Gods hand herkennen

B ij deze vraag kun je nog verschil maken tussen een mens in het algemeen en de gelovige. In feite zou alleen de gelovige iets van Gods hand kunnen zien. Gods leiding is immers de leiding van God, die wij kennen uit Zijn openbaring in Jezus Christus. Die kennis is geloofskennis. Het geloof geeft ons een antenne voor God en Zijn leiding in ons leven en de wereld. Zoals je bij de uitvoering van een bepaald project de hand van de projectleider herkent, omdat je hem zelf een beetje hebt leren kennen en weet hoe hij te werk gaat.

Toch kunnen we niet zeggen dat als een niet-gelovige iets herkent van leiding in zijn of haar leven dat helemaal niets te maken heeft met God. We zagen al dat er ook zoiets is als algemene openbaring, hoe voorzichtig en kritisch we daar ook mee om moeten gaan.

Leven bij het Woord

Juist omdat we God kennen uit de Bijbel, is heel dicht leven bij het Woord van God een onmisbare voorwaarde voor het opmerken van Gods leiding. Zo alleen groeit er iets in ons van een geestelijke intuïtie, waarin we de HEERE aan het werk kunnen zien. Afhankelijkheid en ontvankelijkheid zijn van zo’n geestelijke intuïtie belangrijke componenten. Iemand heeft ooit verschil gemaakt tussen een pijlbewustzijn en een schaalbewustzijn. Het moderne leven karakteriseert zich welhaast door het eerste. We moeten onze doelstellingen halen. Daar zijn we op gericht. Schaalbewustzijn is openheid, ontvankelijkheid voor wat naar je toekomt, voor wat je gegeven wordt. Het is de gestalte van

Psalm 85: ‘Merk op mijn ziel wat antwoord God u geeft.’ Zo’n leven bij het Woord wordt dan ook gedragen door gebed. Wie geen momenten kent van bezinning en

gebed, wordt gemakkelijk meegenomen door de maalstroom van het leven. Momenten van stilte tillen je erboven uit. Vanaf een toren zie je iets van het stratenplan van een stad, midden in de drukte van die straten niet.

Daarbij geldt ook dat biddend leven bij het Woord van God geen soloactie is. De HEERE heeft ons als gelovigen aan elkaar gegeven. Een broeder of zuster in Christus kan helpen zicht te krijgen op de weg die God met jezelf of in de geschiedenis gaat.

Profetie

Het ligt voor de hand dat voor het opmerken van Gods leiding een link gelegd is naar de gave der profetie. Ook de in 1 Korinthe 12 genoemde charisma’s van wijsheid en kennis kunnen daarbij betrokken worden. Christenen met zo’n speciale gave kunnen verhelderend en corrigerend helpen bij het her-kennen van de leiding Gods. De Bekennende Christen hebben dat voor de Tweede Wereldoorlog gedaan ten aanzien van de pretenties die het nazidom voerde met betrekking tot de leiding Gods.

Maar dan moeten de geesten wel beproefd worden of ze uit God zijn, en dan komen we toch weer bij de objectiviteit van het Woord uit. Bovendien mogen we niet veronachtzamen dat sinds Pinkste-

ren de profetie gave voor allen is. De tekst die Petrus voor zijn Pinksterpreek uit Joël neemt, is duidelijk genoeg. Het verlangen van Mozes is vervuld. Al het volk, ouden en jongen, dienst-

knechten en vrijen ontvangen de gave van de Heilige Geest en zij zullen profeteren. Ze zullen God kennen en belijden.

Niet wat we zien

Bij het herkennen van de hand Gods in ons leven moeten we wel bedenken dat wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen. Aan alle opmerken van Gods leiding privé en in het wereldgebeuren gaat het vertrouwen vooraf dat wij in Gods hand zijn. Dat vertrouwen vindt haar vastheid niet in wat we allemaal zien, maar in wat horen in de belofte van God.

Prachtig wordt ervan gezongen in Psalm 73: ‘Gij zult mij leiden door Uw raad en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.’

Dat vertrouwen staat vaak genoeg onder de druk van aanvechting en strijd. Luther heeft er in zijn kruistheologie sterk de nadruk op gelegd dat Gods wegen in het groot

en in het klein vaak ondoorgrondelijk zijn. God openbaart zich in het tegendeel. Juist daar waar wij het niet zien en niet verwachten is Hij aan het werk. Het geloof leeft ook in deze dingen van het ‘nochtans’.

Niet selectief

Wij moeten intussen oppassen voor selectief omgaan met de leiding van God. Alsof die alleen op te merken zou zijn in positieve dingen. Bij het zoeken naar Gods hand in de geschiedenis willen mensen zich nog wel eens laten leiden door het criterium van wat bevorderlijk is voor de doorbraak van het koninkrijk van God. Als voorbeelden worden genoemd: de uitvinding van de boekdrukkunst, vlak voor de Reformatie, de stichting van de staat Israël in 1948, de val van het communisme aan het eind van de jaren ’80. Ik zal niet ontkennen dat we in zulke dingen Gods hand mogen opmerken. Miskotte, die we bepaald niet kunnen verdenken van een onkritische natuurlijke theologie, preekte bij de bevrijding in 1945 onbekommerd over Gods vijanden, die waren vergaan.

Zo kunnen er ook in het persoonlijke leven heel opmerkelijke dingen zijn waarin de sparende en dragende hand van God gezien mag worden. Pas nog kreeg iemand uit mijn vriendenkring bij een fietstocht op de hei een hartstilstand. Een paar verpleegkundigen die aanvankelijk van plan waren een andere route te nemen waren precies op tijd om hem te reanimeren.

Maar laten we wel eerlijk zijn. Er staan genoeg andere dingen tegenover. Dingen die we moeilijk plaatsen kunnen en waarmee we ook in Gods hand zijn. Om ook een voorbeeld te noemen. Een catechisante, om te zien een prachtig fris jong leven, maar psychisch erg depressief, was voor de trein gesprongen, maar viel tussen de rails en is op een wonderlijke wijze bewaard gebleven. We hebben met haar in verwondering de HEERE gedankt. Een jaar of vier, vijf later sprong ze opnieuw, toen was het wel helemaal mis. ‘Wegen Gods hoe duister zijt gij.’

Geen conclusies

Selectief omgaan met de leiding van God bergt ook het gevaar in zich dat we er conclusies uit trekken ten aanzien van Gods gezindheid jegens ons. Voorspoed is niet zomaar een bewijs van Gods gunst. En tegenslag hoeft bepaald niet altijd te betekenen dat wij niet in de weg van God zijn. Paulus en Silas waren kennelijk geroepen om over te steken naar Europa, maar komen daar al heel gauw in de gevangenis terecht.

Daarom des te meer: laten we dicht bij de Bijbel leven. Dat wil ons bewaren voor selectiviteit en subjectiviteit. Het wil ons leren dat de HEERE zeker ons leven draagt en leidt. Die leiding kan soms de gestalte aannemen van voorspoed en zegen, van wonderlijke bewaring in nood en dood, maar ook van kastijding en beproeving. Paulus betuigt in de 1 Korinthe 10:13 dat we ook in dat laatste mogen vertrouwen dat Hij ons niet verzocht zal laten worden meer dan wij aankunnen en dat Hij met de verzoeking ook de uitkomst geeft. God heeft het goed voor met allen die het van Hem verwachten. Dat mogen we ondanks alles vast vertrouwen. Hoe goed Hij het met ons voor heeft gehad en heeft en zal hebben, mogen wij aflezen aan Christus. Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar heeft ons voor ons allen overgegeven, zal ons met Hem ook zeker alle dingen schenken.

In dat besef mogen we de weg van ons leven gaan in vertrouwen op de God en Vader van onze Heere Jezus Christus.

Soms, zomaar ineens licht er fragmentarisch iets op van Zijn leiding over ons leven of over het leven der volken. Maar ook als ons oog niet ziet, volgen wij zonder vragen en soms vol met vragen. Maar wij volgen, omdat, als wij Zijn hand niet zien in de verwarring ons leven, wij Zijn hart mogen kennen van Golgotha.

J. Westland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen