Wel/geen baan is niet de vraag

Vanuit de Bijbel komt een aantal ijkpunten naar voren die de trend van de (gehuwde) vrouw met een baan willen kerstenen. Vorige week noemde ik er al twee: de roeping die God de vrouw in de schepping heeft gegeven en de verhouding tot haar eigen man. Het gezin is een derde ijkpunt. Als er kinderen zijn, staat hun belang boven het werk.
Kinderen krijgen en opvoeden kun je maar eenmaal doen, je krijgt geen tweede kans. Ze zijn schepselen van God. De liefde en zorg voor hen gaan werk te boven. We moeten oppassen voor de gedachte om maar een klein gezin te verkiezen om zo snel mogelijk je baan voort te kunnen zetten. De baan dreigt dan de boventoon te nemen, terwijl Paulus zegt: ‘De vrouw zal zalig worden in kinderen te baren.’ Hij bedoelt daarmee uiteraard niet dat ze door het baren zalig wordt.
Maar wel dat een vrouw niet moet denken een soort non of engel te moeten worden om zalig te worden. Nee, ze wordt zalig door trouw haar roeping te vervullen in geloof. In onze tijd moeten we omgekeerd zeggen: een vrouw moet niet denken dat ze haar doel bereikt door zo veel mogelijk in haar werk op te gaan. Nee, haar roeping is daar bovenuit: kinderen voortbrengen – uiteraard, als dat haar gegeven wordt. Dat is een hoge, heilige, eervolle roeping.

Samen doen
De opvoeding vloeit voort uit het voortbrengen. Als ouders moet je die niet klakkeloos uitbesteden aan een crèche. Het is een eigen roeping die je van Godswege krijgt, als man en vrouw samen. De man moet die ook niet helemaal overdragen aan de vrouw, om zelf vaker weg te kunnen zijn voor werk en vergaderingen, ook van de kerk. Nee, ook de man heeft zich deze taak als de zijne aan te trekken.

Lager pitje
Vanuit de unieke relatie van de moeder tot het kind, als vrucht van het dragen en baren, heeft de vrouw zeker in de eerste jaren een bijzonder taak van zorg. De praktijk leert hoe belangrijk de liefde en aandacht zijn die kinderen van hun moeder krijgen, ook in een opvoeding tot het dienen van God. Laten we niet gering denken van het leren bidden, zingen, het vertellen van de bijbelgeschiedenissen, het leren van eerbied en ontzag en vertrouwen. Het zijn werkelijk middelen van de Heilige Geest om kinderen in te leiden in het leven met God.
Dit vergt veel van ouders. Het kan een diepe innerlijke verandering vergen om je persoonlijke verlangens, talenten, carrière (tijdelijk) op een lager pitje te zeggen, om je kinderen voorrang te geven. Dat je nee zegt tegen de drang om een dag meer te gaan werken, omdat je de kinderen voorrang geeft. Dat niet persoonlijke ontplooiing of inkomen de hoeveelheid werk bepalen en je vervolgens kijkt hoe het met de kinderen moet. Laat de liefdevolle zorg voor de kinderen de eerste plaats krijgen en kijk als man en vrouw dan hoe er ook nog ruimte is voor een (tweede) betaalde baan. Man en vrouw zijn hier samen bij betrokken en zullen samen onderlinge afspraken zien te maken. Natuurlijk is er soms het probleem dat je een minimaal aantal uren moet werken om een bepaalde functie te kunnen houden. Maar dan nog geldt: de zorg voor de kinderen als schepselen Gods gaat boven alles.

Kerk
De kerk is een vierde ijkpunt. Christus roept niet alleen tot persoonlijk geloof, maar ook tot de gemeenschap van de kerk. Hij maakt christenen tot leden van Zijn lichaam om ook elkaar ten goede te dienen. Dat vraagt dat je bereid bent om een taak in de gemeente te verrichten. Hoeveel tijd blijft er over als een echtpaar samen de week maximaal vult met een baan?

Familie en vrienden
Familie, vrienden en buren zijn een vijfde ijkpunt. Bloed- en vriendschapsbanden vragen tijd van ons, zeker als hulp en zorg nodig zijn. Dit mogen we niet gebruiken om elkaar te zware lasten op te leggen. Soms zie je iemand met een baan
die bovendien veel voor anderen doet en dan soms nog het gevoel krijgt dat anderen haar inzet tekort vinden. Zo mag het niet. Feit is wel dat de zorg voor ouders en ouderen in de heilige Schrift als een kostbare zaak wordt ingescherpt.

Niet beschadigen
De ijkpunten die vanuit de Bijbel naar voren komen willen de trend van de (gehuwde) vrouw met een baan kerstenen, heiligen. De situatie van deze tijd geeft een nieuwe roeping om als een echt christen te leven. De grote tegenstelling is dan niet: mag ik werken of niet? Nee, de vraag is: als ik werk, hoe kan ik het dan zo doen dat God in mijn leven de eerste is, dat de eenheid van mijn huwelijk bloeit, dat mijn kinderen tot Gods eer opgevoed kunnen worden, dat ik meewerk aan de opbouw van de gemeente en ook familie en vrienden hun plek hebben.
Dit is geen aanzet tot overbelasting, maar deze vraag helpt om als je een baan hebt of neemt er zoveel tijd aan te besteden, dat de zin en roeping van je leven niet beschadigen. Hoe erg is het niet als er geestelijke verarming of zelfs verdorring optreedt? Hoe erg is het niet als een huwelijk breekt?
Hoe erg is het niet als kinderen tekortkomen? Wat voor zin heeft het om veel betaald werk te hebben gedaan en er is grote schade opgetreden in de belangrijkste dingen van je leven? Geldt dan niet het woord van Christus, dat het een mens niet baat wanneer hij de hele wereld wint, maar schade lijdt aan zijn ziel?

Wat telt
De situatie van deze tijd geeft een nieuwe roeping om als een echt christen te leven. Het gaat erom dat de vreze Gods, de omgang met de Heere, je hele hebben en houden bepaalt. Laat in je leven het venster op de eeuwigheid openstaan. Wanneer je als vrouw werkt, is het de roeping om de baan te hebben in Christus. Het vergt zelfverloochening om op de goede momenten nee te zeggen.
Het werken van de vrouw mag intussen geen nieuwe dwang worden. Onderhuids mag er geen sfeer heersen: wie geen baan heeft, is geen sterke vrouw. Er zal ruimte moeten blijven voor de vrouw met een groot gezin, voor de vrouw met onbetaald werk, voor de vrouw die veel zorg besteedt aan ouders of anderen met noden. Van God uit gezien telt niet het feit dat er inkomen aan werk zit. Wat telt is of het leven invulling krijgt tot eer van God en ten goede van de naaste.
Wat zal ook in deze tijd een vrouw die haar weg zo met God gaat veel kunnen betekenen en tot zegen zijn. Niet vanwege haar betaalde werk, maar omdat ze voor God leeft en vanuit Hem haar leven in de juiste rangorde brengt: eerst God, dan man en gezin, dan werk.

---
Wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen
Vijf ijkpunten voor vrouwen
1. Roeping als vrouw naar Gods beeld
2. Eigen man
3. Gezin
4. Kerk
5. Familie, vrienden en bekenden

Volgende week: Dianne Marck uit Ridderkerk over haar keuzes.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen