Zending in Zimbabwe

Vanaf de jaren tachtig zond de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) theologen uit naar Morgenster. Ds. Visser is de laatste in die rij. Heeft hij dus bereikt wat zendelingen willen, namelijk zichzelf overbodig maken? Ds. Visser: ‘Ik zie mijzelf als een schakeltje in een lange keten van mannen en vrouwen die zijn geroepen om de zendingsopdracht van Christus te volbrengen: ‘Gaat dan heen, onderwijst alle volken…’ Elke uitzending gaat van God uit, die de verkondigers van ‘de zeer blijde boodschap’ – zoals de Dordtse Leerregels dat uitdrukken – zendt tot wie Hij wil en wanneer Hij wil.
Ik heb wat moeite met die uitdrukking ‘jezelf als zendeling overbodig maken’. Ik begrijp wel wat ermee bedoeld wordt, maar ik vraag me af of dit de bijbelse lijn is. Paulus is maar enkele weken in Thessalonica geweest. Hij heeft daar een gemeente gesticht. Maar heeft hij zichzelf daarmee overbodig gemaakt? Hij blijft aan die gemeente verbonden door gebed en zond later Timotheüs erheen met een brief waarin hij de gemeente bemoedigt.’

Overgedragen
‘In die zin maken wij ons in de zending van God niet overbodig, maar worden we voor een bepaalde tijd op een bepaalde plaats geroepen en blijven daar op de een of andere manier altijd aan verbonden. Zo verbindt zending óók, om bij het logo van de GZB te blijven.
Intussen kan er wel een overdracht van het werk plaats vinden. Daar ben ik samen met de kerk in Zimbabwe en met de GZB, die ons heeft uitgezonden, heel dankbaar voor.
De GZB is een zendingsorganisatie die werkt met steun en ten dienste van kerkelijke gemeenten met name binnen de Protestantse Kerk in Nederland en is als zodanig een partner van de Reformed Church in Zimbabwe (RCZ). Deze band blijft volop bestaan, ook nadat de laatste door de GZB uitgezonden predikant/ theoloog-zendingswerker zijn werk aan een plaatselijke collega heeft overgedragen.’

Artsen
Op Morgenster werkte ds. Visser samen met twee zendingsartsen.
Hoe bevruchtend was dat? ‘De samenwerking was heel fijn. Er was een goede verstandhouding op persoonlijk vlak, waarbij wij onze werkervaring uitwisselden. Ook was er sprake van allerlei dwarsverbanden, bijvoorbeeld in workshops over aids/hiv-preventie en door de bijbelse toerusting van verpleegkundigen. In het kader van het theologisch toerustingsprogramma (TEE) boden we bijbelcursussen aan verpleegkundigen aan en konden mensen die de klinieken bezoeken zich opgeven voor een schriftelijke bijbelcursus.’
Sinds het vertrek van de familie Paul in 2009 bleef op Morgenster één zendingsarts over in de persoon van Herman ten Hove. Na het vertrek van de familie Ten Hove zijn Mark en Annemarie Horst op Morgenster komen wonen. Annemarie werkt nu als parttime arts en Mark heeft de taak van coördinator gezondheidszorg voor de ziekenhuizen en klinieken die vallen onder de RCZ, vooral voor het verder uitbouwen van het aids/hiv-preventieprogramma.

Van gaan houden
Voorheen lag ds. Vissers hart vooral bij de prediking en toerusting van gemeenteleden. ‘Maar ik heb ook wel eens gezegd: ‘Ik ben zelf van de preekstoel afgegaan om anderen daarop te helpen.’ Onderwijs aan aanstaande predikanten (en evangelisten) was een heel nieuwe ervaring voor mij. Gaandeweg ben ik daar echter steeds meer van gaan houden en ik zal dat werk zeker missen nu ik weer terug ben in Nederland. Ik hield erg van mijn studenten.’
Naast het lesgeven heeft ds. Visser ook een aantal jaren de taak van academisch decaan vervuld, waarbij hij zich toelegde op de ontwikkeling van een leerplan dat zoveel mogelijk aansluit bij de Afrikaanse context. ‘Ook het missionaire aspect in de opleiding heeft de afgelopen jaren meer aandacht gekregen. Voor zover ik via het TEE-werk betrokken was bij de toerusting van gemeenteleden in Zimbabwe, bestond dat vooral in de training van studenten voor dat werk, zowel in theorie als in de praktijk. Met het oog op de toerusting van gemeenteleden heb ik vorig jaar een cursus samengesteld die mensen kan helpen bij het uitleggen van bijbelpassages. In de gemeenten in Zimbabwe zijn namelijk veel lekenpredikers, die nauwelijks toegerust zijn voor deze taak. De cursus wordt op dit moment in de praktijk beproefd. Daarover zal de komende tijd informeel nog over en weer contact zijn.’

Iets natuurlijks
De kennismaking met het geestelijk leven in Zimbabwe was een openbaring voor het echtpaar Visser. ‘We hebben daardoor nieuwe inzichten gekregen. De Zimbabwaanse christenen beleven het geloof als iets natuurlijks. Het hele leven is ervan doortrokken.
Het gebed heeft daarbij een grote plaats. Zo wordt elk bezoek aan huis afgesloten met gebed. Er is een gebed voor en na de theepauze, voordat je een autorit maakt of in de bus stapt en ook bij elk onderdeel in de eredienst. Na de inzameling van de gaven bidt een diaken om Gods zegen daarover.
Het geloof dat God zal voorzien in alle omstandigheden van het leven is heel sterk. Gezondheid en ziekte komen uit Gods hand en hebben ons altijd iets te zeggen. Wij hoeven God niet te begrijpen, maar mogen vertrouwen dat Hij altijd het goede met ons voor heeft. In al deze opzichten zijn de Zimbabwaanse christenen voorbeeldig voor de kerk in het Westen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen