Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Hoe vaak dopen we?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Hoe vaak dopen we?

Zending in zicht

3 minuten leestijd

Door de ogen van nieuwkomers leer je nadenken over gewoonten die we in de kerk hebben. Regelmatig neem ik moslims mee naar een kerkdienst of spreek ik met christenen met een moslimachtergrond die hun plekje proberen te vinden in een van onze gemeenten.

Als er kinderen gedoopt worden, komen er meestal vragen. Terwijl ik met hen meekeek, viel het me op dat de meeste predikanten bij het dopen drie keer een handvol water over het voorhoofd van het kind sprenkelen. Hoewel er bij de doopopdracht gesproken wordt over de éne naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, sprenkelen veel van mijn collega’s bij ‘en de Zoon’ en bij ‘en de Heilige Geest’ nog een keer water over het hoofd van de dopeling. Uniek is dit gebruik niet. In de oosterse kerken bijvoorbeeld, worden baby’s drie keer ondergedompeld in water. In gemeenten binnen de protestantse en evange- lische traditie waar volwassenen door onderdompeling worden gedoopt, gaat de dopeling echter meestal niet driemaal onder water, maar slechts éénmaal.

Eenheid van God
Nu ik er over nadenk, lijkt dat me meer op z’n plaats. Eénmaal onder water, of éénmaal een hand vol water over het hoofd. Het gaat immers om die éne dood en opstanding van Christus voor ons, zoals de Vader het wilde en waar de Heilige Geest ons leven mee verbindt. Naar moslims toe lijkt dat me ook een mooi getuigenis van de eenheid van God. Als een marginale kerk missionair wil zijn, moet ze ook beseffen dat we bij het dopen niet alleen aan kleine kinderen van gelovigen moeten denken, maar ook aan volwassenen die van buiten de christelijke traditie tot geloof komen. Ik zou het van harte toejuichen wanneer gemeenten hen door onderdompeling dopen. Dat is immers een krachtig en bijbels teken, dat nieuwe leden kan helpen om het oude leven daadwerkelijk los te laten.

Geen dogma
Een dogma moeten we van deze vormen niet maken. Het is immers niet het doopwater dat ons redt, maar de dood en opstanding van Christus wanneer we daar uit mogen gaan leven. Ook hoeven we niet alles in de kerk aan te passen voor nieuwkomers. Ik merk dat het voor veel christenen met een moslimachtergrond een zegen is, wanneer ze een plek kunnen vinden in een gemeente waar niet iedere week het wiel opnieuw moet worden uitgevonden. Veel gemeentestichtingen van bekeerlingen verzanden na enkele jaren, omdat de leden opbranden van discussies over leiderschap en de vorm van gemeentezijn.

Heldere structuur
We dienen nieuwe gelovigen wanneer we hen een plek geven in een gemeente met een heldere structuur. Dat geeft houvast in een leven waar er toch al zoveel is veranderd. Natuurlijk is het dan wel belangrijk dat er hartelijke gastvrijheid is en geen hoogmoedige houding alsof wij veel verder zouden zijn dan zij. Bedenk maar als u getuige mag zijn van de doop van een moslim, wat u of jij zelf hebt losgelaten (afgelegd) om Jezus te volgen.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 oktober 2011

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Hoe vaak dopen we?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 oktober 2011

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's