Messiaanse rijk zijn. Daarmee gaat het nieuwe verbond in (562).
Hij merkt op: ‘Gelukkig neemt een groeiend deel van de christenheid de profetie naar de letter serieus’ (438). Maar dat is nu juist het punt. Elke bijbeltekst moet genomen worden zoals hij is bedoeld. Dus letterlijk wat letterlijk bedoeld is, en als beeld wat als beeld bedoeld is. Nog anders gezegd: we moeten terug naar de eenvoud van het Woord. Dat geeft geen blauwdruk van de toekomst maar is het getuigenis van de grote daden van de Heere in hun onderlinge samenhang. Zij worden herdacht en gevierd. Zij spellen Zijn heilige NAAM. Ze hebben elk hun eigen plaats in het liturgisch jaar (Lev. 23 en Deut. 16).

Verbond als gemeenschap met God
Wat we toch vooral ervaren als een pijnlijk gemis in deze bijbelverklaring, is het gebrek aan aandacht voor de persoonlijke relatie tussen de Heere en de Zijnen in het boek Ezechiël. De profeet roept niet alleen en niet allereerst de wereld van het heidendom op tot erkenning van de God van Israël, maar vooral ook het eigen volk van God. Dat erkennen is een zaak van het hart: er weet van hebben. Die innigheid van een persoonlijke relatie met God is oneindig meer dan het nagaan van Gods beleidsplan. Het komt ons niet eens toe te weten de tijden of gelegenheden die de Vader in Zijn eigen macht gesteld heeft (Hand. 1:7).
Daarom terug naar het verbond als gemeenschap met God. Zo heeft de prediking van Ezechiël gefunctioneerd in de Nadere Reformatie. In de verborgen omgang met de Heere ga ik ontdekken: DE HEERE IS ALHIER. Dan kom ik vanzelf ALDAAR. God is niet een God van logica (6v, 291), God is liefde.

Tot slot
De bestudering van deze boeken onderstreept nog eens de noodzaak om te komen tot een bijbelse theologie van het Oude Testament, die ons laat zien wat de verbanden en samenhangen zijn die de Schriften zelf ons aanreiken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen