Richting…?

'Een lied Hammaäloth, van David. Ik verblijd mij in degenen die tot mij zeggen: Wij zullen in het huis des HEEREN gaan.'

Psalm 122 is een lied Hammaäloth, een pelgrimslied. Als een van de grote feesten in Israël gevierd werd, gingen velen op weg naar Jeruzalem, naar de tempel. Een pelgrimsreis die voor veel pelgrims een ‘opgang’ betekende, een reis van de lager gelegen delen van Israël naar de bergen waar Jeruzalem op gelegen is. Ook daarom een lied Hammaäloth, een lied van de opgang.

Geestelijke reis
Geestelijk gezien geldt het van het leven van het geloof ook dat wij als het ware een pelgrimsreis maken. Wij zijn onderweg, geroepen om hét feest tegemoet te gaan, het bruiloftsfeest in de eeuwigheid waar de HEERE Jezus van vertelt. En als het goed is, is onze geestelijke reis ook een ‘opgaan’. Een weg die ons steeds hoger leidt in geestelijk opzicht.
Wij ervaren onze geloofsweg vaak als een ‘op bergen en in dalen’, een op-en-neergaande beweging van geloof, vertrouwen, liefhebben. Zo ging de reis naar Jeruzalem ook, maar als je van het beginpunt naar het eindpunt keek, was er toch sprake van een opgang. Over de gehele reis zat de stijgende lijn er wél in. Mag het zo ook bij ons zijn, als wij onze geloofsweg overzien; dat er zich een opgaande lijn mag aftekenen.

Huis van God
Al gaande zingen de pelgrims hun liederen, met elkaar of in beurtzang. Getuigende liederen, geloofsliederen. Zo klinkt het ergens onderweg: ‘Ik verblijd mij in degenen, die tot mij zeggen: Wij zullen in het huis des HEEREN gaan’. Een persoonlijk getuigenis van een van de pelgrims onderweg. Voor hem is de tempel niet een van de bezienswaardigheden van Jeruzalem, hij gaat op naar de tempel als huis van God! Hij weet dat hij daar voor het aangezicht van de HEERE komt.
En, zo kun je uit de psalm opmaken, hij zóekt ook de HEERE daar te ontmoeten. Het is al genade als je zo zelf op weg mag zijn! Maar de vreugde wordt alleen maar groter, als blijkt dat er méér zijn die ook dezelfde richting opgaan, met hun eigen persoonlijke getuigenis: wij zullen in het huis des HEEREN gaan. Ook zij! Er gaan er meer en met enthousiasme. Het heeft hun hart om in de tempel te zijn.
Wat kan dat je blij maken: te ontdekken dat je niet de enige bent die enthousiast is om in het huis des HEEREN te willen zijn.

Ontmoeting
Huis des HEEREN, je kunt het niet één op één overzetten van de tempel naar de kerk. Daarvoor was de tempel een uniek gebouw. Toch heeft de HEERE ook onder ons – in overdrachtelijke zin – Zijn ‘huis’. Die plek, waar de Bijbel open ligt en wij nadrukkelijk Hem komen zoeken. Die plek waar Hij ons ontmoet in het gewaad van Zijn Woord.
Ik weet best dat niet iedereen enthousiast is over die plek en de wijze waarop wij de HEERE zoeken te ontmoeten. Jammer! Het mag u, jou een vraag waard zijn of u daar dan werkelijk de HEERE zoekt, of dat u er meer op zoek bent naar vormen, rituelen, sfeer, gevoelsmatige dingen. ‘Wij zullen in het huis des HEEREN gaan’, dat is het getuigenis van Gods kinderen die weten Wie ze daar zullen ontmoeten. En ze zien uit naar die ontmoeting. Vol ontzag, vreze, dat zeker, maar tegelijk met een verlangend hart! Dat wij zo de HEERE zoeken te ontmoeten, iedere keer weer.
Huis des HEEREN, zou je het – in de lijn van het lied van de opgang – ook mogen zien als dat huis waar de HEERE Jezus over spreekt: ‘In het huis van Mijn Vader zijn vele woningen’? Als onze geloofsweg werkelijk omhóóg voert, is dat dan niet de uiteindelijke bestemming? Hoe groot is de blijdschap, als je mag horen dat ook anderen mogen getuigen: wij zullen in het huis des HEEREN gaan; ook wij mogen zeggen in dat hemelse huis welkom te zijn.

Moge dat ook úw getuigenis zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen