Was Lot wel zo egoïstisch?

De vraag is het resultaat van een reis door West-Turkije en Israël. Op sommige plaatsen zie je daar praktisch geen vee. Een gids vertelt dat dat komt omdat de grond daarvoor veel te vruchtbaar is; op vruchtbare gronden ga je geen kudde weiden maar verbouw je graan. Het vee laat je grazen op de steppen, de overgang van het akkerland naar de woestijn.
Daarbij komt dat als het over Sodom en Gomorra gaat, we in de Bijbel niet lezen over vee. Koning Amrafel en zijn bondgenoten halen er al de bezittingen weg en al het voedsel, ook Lot en zijn bezittingen – over vee wordt niet gesproken (Gen.14:11). Bij de verwoesting van de vlakte van Sodom en Gomorra wordt evenmin over beesten gesproken, wel over alle inwoners uit die steden en het gewas op het land (Gen.19:25). Hoe zit het dus met de kwaliteit van Lots keus?

Herders
De aartsvaders waren herders. Zij verkeerden als vreemdelingen op de genoemde steppen of weidegronden en woonden daar in tenten. Bij een langer verblijf zaaiden ze soms ook akkers in en een haalden een overvloedige oogst binnen. Wij lezen dat van Izak (Gen.26:12).
Abraham en Lot gaan uit elkaar omdat het weidegebied voor de kudden van beiden te klein was.
‘Er ontstond dan ook onenigheid tussen de herders van het vee van Abram [dat was toen zijn naam] en de herders van het vee van Lot’ (Gen.13:7). Lot wordt geen landbouwer om Abraham de kans te geven herder te blijven, want Lot zet zijn tenten op tot bij Sodom (Gen.13:12). Zo doet een herder, een landbouwer woont niet in tenten.

Burger van Sodom
De twee engelen die ’s avonds aankomen in Sodom, treffen Lot aan in de poort van de stad. Lot is een burger van Sodom geworden. In de poort van de stad ontmoeten de voornaamste burgers elkaar en houden zij hun beraadslagingen (Job 29:7). Lot is zelfs degene die het initiatief neemt. Hij treedt de twee vreemdelingen tegemoet.
Lot heeft nu ook een huis in Sodom. Hij is één van hen geworden en spreekt zijn stadgenoten aan met ‘mijn broeders’ (Gen.19:7).
Lot accepteert Sodom en wórdt door Sodom geaccepteerd. Maar zulke ‘broeders’ zijn erger dan je grootste vijanden. Het is dat de engelen de burgers van Sodom met blindheid slaan, anders was Sodom nog de dood van Lot geworden.

Geen vreemdeling meer
Door te kiezen voor de Jordaanvallei worden Abraham en Lot van elkaar gescheiden. Lot verlaat Kanaän. Hij verkiest de rijkdom van de Jordaanvallei boven het land van belofte. Maar God verlaat hij niet. Petrus noemt Lot in zijn tweede brief rechtvaardig. Dat wil zeggen: Lot houdt zich aan het verbond van God. Raakt het vreemdelingschap op de achtergrond, dan komt de gemeenschap met God onder druk. Dat zie je bij Lot. Hij heeft geleden onder de losbandige wandel van normloze mensen. Hij heeft dag in dag uit zijn rechtvaardige ziel gekweld bij het zien en horen van hun wetteloze daden. In de brief van Petrus wordt Lot niet zijn keuze voor de Jordaanvallei verweten. De apostel ziet in hem veeleer een voorbeeld van hoe God ook nu de godvruchtigen verlost uit de verzoekingen (2 Petr.2:6-9).

Het gaat om het Zaad
Van enige opoffering bij Lot is geen sprake. Hij sloeg de ogen op en zag dat heel de Jordaanvlakte rijk aan water was. Hij was er meteen weg van. Die vlakte daar vóór hem was als de hof van de HEERE, als het land Egypte (Gen.13:10).
Dat Egypte was vruchtbaar, waterrijk door de Nijl, een toevlucht voor de bewoners van Kanaän in tijden van hongersnood. Lot ging met Abraham mee uit Haran (Gen.12:4), maar nu is hij in de ban van de Jordaanvallei en haakt hij af. Vanaf dit moment is Abraham alleen.
In die situatie, nadat Lot zich van hem afgescheiden had (Gen.13: 14!), hernieuwt de HEERE Zijn beloften aan Abraham. God belooft Abraham dit land (Kanaän) en God belooft Abraham een nageslacht zo groot als het stof der aarde (Gen.13:15). In nieuwtestamentisch perspectief: dit land is voor het volk van God omwille van de Zoon van God. Want het gaat om het Zaad. Het hiervoor gebruikte woord kan zowel op één enkele persoon slaan als op een collectiviteit. Evenzo kan het woord voor land ook aarde betekenen. De beelden gaan hier in elkaar over. Gods beloften zijn vergezichten. Israël krijgt zijn plaats, heel het volk van God krijgt zijn plaats. En dat om hét Zaad, om Christus, om Zijn offer, ook voor Abraham en Lot.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen