BOEKBESPREKING

Over wonderen is al heel wat geschreven. Dat is op zich al een aanwijzing dat er iets aan de hand is met onze beleving daarvan. Want die geschriften bestaan voor het merendeel niet uit verzamelingen van wonderverhalen zoals dat vroeger het geval was. Nee, ze gaan over de mogelijkheid en/of onmogelijkheid van wonderen.

Dit boekje heeft een eigen insteek en een eigen accent. Dat eigen accent wordt niet in het minst bepaald door persoonlijke ervaringen van de schrijvers. Pieter en Nelly waren geïntrigeerd door contacten met Aziatische christenen die onbevangen en vanzelfsprekend omgaan met de realiteit van wonderen. Ze besloten dat samen nader te onderzoeken.

Toen openbaarde zich een ongeneeslijke ziekte bij Pieter, waaraan hij inmiddels is overleden. Ondanks de prognose van de artsen hebben ze toch samen een studiereis kunnen maken en heeft Nelly het boekje kunnen voltooien. Deze ingrijpende ervaring zet mede de toon van dit boek.

De schrijvers pleiten sterk voor meer openheid voor het wonder. Daarbij kunnen we als christenen van het Noorden leren van onze broeders en zusters in het Zuiden. Leren om ruimte te geven aan het wonder en ons niet te laten koeioneren door de rationele idealen van het verlichtingsdenken. De schrijvers laten zien hoe dat in het Noorden sterk beslag heeft gelegd op het denken, ook binnen de kring van de christelijke gemeente. Het postmodernisme heeft dat wel weer gerelativeerd, maar niet zodanig

bewerkt dat in het publieke leven het zogenaamde nuchter en kritisch denken niet langer de boventoon voert. Voor de meeste zaken van dit leven hebben wij inmiddels wetenschappelijke verklaringen gekregen. Andere zullen nog volgen of zijn slechts toevalstreffers. Ver-

der is er ook nog zoiets als boerenbedrog en psychische manipulatie. Het idee is dat ze daar in het Zuiden ook nog wel achter zullen komen.

Terecht worden er in dit boekje kanttekeningen geplaatst bij zo’n houding. Daarbij doemen dan weer de nodige vragen op. Gebeuren er objectief gezien inderdaad minder wonderen in het Noorden dan in Het Zuiden? Het antwoord daarop vraagt wel om een goede definitie van ‘wonder’. Zo’n prachtig bloeiende laan in het voorjaar (blz. 11) is toch ook een wonder. Natuurlijk kun je er anders naar kijken, maar dat is met zoveel zaken het geval. Laten we toch met open oren en open ogen door het leven gaan om ‘al’ Gods tekens te verstaan.

Veel dingen in het leven blijven hun geheim houden, ook als ze binnen bepaalde verklaringsmodellen van de wetenschap vallen. De auteurs hanteren een enger wonderbegrip. Het gaat echt om dingen die we niet kunnen plaatsen, met name in de sfeer van gezondheid en ziekte. Dat dergelijke dingen minder voorkomen in het Noorden zou kunnen omdat men er hier minder voor openstaat. Of dat de kerk in Europa gevestigd is en er meer medische zorg en welvaart is. Zelfs zou het kunnen zijn dat door de boze macht van de secularisatie Europa bezet gebied is geworden waaruit de HEERE zich langzaam maar zeker terugtrekt.

Al met al biedt het boekje stof tot overweging genoeg. Belangrijk is de nadruk op het feit dat aandacht voor wonderen zich niet mag isoleren van de bijbelse context. Leven in het krachtenveld van tekenen en wonderen is gaan op de kruisweg achter Christus. Het is principieel leven van het wonder van Gods genade in kruis en opstanding van Jezus Christus en het wonder van wedergeboorte en geloof dat daaraan deel geeft. Dat laatste mocht in dit boekje nog wel wat centraler staan.

J. Westland, Houten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen