Gezin met een open hart

W e worden hartelijk en gastvrij ontvangen en voorgesteld aan de gemeente. Ongeveer veertig mensen van alle leeftijden zijn aanwezig. Er wordt een plaatsje voor ons vrijgemaakt, vooraan, en we krijgen een gezangenboek. Tijdens de dienst vertaalt één van de mensen de preek voor ons in het Engels.

Na afloop ontstaat er enige discussie in rap Italiaans. Wat blijkt: meerdere gezinnen bieden zich aan ons mee naar huis te nemen na afloop van de dienst. Eindelijk worden ze het onderling eens. En zo belanden wij die zondag op een echte Italiaanse olijvenplantage bij een heel hartelijke familie. We kennen elkaar niet en toch voelen wij ons thuis. Natuurlijk moeten we blijven eten, en na de maaltijd is er tijd voor een goed gesprek van hart tot hart.

Levensstijl

Gastvrijheid is voor deze mensen vanzelfsprekend. De gemeente, een onderdeel van de gemeente in Florence en zelf nog maar heel klein in aantal, is naar buiten gericht en heeft zich tot taak gesteld om iets te betekenen voor anderen.

Om zo aan de ander iets van God te laten zien. Dat brengen ze in de praktijk door een asielzoekersgezin op te vangen en te begeleiden. En ook door gasten in de dienst het gevoel te geven erbij te horen.

De gezinnen in deze gemeente zijn daar met hart en ziel bij betrokken. We ervaren dat aan den lijve. Gastvrijheid is hun levensstijl. Niet opgelegd, maar spontaan en warm, vanuit het hart. De kinderen in deze gezinnen nemen die levensstijl van hun ouders over. Het wordt hen met de paplepel ingegoten. Daar kunnen wij nog wel wat van leren.

Centrum

Gastvrijheid is een kernbegrip in het grote huisgezin van God, de gemeente. Iedereen is welkom. Maar ze is net zo belangrijk in de kleinere eenheden van de gemeente, de gezinnen. Het gezin is het centrum van de geloofsoverdracht: kinderen horen van hun ouders wie God is en wat Hij voor hen heeft gedaan.

In het gezin leren kinderen van hun ouders ook om het geloof in de praktijk te brengen, hoe we vanuit die liefde van God met elkaar omgaan en wat we kunnen betekenen voor onze naaste. Daar hoort gastvrijheid voluit bij. Dat betekent dat we openstaan voor anderen in onze omgeving: vrienden en kennissen, maar ook de buren of mensen die door God op een of andere manier op onze weg geplaatst worden. Openstaan voor mensen die een beetje van onze tijd en aandacht vragen omdat ze dat gewoon nodig hebben, die mogen delen in de warmte van ons huis en de gezelligheid van een kopje koffie of een gezamenlijke maaltijd.

Veranderen

Maar laten we ons eens eerlijk afvragen hoe gastvrij we eigenlijk zijn. Staan ons huis en ons hart echt altijd open voor anderen? Of is dat alleen maar op momenten dat het ons uitkomt, voor mensen die wij aardig vinden of die net zo denken als wij? Misschien moeten er wel dingen in onze basishouding veranderen, misschien is dit de gelegenheid om daadwerkelijk aan de gang te gaan met het begrip gastvrijheid. Want we moeten goed beseffen dat wij het als ouderen aan onze kinderen leren, dat ouders ook op dit gebied in onze manier van doen een voorbeeld zijn voor hun kinderen.

Om gastvrij te zijn hoeven we ons echt niet in allerlei bochten te wringen. Laten we maar beginnen met gericht naar andere mensen in onze naaste omgeving te kijken: wie zijn ze, waar zitten ze mee, wat kan ik mogelijk voor hen betekenen? En bedenk daarbij: God maakt gebruik van mensen, Hij gebruikt onze handen als Zijn handen.

Respect

We mogen daarbij natuurlijk gewoon gebruik maken van onze eigen sterke kanten, want niemand is hetzelfde. De een zal het heerlijk vinden om regelmatig eters te hebben en daar uitgebreid voor te koken, de ander heeft altijd een volle koffiepot staan en kan goed luisteren, een volgende is oplos-

In het najaar van 2009 presenteerde de HGJB haar nieuwe diaconale HGJB-project: ‘Gewoon gastvrij’. Door inhoudelijke bezinning en con-

crete actie willen we gemeentebreed nadenken over de betekenis van gastvrijheid als onderdeel van het getuigend christen-zijn. De kerk op het Indonesische eiland Java (GKTJU, een projectpartner van de GZB) houdt ons daarbij de spiegel voor. In een serie van drie artikelen staan we stil bij: 1. de inhoudelijke lessen over gastvrijheid vanuit de kerk op Java, 2. de doorvertaling van het bijbelse woord gastvrijheid naar onze gemeenten, 3. de mogelijkheden voor gezinnen om door middel van een gastvrije levensstijl betekenis te hebben voor anderen. Dit laatste artikel is geschreven in samenwerking met de Zondagsscholenbond, de Vrouwenbond en de Man-

nenbond (Werkgroep Educatief Beraad).

singsgericht – en zo zijn er nog veel meer dingen.

Natuurlijk moeten wij onze kinderen leren wat het betekent om gastvrij te zijn en dat door hen in de praktijk laten brengen. Het uitgangspunt voor gastvrijheid is respect voor elkaar. Kinderen moeten dus leren om op een positieve manier naar een ander te kijken en over de ander te praten. Die ander is net zoals wij een mens, door God geschapen en door Hem op onze weg geplaatst. Onze naaste, dat is degene die onze hulp en aandacht nodig heeft. Dat kan een vriend of bekende zijn, maar ook bijvoorbeeld de kinderen van het asielzoekersgezin in de buurt.

Deze houding geeft aan hoe we in het gezin over anderen spreken.

Beetje apart

Het is leuk om bezoek te krijgen. Laat dat aan de kinderen merken en schakel ze erbij in: wat lekkers bakken voor bij de koffie, de kamer gezellig maken, bedenken wat de gasten prettig of lekker zouden vinden. Kortom, leer hen zich te verplaatsen in de mensen die komen. Gebruik het enthousiasme dat kinderen van nature (nog) hebben.

Vriendjes of vriendinnetjes mogen natuurlijk komen spelen, maar stimuleer de kinderen om ook dat ene kind uit te nodigen dat een beetje apart is en niet zo goed ligt in de groep. Zo leren ze om niet alleen aan zichzelf te denken maar zich te richten op de ander en rekening te houden met de gevoelens van andere kinderen. Datzelfde geldt natuurlijk voor verjaardagsfeestjes. Stel voor om ook een kind uit te nodigen dat niet zo vaak gevraagd wordt en bespreek met je kind waarom dat belangrijk is.

Samen spelen betekent naast gezelligheid ook rekening houden met elkaar. Dat kan door te zorgen dat de ander zich op zijn gemak voelt. Niet je eigen zin doordrijven, maar samen kiezen waarmee er gespeeld wordt.

De maaltijd is een ontmoetingsmoment. Ook in de Bijbel komen we dat regelmatig tegen. Samen eten is samen iets delen, een stukje gemeenschap hebben met elkaar. Ook kinderen voelen dat aan. Komen er vriendjes eten, dan overleg je met je kind wat er gegeten wordt en dat is natuurlijk iets wat de gast lekker vindt. En komen er vriendjes eten die niet naar de kerk gaan, dan is dat een uitgelezen kans om iets van God te laten zien door het bidden en bijbellezen rondom de maaltijd.

Tuin vegen

Gastvrij zijn betekent ook: delen van de overvloed die wij hebben, iets weggeven aan een ander. Dat kunnen we doen door samen iets te bakken of iets te maken voor een jarige of een zieke.

Er zijn ook mensen die hulp en aandacht nodig hebben, zoals zieken en ouderen. Die kunnen niet naar een ander toe komen, dus is het nodig om erheen te gaan en hulp aan te bieden: boodschappen of klusjes doen, de tuin vegen of zondagmiddag de kinderen meenemen naar een (ziekenhuis)bezoek van een buurman of gemeentelid. Maak daarbij gebruik van de sterke kanten van je kind, de dingen waarin hij goed is en plezier heeft.

Vermenigvuldigen

Gastvrijheid werkt altijd wat uit, soms op een heel verrassende manier. In Hebreeën 13 worden we opgeroepen om de gastvrijheid niet te vergeten, ‘want hierdoor hebben sommigen zonder het te weten engelen onderdak verleend’.

Delen is dan vermenigvuldigen. Gezinnen die een zegen zijn voor anderen, zullen zelf ook die zegen ervaren.

Wil Hartog-Boogaard

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen