Apollos, vurig en geleerd

D e stad Alexandrië in Egypte is een centrum van Joodse wetenschap. Grieks is de voertaal en onder de daar wonende Joden is de Septuagint, de Griekse vertaling van het Oude Testament, ontstaan. Apollos groeide er op, ontving diepgaand onderwijs en ontwikkelde zich tot een buitengewoon boeiende spreker, vurig van geest. God is in hem bezig, het zaad van het Woord is in zijn hart gezaaid.

Er is echter meer gebeurd in Alexandrië. Vanuit Jeruzalem is de prediking van Johannes de Doper doorgedrongen. Ook Apollos weet zo van de doop tot bekering en heeft gehoord van de komst van de Messias.

Dan komt hij in Efeze (Hand.18: 24). Waarom daar? Dat kan alleen maar Gods leiding zijn. De Heere waakt over en zorgt voor Zijn kerk. Dat is ook het boeiende bij de bestudering van de gangen van de medewerkers van Paulus. De Heere gebruikt deze mensen voortdurend opdat velen, Joden en heidenen, de Heere Jezus tot hun eeuwig behoud zouden leren kennen. Precies dat moet het doel zijn als wij geroepen worden tot werk in de kerk. Ook ons gebed zij hoe de Heere ons gebruiken wil.

Bij Aquilla en Priscilla

We weten niet in hoeverre dat ook Apollos’ bede is. Opvallend is wel dat deze hooggeleerde man niet te groot is om met de eenvoudige Aquilla en Priscilla rond de tafel te zitten. Ze horen hem spreken in de synagoge maar ontdekken tegelijk dat hij geen zicht heeft op het volbrachte werk van Christus. Zo komt de geleerde aan de maaltijd in het eenvoudige huis van tentenmakers. Hij luistert, laat zich beleren.

Zo werkt de Heere. Het ware geloof breekt ook bij Apollos door en hij leert zeggen: ‘Jezus stierf ook voor mijn zonden.’ Zijn spreken wordt nu niet alleen bepaald door zijn geleerdheid, maar is hartenkennis. Nog maar nauwelijks is dit in zijn leven gebeurd of hij vertrekt naar Achaje (Hand.18:27), het zuidelijke schiereiland van Griekenland, de huidige Peloponnesos.

Niet op eigen houtje, maar bemoedigd door de broeders uit Efeze.

Verdeeldheid

We lezen nergens dat Apollos en Paulus elkaar persoonlijk ontmoetten. Toch is de eerste mogelijk degene die Titus op Kreta de brief van Paulus overhandigt (Tit.1:3 en 3:12).

Apollos is ook in Korinthe actief geweest, nadat Paulus er de eerste prediking bracht. Met zegen werkt hij er. Zijn kennis der Schriften en zijn geestdriftige, aansprekende manier van preken trekt velen. Tegelijkertijd leidt het tot partijschap, lezen we in 1 Korinthe 3. Niet als een gevolg van het werken van Apollos of Paulus, maar omdat een deel van de gemeente meer hangt aan de persoon dan aan de boodschap. Ik ben van (lees: voor) Paulus, ik ben van Apollos en ik ben van Petrus, klinkt het. Ieder heeft zijn voorkeur. Ze brengen hetzelfde Evangelie, maar dat van Apollos is in Griekse ogen beter verpakt. Ook in Korinthe, niet ver van Athene, kennen ze de kracht van het filosofische, redenerende denken.

Is het nu anders? Er wordt vandaag veel op de verpakking van de preek gelet. Nee, we zijn niet voor partijen in de kerk, maar we lopen vaak wel onze voorkeur achterna.

Verzoek

Het verschil in smaak heeft nooit tussen Paulus en Apollos in gestaan. Later vraagt de gemeente of Apollos weer komt (1Kor.16:12). Zegt Paulus dan: ‘Niks ervan, ik kom zelf ’? Nee, hij legt Apollos de vraag voor. Alleen vindt deze dat het zijn tijd nog niet is. God heeft hem nu elders nodig. Zo is Apollos ook zegenrijk aan het werk in de gemeenten.

M. Aangeenbrug

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen