'Gij kunt mij reinigen'

Het was een opvallende samenloop van omstandigheden: juist op de dag dat het Reformatorisch Dagblad op de Opiniepagina enige artikelen publiceerde naar aanleiding van de genezing van Janneke Vlot uit Bleskensgraaf, schreef het Nederlands Dagblad een artikel over het 'echtpaar Coen en Carin van Hoogstraten', beiden protestants predikant in Stolwijk Het duo kreeg forse bekendheid, omdat het de afgelopen jaren in de Hervormde kerk van Stolwijk opwekkingsbijeenkomsten organiseerde. Onder anderen de gebedsgenezer Victor Emenike trad enige tientallen avonden op.
Uit de nabije omgeving kwamen van Stolwijk bezochten heel wat bezoekers de gemeente van de Van Hoogstratens. Elders - ook in hervormde gemeenten in de omtrek - was er soms verlegenheid om de gebeurtenissen in Stolwijk te duiden. Inmiddels is het predikantenechtpaar gedoopt door evangelist/gebedsgenezer Jan Zijlstra, niet in een kerkdienst maar 'in een privésetting' . De charismatisch-evangelische koers van de predikanten heeft tot zodanige onrust in de kerkenraad en de gemeente geleid dat beide dominees door de classis Gouda tot 1 mei vrijgesteld zijn, in de hoop op bezinning en verzoening.
Ik zou deze feiten de achterkant van de medaille uit Stolwijk willen noemen, een medaille die twee, drie jaar geleden slechts leek te flonkeren. Nu hebben we meer zicht op de koers die gevaren wordt. Het moet ons brengen - en dat is de link naar de gebeurtenissen in de Alblasserwaard - tot een zekere nuchterheid, waarin Gamaliël onze raadsman wil zijn. In Handelingen 5 heeft hij het over ene Theudas, die 'zei dat hij wat was'. Theudas bracht vele mensen op de been - maar werd omgebracht en allen die naar hem luisteren, werden verstrooid. Als het werk uit God is, kunnen wij het niet keren, zegt Gamaliël dan; en als het werk van mensen afkomstig is, zal het afgebroken worden. Hij leert ons dat we niet direct onze mening klaar hoeven te hebben, als er zich wat nieuws' voor doet.

Paus Johannes Paulus II
Niet alleen Jan Zijlstra, ook de vorige paus schijnt de gave van de genezing gehad te hebben. Een Franse non kwam twee weken geleden naar buiten met het nieuws dat ze genezen is van de ziekte van Parkinson, dankzij een aanraking van paus Johannes Paulus II. Het werk van God met tussenkomst van de paus'. Deze bekentenis kan een belangrijke stap zijn in de zaligverklaring door de Rooms-Katholieke Kerk van de paus. Het lijkt me dat we deze kant niet op moeten. Waar gaven aan mensen zijn verleend, dient deze mens zelf nooit centraal te staan.
Het wat paradoxale feit doet zich voor dat er mensen genezen zijn en daarover geen onverdeelde vreugde gevonden wordt. Als God zegen geeft, weten we dat dan een plaats te geven in ons denken en geloven? Zo is het ook met de genezingen in de Alblasserwaard: na de vrouw uit Bleskensgraaf werd een meisje uit Noordeloos genezen en wie op internet een speciale website over wonderen bekijkt, komt ook namen van mensen uit Brandwijk en Sliedrecht tegen. Zo stellen deze genezingen ongetwijfeld vragen aan de kerkenraden en predikanten in deze regio aan het geheel van hervormd-gereformeerde gemeenten, omdat we allemaal met de thematiek worstelen. Wat gebeurt er met onze gemeenteleden die een gebedsgenezer bezoeken? Wat leert ons dit? Wat moet ons beleid zijn? Deze bijdrage zal, als geen enkel ander artikel, een verlossend woord of een pasklare duiding kunnen geven. Niettemin kunnen overwegingen en vragen helpen om de gedachten te ordenen.

Gebedsverhoring
Laat ik als eerste opmerken de term gebedsgenezing onjuist te vinden. Dat geldt te meer de term gebedsgenezer, waarin de persoon nog meer centraal staat. Velen bidden ook en worden niet genezen. We geloven wel in gebedsverhoring, omdat de Bijbel daarvan vol is. God is een Hoorder van de gebeden, een gelovige en troostrijke wetenschap voor elk kind van God. Dit is niet zomaar een subtiel verschil, maar laat de directe koppeling tussen het gebed en de genezing los. 'Is iemand onder u in lijden? Laat hij bidden,' zegt Jakobus. Dat is niet slechts een uitlaatklep voor de ziel, maar het is de weg waarin een kind zich aan zijn Vader toevertrouwt.
Dat gebed is niet alleen het persoonlijk gebed, maar ook het gebed van de gemeente. Dat gebed van de gemeente heeft zelfs een meerwaarde, omdat God in het midden van de gemeente woont. Petrus wordt verlost, nadat door de gemeente voortdurend voor hem tot God gebeden wordt (Hand. I2:5) - overigens (en daarmee raken we aan de vrijmacht van God) terwijl Jakobus onthoofd wordt. De weg van het gebed in de gemeente - en de zegen die God in de gemeente wil geven - staat op gespannen voet met het verschijnsel van een 'professionele gebedsgenezer'.

Bidden en ontvangen
Dat stelt wel voor de ontdekkende vraag hoe het gebed in de gezinnen en in de gemeente functioneert, ook de voorbede. De kritische spits naar aanleiding van de genezingen in de Alblasserwaard is vooral: wat verwachten wij van het gebed, beter wat verwachten we van God? De Heidelbergse Catechismus belijdt dat God ons gebed, hoewel we dat onwaardig zijn, om des Heeren Christus' wil zeker wil verhoren, gelijk Hij dat in Zijn Woord beloofd heeft. 'Want een ieder die bidt, die ontvangt.'
Moeten we daarvoor naar Jan Zijlstra? Nee, dat zou niet moeten. In het stille werk in de gemeente merken we op (althans, als we opmerkzaam zijn) dat daarvan vele getuigenissen te geven zijn. Zomaar enkele illustraties uit mijn nabije omgeving: De situatie van een doodziek kind, voor wie de artsen geen perspectief meer zagen, wijzigt zondagmorgen 11.30 uur, ruim een halfuur nadat in de gemeente dit kind voor Gods troon gebracht is. Een vrouw geneest van een chronische ziekte, nadat predikant en ouderling haar bezoeken en haar leven vanuit de geschiedenis van de melaatse (Mark.1) voor God brengen: 'Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen.' Een moeder bidt of haar kind dat al jaren met pijn leeft, zich kan concentreren tijdens een cruciaal examen - en die uren is het pijnvrij en het slaagt.
Wonderen - want dat is het omzien van God naar ons immers - gebeuren dagelijks in de gemeente. Misschien horen we er te weinig van, omdat we te beschroomd zijn en daarin zelfs God tekort doen. Misschien horen we er ook weinig van, omdat Psalm 65 overdacht wordt: 'De lofzang is in stilte tot U, 0 God, in Sion; U zal de gelofte betaald worden. U hoort het gebed.' Is dat niet de lijn die Jezus zelf geleerd heeft, omdat Hij niet wilde dat de wonderen centraal staan? In Lukas 5 gebiedt Hij een genezen melaatse er niet over te spreken, omdat Zijn wondertekenen Zijn boodschap over het komende Koninkrijk willen onderstrepen. Dat is ook wat dr. M.J. Paul in zijn boek Vergeving en genezing over deze thematiek voorop stelt: 'Genezen staat niet los, als een doel op zichzelf. Wie leeft vanuit de vergeving, verlangt ernaar om - hetzij ziek, hetzij gezond - te leven naar Gods wil en tot Zijn eer.'

Hogere gedachten
Mensen kunnen kritische vragen hebben over wat in de Alblasserwaard gebeurde: over de gebedsgenezer, over het meedoen aan tv-interviews na een genezing, over het tekortschieten van een gemeente of waarover dan ook.
Laten we bedenken dat de Heilige Geest dwars door ons overleg heen een eigen weg gaat. Hij trekt zich als het ware van onze gedachten, onze kritiek op wie ook, niets aan. Psalm 11 spreekt over de fundamenten die omver gestoten kunnen worden, Maar, gaat de psalm verder: 'De HEERE is in Zijn heilig paleis, de troon van de HEERE staat in de hemel.' We belijden naast het Vaderschap van God en de voorzienigheid vooral de almacht en de vrijmacht van God. En die zijn nauw verbonden met de wijsheid van God.
In ziekte en gezondheid, in voorspoed en tegenspoed belijden we daarom de schepping, regering en onderhouding door God. Zijn gedachten zijn zoveel hoger dan ons bevattingsvermogen. En in die wetenschap ontvangen zoveel mensen kracht om hun ziekte te dragen. Ook dát is verhoring. We kunnen God niet narekenen in de weg die Hij met ons leven gaat, maar we zijn wel geroepen tot vertrouwen in Hem. Jezus leerde ons dat bidden is: ons leven en onze levensweg in de handen van de hemelse Vader leggen, ook als er geen genezing is. Hij leerde ons bidden: 'Uw wil geschiede, gelijk in de hemel alzo ook op de aarde.' Bidden is immers ook een voortdurend leren sterven aan je eigen wil.

Eeuwige Vader
De gemeente van Christus leeft onder het kruis. Ze gaat daarin van kracht tot kracht steeds voort, op weg naar Sion, de plaats waar geen ziekte en leed meer is. Daarin hebben voorgangers de gemeente blijvend te leren. De dag van de overwinning is er nog niet. Tot onze troost belijdt de kerk ondertussen dat de eeuwige Vader van onze Heere Jezus Christus omwille van Zijn Zoon, mijn God en mijn Vader is, die goed weet welk kwaad Hij mij in dit aardse bestaan toeschikt. Met deze boodschap kan pastoraat bedreven worden, bij zieke en bij genezen of gezonde mensen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen