Op het vinkentouw

Het leven van een Europarlementariër vult zich met dossiers bijhouden, zittingen bijwonen, stemmingen verrichten en, vooral, spreken in minuten. Verder zijn er werkbezoeken, lezingen en reizen. Twaalf en een half jaar is drs. Bastiaan Belder (1946) nu lid van het Europees Parlement. Vorige week werd dat gevierd met een symposium over de relatie tussen de Europese Unie en Israël. ‘In al die jaren heeft hij zich met tomeloos enthousiasme ingezet in het Europees Parlement’, klonk het op de bijeenkomst van de EFD-groep in het EP (Europe of Freedom and Democracy).
Belder, van hervormden huize, getrouwd met Janny, vader van drie kinderen en grootvader van vijf kleinkinderen, was vijftien jaar geschiedenisdocent aan de christelijke scholengemeenschap Johannes Calvijn in Rotterdam. In 1984 trad hij in dienst op de buitenlandredactie van het Reformatorisch Dagblad. Verrassend voor hem was zijn verkiezing tot Europarlementariër in 1999.

Werkethos
Zijn werkethos als historicus, journalist en Europarlementariër bleef onveranderd. Onderzoeken, schrijven, uiteenzetten – in het gesprek met hem in zijn woonplaats Apeldoorn benadrukt hij de nuance, de zorgvuldigheid, de juistheid en de waarheidsvinding. ‘Je moet de dingen secuur natrekken om grond onder je voeten hebben als je iets zegt.’ Het is zijn tweede natuur geworden. Van Banier tot Frankfurter, van New York Times tot Reformatorisch Dagblad, van Transparant tot Waarheidsvriend, het is het decor van Belder. Hij draait zijn hand niet om voor een doorwrochte wetenschappelijke studie en spoedt zich zo nodig in één dag op en neer naar Berlijn. Daar woonde hij de Wannseeherdenking bij en sprak hij drie minuten als voorzitter van de Israëldelegatie van het Europees Parlement. Het zorgdragen voor de veiligheid van de Joden is geen vanzelfsprekendheid, ook niet in het Europees Parlement, boodschapte hij. ‘Vanuit de Bijbel –die we gemeenschappelijk hebben – zijn we verbonden met het Joodse volk.
Het is een vanzelfsprekendheid dat we ons verantwoordelijk voelen.’
Dankbaarheid overheerst bij het jubileum. ‘Mijn fractie bestaat uit vijf beleidsmedewerkers. Ik ben erg verguld met hun kennis en inzet. Bovendien kan ik met mijn medewerkers geestelijk goed communiceren. Hoe laat je een christelijk geluid in Europa horen? Dat is in feite heel praktisch. Het begint met de stemlijsten waarin de bijbelse boodschap en grenzen leidend zijn. Als je dan wat zegt, moet je niet opkijken van tegengeluiden in ons zeer geseculariseerde
West-Europa.’
Hij signaleert dat het debat verscherpt. Met name christenen liggen onder vuur. ‘Als je informeert naar de plaats van christenen, merk je dat er politici zijn die buitengewoon veel moeite hebben met christenen. Men is begaan met minderheden, maar als het gaat over christenen, wordt men irrationeel.’
Op werkbezoeken in Griekenland, Italië en Polen is het normaal dat de kerk aanschuift. ‘Bij de seculiere voorhoede in het Europees Parlement leidt dat tot irritatie. Die hamert voortdurend op scheiding van religie en politiek. Terwijl seculiere voorvechters zich tegen christelijke invloeden op de politiek en de cultuur verzetten, hoor ik ze opvallend weinig als het gaat over islamitische invloeden.’
Toch ervaart Belder niet alleen aversie. ‘Ik heb in mijn commissie buitenlandse zaken en subcommissie mensenrechten te maken met de hoge vertegenwoordiger mevrouw Ashton. Zij staat open voor mijn inbreng. Toen ik onlangs vroeg naar het laatste nieuws over het doodvonnis tegen de Iraanse predikant Nadarkhani, meldde zij dat ze de vinger aan de pols houdt.’

Antisemitisme
Voorstanders van de toetreding van Turkije tot de EU zitten in de linkse hoek. Het steekt Belder dat zij zwijgen over de verontrustende ontwikkelingen onder premier Erdogan. ‘Mevrouw Oomen-Ruijten van het CDA ziet veel perspectief in een samengaan van Europees en Turks buitenlands beleid waarbij Turkije het rolmodel moet worden voor de Arabische wereld. Zij en haar medestanders beseffen niet dat de Arabische wereld allerminst op een nieuwe versie van het ottomanisme zit te wachten.’
Het antisemitisme van Turkije wordt evenmin onderkend. ‘Het land heeft een kleine Joodse minderheid die blootstaat aan intimidatie en antisemitische uitingen. De Turkse overheid pakt dat niet aan. Daarom kom ik met een amendement op de resolutie van Oomen-Ruijten: Turkije kan alleen een voorbeeldfunctie zijn voor de Arabische wereld als dit land het antisemitisme bestrijdt.’ In het Europees Parlement laat Belder een consistent pro-Israëlstandpunt horen. Als voorzitter van de Israëldelegatie ‘sta je op de bres voor zowel de veiligheid van het jodendom in Europa als voor die van de Joodse staat. Degenen die Israël een warm hart toedragen of sympathie voor het land koesteren moeten zich meer manifesteren en meer van zich laten horen in de instellingen van het Europees Parlement en tijdens de debatten. Er is een enorm sterke pro-Palestijnse lobby die niet schroomt om lawaai te maken. Wij dienen met stevige argumentatie te komen en mogen ons niet laten intimideren.’
Hij merkt dat antisemitisme eerder toe- dan afneemt. Twee megaleugens doen volgens hem opgeld.
‘Dat is ten eerste de ontkenning van de Holocaust die in Iran tot staatsideologie is verheven. Zo zou de staat Israël zijn bestaansrecht danken aan de mythe van de Holocaust.
Talloze keren roept men in Iran van hogerhand op Israël van de wereldkaart te vegen.’
De tweede leugen van Iran is dat deze staat vreedzame ambities zou hebben met zijn nucleaire inspanningen. Belder twijfelt daar ernstig aan. ‘In juli worden de sancties van de EU tegen Iran van kracht, en wat gaat een kat in het nauw doen? Reformisten in Iran worden al jaren zwaar vervolgd, en het treurige is dat antisemitisme ook in de hervormingsgezinde delen van Iran aanwezig is.’

Kwaliteitswerk
Belder houdt zich op een breed front bezig. ‘Zo vind ik de agrariërs en de vissers erg belangrijk. Er komt een totale hervorming van het landbouw- en visserijbeleid en wat betekent dit precies voor hen?
We hebben in onze achterban zeer gespecialiseerde raadgevers die we kunnen benaderen om ons als kleine fractie zo adequaat mogelijk te positioneren. We zitten echt op het vinkentouw.’
Of het nu gaat over legbatterijen of over valse concurrentie: grondige voorbereiding is een must. ‘Ik moet van alles op de hoogte zijn en ik probeer het met mijn medewerkers zo uit te leggen dat we het allemaal snappen. Dat kost vaak veel juridisch spitwerk. Je bent een kleine fractie en je moet kwaliteitswerk leveren naar vermogen. Dat ben je naar je kiezers toe verplicht. Ik zou niet anders willen.’

Wat hebben de afgelopen jaren u gebracht?
‘Ik ben opgevoed met het voorbeeld van mijn ouders dat je je voor meer dan 100 procent inzet, want dat hoor je gewoon te doen, zeker met de van God gegeven talenten die je hebt. Je doet het goed of je doet het niet. Het is een verrijkend proces voor mezelf geweest.’

Waar maakt u zich zorgen over?
‘Ik merk dat Nederland heel diep is gezonken qua cultuur, mentaliteit en in het afwijken van de Bijbel. Het kan hier niet grof genoeg zijn. De blasfemie slaat je om de oren. Het zou interessant zijn als toonaangevende kranten richting de kerk dezelfde toon zouden aanslaan als richting de islam. Jammer genoeg merk ik daar weinig van. Als er aanvallen plaatshebben op je persoon of je partij waarbij duidelijk is dat het een antichristelijke spits heeft, laat God het dan voor je opnemen. Wreek je zelf niet en ga vooral in Zijn weg. Het dient om de zaak te gaan; het bijbels geluid moet zuiver blijven.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen