Zoon van God

Het algemeen christelijk geloof belijdt: ‘En ik geloof in Jezus Christus, Zijn eniggeboren Zoon, onze Heere.’ We laten het niet bij een algemeen: ‘Wij geloven in God.’ Dat zou in deze tijd de gedachte kunnen voeden: ‘Wij geloven allemaal in dezelfde God.’ Maar zover komt het niet als we het kleine woord ‘en’ niet over het hoofd zien. We zeggen in één adem, zonder enige twijfel: ‘Ik geloof in God de Schepper én in Jezus Christus, Zijn eniggeboren Zoon.’ Daarmee is de onlosmakelijke band aangegeven tussen God de Vader en Zijn Zoon Jezus Christus.

Conflict
Daarmee is meteen ook de breuklijn gegeven van het christelijk geloof met andere religies. Aangaande bijvoorbeeld jodendom en islam zal die er altijd zijn als zij blijven bij: God heeft geen Zoon. Maar het christelijk geloof staat op bijbels fundament wanneer het blijft bij: ‘De eeuwige God, de Schepper van hemel en aarde, heeft een eeuwige Zoon.’ Er is geen tijd geweest dat de Vader geen Zoon had. Die Zoon kennen wij – het is Jezus, de Christus, de eeuwige Zoon van de Vader. Hem zo te noemen zal conflict en strijd geven, maar dat kan niet anders. Het heeft de Zoon van God, onze Heere Jezus, de dood gekost. En Zijn dood werd het fundament van onze zaligheid. Laten we Hem noemen en roemen: Mijn Heere en mijn God! De Heere Jezus Zelf heeft er geen geheim van gemaakt dat Hij Gods eniggeboren Zoon is. Ons beeld van Hem en ons spreken over Hem dient bepaald te worden door wat Hij Zelf zegt. Belijden is niets anders dan naspreken van wat ons geopenbaard is in de Heilige Schrift.

Open gebloeid
De godheid van de Heere Jezus is Zelfopenbaring. Hij heeft Zichzelf niet Gods Zoon gemaakt, maar Hij is de eeuwige Zoon, die in het vlees gekomen is. Een mysterie dat ten diepste nooit te begrijpen is, maar dat eerbiedig en ootmoedig dient te worden geloofd. Het geloof in Jezus als de eeuwige Zoon van God is voor Zijn volgelingen gaandeweg open gebloeid. We zien dat bijvoorbeeld wanneer Hij Zijn godheid toont in het bedwingen van de zee. In Mattheüs 8 bestraft de Heere Jezus de winden en de zee (vs.23- 27). Als reactie daarop zeggen de mensen: ‘Hoedanig een is Deze dat ook de winden en de zee Hem gehoorzaam zijn?’ Er is verwondering over wat Hij doet, maar nog geen zicht op Wie Hij is. In Mattheüs 14 lezen we dat Jezus op de zee wandelt (vs.22-34). Hij roept Zijn discipelen toe: ‘Ik ben het, vrees niet.’ Het ‘Ik ben’ is herhaling van het ‘Ik ben’ uit Exodus 3:14. Hier spreekt God. In wat Hij doet wordt dat bevestigd. Het brengt de Zijnen tot aanbidding en tot de belijdenis: ‘Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!’ Daar gaat de knop open.

Toch gekend
In de kennis van Jezus Christus als de Zoon van God zit groei. Kan dat ook niet zo zijn wanneer het geloof wordt gewerkt door Woord en Geest? Wie kreeg altijd in één keer alles te zien? In de ontdekking van zonde en schuld krijgen we Jezus nodig. Hij is de Zaligmaker van zonden. De Gekruiste en Opgestane wordt voor ons onmisbaar en kostbaar. Juist in de gemeenschap met Hem zullen we Hem ook leren kennen in Zijn godheid. Hij die sterker is dan alle schepselen wordt steeds groter. Met het antwoord op de vraag van onze Heidelbergse Catechismus waarom Jezus tegelijk waarachtig God moet zijn, stemmen we dan van harte in: ‘Opdat Hij, uit kracht Zijner Godheid, de last van de toorn Gods, aan Zijn mensheid zou kunnen dragen, en ons de gerechtigheid en het leven zou kunnen verwerven en wedergeven.’ Zo’n Middelaar en Verlosser moeten wij zoeken en niet kwijtraken. Voor het geloof geldt: wat niet begrepen wordt, wordt toch gekend en aanbeden.

Hond blaft
Bewijzen voor de godheid van Jezus worden meer gezocht in wat je van Hem merkt in de praktijk van het leven en rond de gebeurtenissen in deze wereld dan in wat de Bijbel van Hem zegt. Moeten we ons druk om maken om wat de Bijbel zegt? Zitten we misschien meer te wachten op wat Jezus in deze tijd doet dan dat wij willen weten wie Hij is? Laten we ons eerlijk de vraag stellen: Maken we ons eigenlijk druk om de Persoon en het werk van Jezus, de Zoon van God? Raakt het ons als Zijn godheid wordt betwijfeld of ontkend? Iemand zei eens: een hond blaft als zijn meester wordt aangevallen. Maar wat doet een christen als de naam en eer van Zijn Meester wordt aangetast? Onze tijd van relativering en globalisering doet wat met christenen. In de kerk merk je dat jongeren en ouderen de grote geloofszaken relativeren door te zeggen: is dit echt belangrijk? In het licht van de globalisering dreigt de uniciteit van Jezus, de eeuwige Zoon van God, te verbleken. Culturen en religies komen in beeld en zoeken toenadering. Economische en politieke belangen spelen daarbij onmiskenbaar een rol. Een goede relatie wordt van meer belang geacht dan een goed en waar getuigenis. Maar als het gaat om het missionaire aspect van het christelijk geloof zal naast de dialoog de verkondiging voluit meedoen. De trouw aan het apostolisch getuigenis aangaande de godheid van Jezus Christus sluit de dialoog niet uit en verlamt de verkondiging niet. Is het getuigenis van de hoofdman bij het kruis, ‘Waarlijk, deze was Gods Zoon’, daarvan geen hoopvol teken? Laten we ons in diepe bewogenheid druk maken om het heil van onszelf en anderen, dat staat of valt met de belijdenis dat Jezus de Zoon van God is. De geloofsbelijdenis van Athanasius zegt: ‘Indien iemand dit niet getrouw en vast gelooft, die zal niet kunnen zalig worden.’

Eeuwige Zoon, eeuwige liefde
Dat Jezus de eeuwige Zoon van God is hangt samen met de eeuwige liefde van God. De liefde van de Vader gaat via de Zoon: ‘Alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft.’ Als het gaat om de verlossing van de vloek op de zonde is het God Zelf die komt! Niet de Vader komt om te lijden, maar de Zoon neemt ons vlees en bloed aan om de straf op de zonde te dragen en weg te dragen. In de twee naturen van de Zoon worden God en mens verzoend. Daarin gaat Gods liefdeshart open. De evangelist Johannes vertolkt het aldus: ‘Niemand heeft ooit God gezien, maar de eniggeboren Zoon, die in de schoot van Vader is heeft Hem ons verklaard.’ Wie kan beter zeggen en uitleggen wat de liefde van God de Vader inhoudt dan de Zoon Zelf ? De troost daarbij is dat wie door de Zoon tot Vader gaat, niet verloren zal gaan. Daar staat de eeuwige liefde van de Vader tot de Zoon garant voor.

Ernst en vreugde
Bij ons beeld van en ons spreken over Jezus als de Zoon van God gaat het om de diepste ernst en de hoogste vreugde. De diepste ernst heeft te maken met het feit dat in Jezus God Zelf voor ons staat. Wie hem verwerpt, verwerpt God in eigen Persoon. Niet voor niets at en dronk Saulus van Tarsen drie dagen niet toen ontdekte dat Hij Jezus de Zoon van God vervolgd had. De hoogste vreugde is daar waar ik Jezus leer aanbidden als de Zoon van de Vader. Hij gaat boven alles uit. Daar kan ik niet meer vanaf, omdat Hij mijn Immanuël is. De apostel Johannes schrijft: ‘Al wie belijdt dat Jezus de Zoon van God is, God blijft in hem, en hij in God’ (1 Joh.4:15). Dat zijn diepe woorden. Ook ernstige woorden. Wie dit niet belijdt zal geen band met God kennen. Wie dit belijdt en gelooft zal delen in de gemeenschap met God. ‘Zo vat Johannes’, zegt Calvijn, ‘in die weinige woorden – dat Jezus de Zoon van God is – de ganse inhoud van het christelijk geloof samen, want er is niets ter zaligheid nodig dat het geloof niet in Christus vindt.’
O Jezus, mens en God,
Bij U is welgeborgen,
ons aards en eeuwig lot!

---
Herr, unser Herrscher, dessen Ruhm
in allen Landen herrlich ist!
Zeig uns durch deine Passion,
Daß du, der wahre Gottessohn,
Zu aller Zeit,
Auch in der größten Niedrigkeit,
Verherrlicht worden bist!

HEERE, onze Heere, Wiens roem
in alle landen heerlijk is!
Toon ons door Uw lijden,
dat U, de ware Zoon van God,
te allen tijde,
ook in de grootste nederigheid,
verheerlijkt zijt.

Koraal uit de Johannes Passion van Joh. Seb. Bach, 1724

---
O hilf, Christe, Gottes Sohn,
Durch dein bitter Leiden,
Daß wir dir stets untertan
All Untugend meiden,
Deinen Tod und sein Ursach
Fruchtbarlich bedenken,
Dafür, wiewohl arm und schwach,
Dir Dankopfer schenken!

Help ons, Christus, Zoon van God,
Door Uw bitter lijden,
Dat wij – steeds Uw onderdaan –
Al het kwade mijden,
Dat wij de oorzaak van Uw dood,
Zegenrijk gedenken,
Daartoe, hoewel arm en zwak,
U dankoffers schenken.

Koraal uit de Johannes Passion van Joh. Seb. Bach, 1724

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen