Niet het mes, maar de beker

'Jezus dan zei tot Petrus: Steek uw zwaard in de schede.'

Een heftig gebeuren, in de hof van Gethsémané. Een overmachtig arrestatieteam rukt uit om de gehate Rabbi te arresteren. Maar van verzet geen sprake. Het gaat anders dan zij verwachtten. Niet zij, maar Hij heeft de regie in handen. De Zoon des mensen zou vallen in zondige mensenhanden. Hier gebeurt het. Vrijwillig. Verstaan de overgebleven discipelen daar iets van? In deze hof weten ze er geen raad mee.
Doet dan niemand iets om Hem te verdedigen? Niemand? Petrus doet het. Hij kon niet met Hem waken, maar kan wel voor Hem vechten. Dat is onbegrip.

Confrontatie
Petrus heeft een wapen. Een kort sabelmes, om de taille gedragen. Hiermee zwaait hij rond naar de eerste de beste in zijn nabijheid. In dit geval Malchus, een slaaf van hogepriester Kajafas. Door een ontwijkende beweging wordt slechts zijn rechteroor geraakt. Eraf. Er drupt bloed. Dat mag niet. Ander bloed moet vloeien. Van Jezus.
Johannes schrijft als ooggetuige. Hij kent deze Malchus. Hij kent Petrus, die gisteren wellicht nog het paaslam ermee slachtte. Er zal bloed vergoten worden. Niet van Malchus, maar wel het kostbaar bloed van Jezus.
Petrus leidt onze aandacht af. In zijn onbegrip helpt hij Jezus niet. Integendeel, hij staat Hem in de weg. Had Petrus met Hem gewaakt, dan had hij geweten hoe laat het was: het uur van Jezus’ dood. Waken is moeilijker dan messen trekken. Met Hem lijden is moeilijker dan voor Hem strijden. Zo is dat nog bij de christelijke gemeente in deze wereld. Al te vaak vergeten we dat en zijn we erg menselijk bezig, stellen we ‘vlees tot een arm’ (Jer. 17:5).

Geen misverstand
De Heiland Zelf zuivert Zijn zaak van ieder misverstand: ‘Steek uw zwaard in de schede.’ Het Lam overwint met Zijn wonden, niet de held met het zwaard.
De evangelist Lukas, de arts, is de enige die het helingswonder weergeeft (Luk. 22:51). De grote Heelmeester herstelt wat Petrus kapot maakte. Nu mag Petrus vrijuit gaan. En dan zie ik Petrus niet meer, noch de anderen. Alleen Hem, Die Zichzelf wilde geven voor onze zonden en onze eigenzinnigheid. Hier kunnen we alleen maar zeggen: ‘Welk een Vriend is deze Jezus, Die in onze plaats wil staan.’ Niet alleen tegenover Zijn vrienden, ook tegenover Zijn vijanden.
Of Petrus deze terechtwijzing begrepen heeft, is hier niet te merken. De Heiland vindt het voldoende om hem een ‘boodschap’ mee te geven. ‘De drinkbeker, die Mij de Vader gegeven heeft, zal Ik die niet drinken?’ De Vader reikt Hem die beker aan. Dat is Gethsémané. Hij heeft gesmeekt: ‘Mijn Vader, laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan, maar zo niet, Uw wil geschiede.’ En dan volgt de overgave. Hij is bereid om deze lijdensbeker leeg te drinken tot op de bodem. Petrus is bezig om deze bereidheid tot overgave te doorkruisen. ‘Niet doen’, zegt Petrus en hij grijpt naar het zwaard. ‘Toch wel’, zegt Jezus en duwt het zwaard verre van Zich. ‘Ik zal de beker drinken.’ Petrus peilt de diepte ervan niet. Wie doet dat wel?

Zoet
We weten dat smart en smaad niemand die de Heiland volgt, bespaard blijft. De verleiding is groot om je ertegen te verweren. Maar de gemeenschap met Jezus, de Christus, is niet de gemeenschap van het zwaard, maar van de beker. De bittere inhoud maakt Hij zoet voor ieder die achter Hem aan gaat. De Heere Jezus Zelf houdt de beker stevig vast: ‘Zal Ik die niet drinken?  Voor Hem is deze beker meer dan de beker van het lijden. De eeuwen door zijn er mensen geweest die dapper de lijdensbeker leegdronken, maar voor de Heiland zit er meer in deze kelk. Voor Hem is het de beker van de toorn van God over de zonde van het ganse menselijke geslacht.
In het lijdensevangelie komt de Heere met die beker naar ons toe. Omwille van onze zonde voor God. Alles in ons verzet zich daartegen. Maar gaandeweg overtuigt de Heilige Geest ons ervan: het moet. En het kan. Ziedaar, Jezus in Gethsémané. Die de toorn draagt en door Geest en Woord het geloof in onze harten werkt. W'at zal ik Hem dan vergelden voor deze weldaad, aan mij bewezen?‘ ’k Zal liefd’ en lof voor Hem ten offer mengen in ’t heiligdom, waar ’t volk vergaderd is.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen