Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

ds. W. Verboom (1933-2010)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

ds. W. Verboom (1933-2010)

In memoriam

4 minuten leestijd

Zaterdagmorgen 6 februari is na een geduldig gedragen ziekte door de HEERE thuisgehaald Willem Verboom, echtgenoot van mevrouw P.L. Verboom-Reijm, in de leeftijd van 76 jaar.

Op 18 september 1933 werd hij geboren. Hij mocht opgroeien in een gezin waar de Heere gediend werd. Dat hij opgroeide op het erf van het verbond is voor hem tot op zijn sterfbed tot diepe verwondering geweest. In zijn jongere jaren was hij al bezig met de dingen van de Heere. Al in zijn jeugd was er het verlangen om de Heere te dienen als predikant, hoewel het er nog niet gelijk van kwam. Hij werd zondagschoolmeester en later ouderling. Dat was ook werk in Gods wijngaard, zo dacht hij. Maar de Heere had een andere bedoeling en de roeping werd sterker. En zo werd op Gods tijd de studie in Utrecht begonnen, eerst in deeltijd, later voltijds.

Op 11 januari 1978 werd hij bevestigd als predikant van Nieuw- Lekkerland, daarna diende hij vanaf 13 november 1983 de gemeente Zegveld en vanaf 6 maart 1988 de gemeente Streefkerk. Vanwege zijn gezondheid ging hij op 9 juni 1996 met emeritaat. Ook na zijn emeritaat is hij dienaar van het Woord gebleven en met de liefde van zijn hart heeft hij op indringende wijze zondaren gewezen op de Zaligmaker Jezus Christus. Niet alleen in de zondagse woordbediening, maar altijd als het lichaam het toeliet was hij werkzaam in Gods koninkrijk. Hij verleende bijstand in het pastoraat in Benschop, Alblasserdam, Papendrecht, Stavenisse/St. Annaland, Moordrecht en Bergambacht.

Zondag 13 mei 2009 ging hij voor in de gemeente van Bleskensgraaf – ik had gevraagd of hij mij wilde vervangen. We wisten toen niet dat dat ook zijn laatste dienst zou zijn. Zijn gezondheid liet het niet meer toe.

Enkele maanden later kreeg hij te horen dat hij longkanker had. Hoewel hij het naar het lichaam zwaar heeft gehad, heeft hij daar eigenlijk nooit met me over gesproken. Toen ik hem na de uitslag opzocht, zei hij: ‘Over het lichaam praten we niet, dat wordt steeds minder, dat weten we nu. Maar dat verandert niets aan de trouw van de Heere.’ Hij klampte zich vast aan het onwankelbare beloftewoord en getuigde van het verlangen om bij de Heere te zijn.

Al kon hij dan niet meer in een dienst voorgaan, hij preekte op zijn sterfbed verder. Het was meer een getuigen, waarbij hij wist verlost te moeten worden van zichzelf en de vastheid van het geloof mocht vinden in de belofte van God. De God van Abraham, Izak en Jakob, de God van het verbond, de God van zijn doop. Ik ben er vele keren versterkt vandaan gekomen.

Zaterdag 6 februari is hij ontslapen, omringd door degene met wie hij zich zo verbonden wist. Een dag van diepe droefheid, wanneer we geconfronteerd worden met de gevolgen van de zonde: de dood. Maar ook van diepe verwondering, wanneer de angel eruit is gehaald en God Zijn kinderen door de dood heen thuishaalt. Boven de kaart stond dan ook: ‘De HEERE verlost de ziel Zijner knechten; En allen die op Hem betrouwen, zullen niet schuldig verklaard worden.’ (Ps. 34:23)

Vorige week donderdag hebben wij hem begraven. In de rouwdienst stonden we stil bij de woorden van Romeinen 10:4: ‘Want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een ieder die gelooft.’ Het einddoel van de wet was niet Willem Verboom, maar Christus. Wij hoeven niet aan mensverheerlijking te doen, maar wij doen aan Christusverheerlijking; Hij is immers de rechtvaardigheid van God. Het is de ontdekking van het geloof dat God aan een mens in al zijn ongerechtigheid de gerechtigheid van Christus schenkt. Dat deze ons uit genade wordt toegerekend, alsof wijzelf die gerechtigheid hadden volbracht. Zo mocht ds. Verboom uitdeler zijn van die menigerlei genade, maar er ook zelf in delen. Wij hebben hem begraven, niet zonder hoop, maar in de verwachting van de zalige opstanding met de woorden van 1 Korinthe 15.

Het Woord dat ds. Verboom verkondigen mocht is gebleven. ‘Gij evenwel, Gij blijft dezelfd’, o HEER’, Gij zijt van ouds mijn toeverlaat, mijn Koning.’ Hij mocht al tot de Koning komen Die hij zovele malen heeft aangeprezen, om Hem eeuwig groot te maken. In deze woorden ligt tegelijkertijd troost voor degenen die achterblijven. De Heere ondersteune mevrouw Verboom, de kinderen en (achter)kleinkinderen en we dragen hen op in ieders voorbede en belangstelling.

L. de Wit, Bleskensgraaf

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 februari 2010

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

ds. W. Verboom (1933-2010)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 18 februari 2010

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's