GLOBAAL BEKEKEN

Een aantal hervormde gemeenten ging de laatste jaren door een zware crisis. Desalniettemin zijn er na de dramatische scheuring op 1 mei 2004 ook regelmatig signalen van opbloei in gescheurde gemeenten, vooral na de komst van een predikant. ‘Hervormde gemeente Driesum bloeit weer na crisistijd’ kopte een mooi artikel in Woord en Dienst. Een fragment uit het gesprek met ds. A.J. Mensink en oud. A. Krol:

De bloei die al voor de komst van Mensink begon, zette zich het afgelopen jaar door. Met de belijdeniszondag zat de kerk voor het eerst in jaren weer – letterlijk – tot de nok toe vol met zo’n driehonderd mensen. ‘Alleen het zingen al, het dorp moet het gehoord hebben,’ schrijft de kerkenraad in het maandblad Rond de kerk. ‘Maar schitterender en heerlijker was de trouw van de Heere, Die niet laat varen wat Zijn hand begon. Meer nog: Zijn hand begon waar wij het lieten varen!’ In september begon alweer een nieuwe groep belijdeniscatechisanten. Een van de vijf mensen die in Driesum belijdenis deden, was een 84-jarige vrouw. ‘Het was een groep die niet vanuit de gewoonte van de leeftijd, maar vanuit een hartelijk verlangen belijdenis heeft gedaan,’ zegt Mensink. ‘De zondag daarop vierden we het Heilig Avondmaal en toen zijn al deze vijf mensen ook aangegaan. Dat is in onze kring bijzonder. Daarnaast ging een aantal andere mensen voor het eerst aan.’ ‘Ja’, zegt Krol, ‘er waren wel 37 avondmaalsgangers en de keer daarvoor 26. In de moeilijke tijd waren het er soms maar twaalf.’ ‘De trouw neemt toe’, zegt Mensink. ‘Meer mensen gaan nu twee keer per zondag naar de kerk, die anders één keer gingen. En financieel gaat het boven verwachting; we hebben in 2006 de begroting voor 2007 al gehaald.’ Krol: ‘We dachten iedere maand: volgende maand zal het wel minder worden met de collecte en de vrijwillige bijdrage. Maar het gaat maar door. De betrokkenheid is groter, de onderlinge band is veel sterker geworden. Dat heeft de nood gedaan.’ ‘En de liefde,’ zegt Mensink.

' We ervaren veel zegen na een moeilijke en zorgelijke periode,’ zegt Krol. ‘Je kunt bijna niet verwoorden wat voor gevoelens dat zijn,’ vult Mensink aan. ‘Dankbaarheid, verwondering, verootmoediging. Dat God ondanks alles, ook ondanks ons, dit nog geeft. In de belijdenisdienst heb ik gezegd, naar Jezus’ woord: de poorten der hel hebben de gemeente wel overschaduwd, maar niet overweldigd.’’

De ooit in hervormd-gereformeerde kring bekende ds. F. Kijftenbelt (1876- 1961) schreef jarenlang aardige stukjes in De Waarheidsvriend, uit het doorsnee leven gegrepen. Over een catechisatieles, waar een stinkbommetje de les verstoorde:

‘Ik deed of ik niets bemerkte. Zei alleen af en toe: “Handen van de mond!” Smekende blikken vroegen mij: “Maar ruikt u dan niets? ” Neen, ik rook niets. Daar vroeg één der jongens: “Dominee, mag het raam open?” Natuurlijk niet! Ik heb ze eens flink laten zitten in hun eigen stank; ben voor de verandering eens een kwartiertje de klas uit gegaan en heb hun daarop gevraagd, wie dit stukje uitgehaald had. Wilden zij het niet bekennen, dan liet ik hen nog een uur zitten. Daarop kwamen er drie naar voren, die bekenden.’
Hij sloot af met een gedicht:

Een pastor aan het leren was
Van al zijn catechisanten;
De leeftijd was wel zeer verdeeld,
Van grote en kleine klanten;
Hij had er bij van 14 jaar
En o, ’t was werk’lijk prachtig!
Van 60 ook nog wel een paar;
Ja, zelfs nog één van 80.
Het was voorwaar een wonder werk,
Dat hem ook vaak benauwde,
Met jongen jong zijn ging nog wel;
Maar … oud zijn met de ouden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen