Trots op Nederland

De ene na de andere hype overspoelt ons. Het is als met de golven. Zodra de ene golf verdwijnt, is de volgende alweer in aantocht. Golven hebben een vreemde zuigkracht. Ze trekken je uiteindelijk altijd van het strand af richting de zee, waar je geen grond meer onder de voeten hebt. Dat heeft te maken met de onderstroom. Golven worden veroorzaakt door dieper liggende stromingen. Golven komen aan de oppervlakte, de stromingen eronder blijven verborgen.
Wie een beetje wil begrijpen wat er gebeurt, moet de onderstromen bestuderen.
Nog maar enkele jaren geleden was een groot deel van onze medeburgers in de ban van de denkbeelden van Pim Fortuyn. Het was net een grote golf die de dijken dreigde te overspoelen. Na zijn verscheiden bleken de gouden bergen iets te hebben van zandkastelen. De vloed trok weg, eb bleef over. De gouden bergen, ofwel de zandkastelen, spoelden weg.

Volkslied
Weer komen de golven. Ze gaan echt wel hoog, want ze hebben de wind in de rug. De golven trekken hun tekens in het zand van het strand. Ik kijk en zie een woord staan, beter gezegd een naam: ToN. Ik hoef naar de betekenis niet te raden. Welk nieuwsmedium lift niet mee in deze nieuwe hype?
Trots op Nederland. Een geweldige presentatie. Amerikaans, dan wel te verstaan, zonder enige Nederlandse nuchterheid. Ach ja, het kan verkeren. Maar wel ons eigen volkslied. Ineens gaan woorden in me resoneren: ‘Oorlof mijn arme schapen.’
Gek toch. Wel het volkslied van Nederland, maar ik hoor daar niets over. Toen, in de tijd van het ontstaan van ons volkslied, ging het toch echt ergens over. Dat heeft alles te maken met de wortels van onze beschaving. Vreemd dat je trots kunt zijn op Nederland, terwijl je onze roots, onze oorsprong vergeet.
Of heeft dat nu juist te maken met het komen en gaan van een politieke hype? Ik vrees van wel. Wie het brongebied verdonkert, houdt verwildering over.

Terug
Golven komen snel en gaan ook weer snel. Dat heeft te maken met de zuigkracht van de onderstroom naar de diepte zonder grond onder de voeten. Nee, op zo’n beweging kan ik niet trots zijn. Dan maar liever terug naar de woorden: ‘Mijn schild ende betrouwen zijt Gij, o God, mijn Heer’. Op U zo wil ik bouwen.’ Dat geeft grond onder onze voeten. Golven breken er op stuk, ook de politieke golven in ons kleine polderland.
Met misplaatste trots kan ik dan niet zoveel. Want ineens denk ik aan die oude woorden: ‘O land, land, land! hoor des HEEREN Woord!’ Woorden die haken en me tot verootmoediging en schuldbelijdenis brengen. Met deze woorden in gedachten zie ik ook door de troebele golven dat dreigend gevaar van de zuigkracht van de onderstroom, die ons meezuigt, de leegte in. ‘Op U zo wil ik bouwen.’ Zo ga ik de weg van de vreemdelingschap naar het Vaderland van de hemel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen