Tot het Zijne gekomen

Ze namen Hem niet aan als de Verlosser van hun zonden. Terwijl Hij toch aan hen beloofd was. Allang geleden. In Genesis 3:15. En toen ze trokken door zandwoestijnen. De belofte klonk ook in het oordeel van de ballingschap. Troostvol verkondigde de profeet Jesaja toen: ‘Er zal een Verlosser tot Sion komen, namelijk voor hen, die zich bekeren van de overtreding in Jakob, spreekt de HEERE.’ En ook: ‘Maak u op, word verlicht, want uw Licht komt, en de heerlijkheid des HEEREN gaat over u op.’
Hij was beloofd en is gekomen! Want … de Vader gaf Zijn eigen Kind. Omdat Hij in Zijn verkiezende liefde gedachten van vrede koesterde en niet van kwaad. Onbegrijpelijk wonder toch? Gedachten van vrede voor een volk, dat zulke kwade gedachten koestert over God. De Vader gaf Zijn Zoon en de Zoon kwam gewillig. Van die gewilligheid zingt Psalm 40 profetisch: ‘Toen zeide ik: Zie, ik kom; in de rol van het boek is van mij geschreven. Ik heb lust, o mijn God! om Uw welbehagen te doen; en Uw wet is in het midden van mijn ingewand!’ Wat een liefde en gewilligheid om te komen. Om de Zijnen met de Vader te verzoenen.

Door bouwlieden verworpen
En de Zijnen? Waren zij gewillig om Hem te ontvangen? Nee! Er was geen plaats voor Maria, Jozef en het Kindeke in de herberg. En ‘Jeruzalem’ trok niet mee met de wijzen, om de geboren Koning der Joden in Bethlehem te aanbidden. In plaats van Hem te verwelkomen, raapten ze stenen op. Ze namen Hem niet aan. Maar verwierpen Hem. Het toppunt van de verwerping? Ze wierpen Hem uit Jeruzalem en kruisigden Hem op Golgotha.
Wie? Jood en heiden. U en ik. Wat bitter voor de Heiland. Zijn liefde werd niet beantwoord. Ja, hier zien we het: Hij is de Steen, die de bouwlieden verwierpen. Over de kribbe hangt al de schaduw van het kruis. Maar … wonder van God, Hij is toch tot een Hoofd des hoeks geworden. Het Hoofd en het Fundament van Zijn Kerk.

Verzoening
Want in dat kruisigen van Christus is tegelijk de verzoening. De door de Vader gewilde en geëiste en de door de Zoon gewilde en bewerkte verzoening. Aan het kruis verzoende God in Christus de wereld met Zichzelf. Omdat daar het onschuldig bloed van Jezus druppelde. Daar vloeide het bloed van Christus tot een volkomen verzoening van de zonde. En stierf Hij en betaalde zo de hemelhoge schuld van de zonde. Hij is gekomen tot het Zijne en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Dat was niet alleen toen.
Dat is ook nu. Met Kerstfeest 2006. Wij mogen ook ‘behoren’ tot de Zijnen. Tot ons komt Christus in de belofte. Wij zijn bij Israël ingelijfd. God riep ons tot Zijn genadeverbond. Bij onze doop liet de HEERE dat zien en zwoer Hij: u, zo reddeloos verloren in zonde en schuld, wil Ik tot een God zijn! In Mijn geliefde Zoon, redden van uw zonde door Zijn bloed. Hebt u daartoe al voor Mijn Zoon gebogen?

Liefste werk
Zijn we in gedachten al geknield, bij de kribbe? Net als de herders? Zo rechteloos en arm als we zijn. Hulpbehoevend en smekend om de vrede? Geknield in aanbidding voor het Kind? En Hem zó, gehuldigd als onze Koning. Biddend: ‘O, Koning der Joden, wil ook mijn Koning zijn.’ Of namen we Hem nog nooit echt aan? In plaats van een hartelijk geloof in Hem, zeiden we steeds: ja, maar en ik denk … We draaiden wat om de kribbe heen. We keken naar het Kind. Hij vertederde ons wel, maar wij vernederden ons niet. We gingen niet voor Hem op de knieën. Dan …, zegt Jezus: ‘Een ieder, die op die steen valt (Hijzelf ), zal verpletterd worden, en op wie hij valt, die zal hij vermorzelen!’ Wie Hem in het heden van de genade verwerpt, zal straks door Hem eeuwig worden verworpen. Voor altijd in de hel zijn. Door eigen schuld.
Maar de Schrift, de HEERE Zelf dus, haast zich ons te zeggen dat Christus kwam om de zondaren zalig te maken. Dat is Zijn allerliefste werk. Dat kan en wil Hij! Het werk van dit Kind in de kribbe zal echt niet mislukken.
Weet dat toch, u die verlangt om Hem met uw hele hart aan te nemen. Die zo gebukt gaat onder dat God-onterende ongeloof! Omdat onvrede, ongeloof en schuld u drukken en u het uitsnikt: ‘Heere, ik zou U willen loven, danken en aanbidden om Uw heerlijke en onuitsprekelijke gave! Wat zou ik Hem toch met liefde en overgave in mijn hart willen sluiten. Want in Hem heb ik dan alles tot Uw eer en tot mijn zaligheid.’ Maar gaat het niet? Nee. En toch zal het wel gaan!
Niet in onze kracht, maar door Gods genade! Uit genade bent u zalig geworden. Echt, daar staat Hij voor in. Daarom zegt de tekst: ‘Maar zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven!’ Hem aannemen, een kind van God worden en in Zijn Naam geloven, dat alles verdiende Jezus. En door de Geest deelt Hij al die genaden uit. De Heilige Geest zal Christus verheerlijken. Hem laten schitteren.

Heilige Geest
Kohlbrugge zegt: ‘Daar opent u echter de Heilige Geest ogen en oren, zodat u de stem van de Roepende in de woestijn wel verneemt: Zie het Lam Gods, dat de zonden der wereld wegdraagt!''  God Zelf is het, Die de ogen van uw geest opent, zodat u het Lam ziet, en Hij schenkt u dat Lam. Zo neemt u Christus aan. U ontvangt Hem van God Zelf als uw gerechtigheid en heiligmaking en verlossing!’
Dan zijn we tevreden met dit Kind in de kribbe. Omdat de Vader tevreden is met dit Kind. Want dit Kind is Zijn volkomen Kruislam. Voor onze grote schuld. De Vader biedt Zijn Lam aan en Hij schenkt Zijn Lam weg in de belofte. En maakt ons gewillig om Het aan te nemen. In de omhelzing van Zijn Lam neemt de Vader alle zonden van ons af en vergeeft Hij ons de schuld.
Zo krijgen we rijke vrede met God, geeft Christus ons de macht om een kind van God te worden en te zijn, worden we van vijanden, vrienden. Christus doet ons door de Geest met kinderlijk en blij vertrouwen roepen: Abba, Vader! Zalig als we alles van ons, leren afzweren en in Zijn Naam geloven. Knielend bij de kribbe van Jezus, vieren we een rijk gezegend Kerstfeest. Want Zijn Naam is zo veel belovend. Jezus: ‘De HEERE redt.’ Jezus: Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden. Iemand zei: Het enige wat een natuurlijk mens doet, is Jezus niet aannemen! Maar die uit God geboren is, kan niet anders dan Jezus aannemen! Die heeft zo, alles voor tijd en eeuwigheid!

Zovelen
Hij is gekomen tot het Zijne en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Maar zovelen Hem aangenomen hebben. Ja toch, namen velen van de Zijnen Hem aan.
Door genade! Zovelen. Telkens lezen we dat in de Schrift: ‘En baden Hem, dat zij alleen de zoom van Zijn kleed zouden mogen aanraken; en zovelen als Hem aanraakten, werden gezond. En nochtans geloofden ook zelfs velen uit de joden in Hem!’ Wij ook door genade? Loof dan mee: Lof zij U, o Vader, die ons verkoor. Lof zij U, o Zoon, die onze zonde op U nam. Lof zij U, o Heilige Geest die ons het Lam doet omhelzen! Drie-enige God, U zij al de eer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen