Pasen past niet in ons kader

De Emmaüsgangers hadden weinig of niets meer met Jezus, Wiens stem voorgoed tot zwijgen was gebracht. Maar onderweg komt Jezus bij hen. Zij van wie de ogen gehouden worden, zijn niet uit Zijn zicht verdwenen.

Wat zijn ‘gehouden of bevangen ogen’? Het is wellicht dat wat hedendaagse wetenschapsfilosofen ‘theoriegeladen kijken’ noemen. Dit is alles bekijken vanuit een bepaald perspectief, een paradigma, en er zeker van zijn dat dit het enige ware is.
Een eenvoudig voorbeeld maakt dit duidelijk. Als je voornemens bent een auto van een bepaald merk te kopen, is het alsof je vanaf dat moment auto’s van dat merk vaker ziet.
Een ander voorbeeld: een inwoner van Singapore heeft een man uit de rimboe meegenomen naar de moderne wereldstad waarin hij woont.
’s Avonds vraagt hij de man wat deze gezien heeft. Hij had niets gezien dan bananen op een handkar.
Al het andere viel buiten zijn kader, zijn paradigma. Hij kon er niets bij denken en zag het dus ook niet.

Niet zien
Bevangen ogen geloven niet dat God de Levende is en zien Hem derhalve nergens aan het werk. Gehouden ogen zien in een afgewentelde steen van een graf, dat bovendien leeg is, niet de opstanding. Maar ze komen tot een heel andere conclusie.
Er is veel te zeggen voor het paradigma waar de opstanding buiten valt. Wanneer we het evangelie lezen, komt namelijk niemand bij het open graf tot de conclusie dat Jezus natuurlijk moet zijn opgestaan.
Geen sterveling wekt de indruk dit altijd al gedacht te hebben. Integendeel, er heerst verwarring en verbijstering, schrik, hard weglopen.
Pasen past eenvoudigweg niet in ons denkkader. Verstandelijk en existentieel weten we niet beter dan dat de dood in alles het laatste woord heeft. Is het anders, dan gaat alles op zijn kop. Een weggewentelde steen spreekt geen tale. Dat doet alleen de Levende, die met deze twee meegaat.

Mee naar Emmaüs
Je zou verwachten dat Hij achterbleef in Jeruzalem, bij die gemeenschap die bijeen poogt te blijven.
Dat Jezus bleef waar Hij geloof vindt, al is het wellicht tastend, en waar de lofzang wordt gezongen, al is het met een brok in de keel.
De Opgestane gaat evenwel met de Emmaüsgangers de weg die niet Zijn weg is. Hij hoort hun gesprek. Hun ogen worden zo sterk gehouden, dat ze Jezus voor de enige vreemdeling in Jeruzalem houden. Onverstandig en traag van hart zijn ze.
De Opgestane verwijt dit niet om voor goed afscheid van hen te nemen. Integendeel. Hij die hun traagheid droeg, hun zonde vergaf, zegt het. En begonnen hebbende van Mozes en al de profeten en legde hun uit in al de Schriften wat van Hem geschreven was.
Hij is niet de enige vreemdeling in Jeruzalem. Hij is er als enige echt thuis. Hij, die woont in de woorden van God, in Wie al Gods woorden en daden hun vervulling vinden.
Jezus verwijt hun niet dat ze niet goed nagedacht hebben en dat zij, wanneer ze hun verstand hadden laten werken of hun gevoel hadden gevolgd, vanzelf op de opstanding gekomen waren.
Ze hadden vertrouwen dienen te hechten aan hetgeen hun van Godswege verkondigd was, aan wat Jezus zelf, op weg naar Jeruzalem, tot driemaal toe gezegd had over Zijn lijden en sterven en Zijn opstanding.
Als je iets tot driemaal toe – dat is in bijbeltaal: eindeloos vaak – gezegd werd, dan moet het toch een keer doordringen.

Hij blijft
Twee aan elkaar verwante en met elkaar vertrouwde mensen die op weg waren van Jeruzalem naar Emmaüs, kwam Jezus nabij. Hij opende hun de schriften. En daar gebeurt al iets dat hun harten doet branden.
Het eind van de reis nadert. Het dorp waarheen ze op weg waren, dat in het evangelie niet eerder genoemd werd, geen naam mocht hebben, komt in zicht. De dag daalt, de nacht valt weldra in.
Jezus wekt de indruk Zijn weg te willen vervolgen. Uit oosterse gastvrijheid of wellicht iets meer dringen ze er bij Hem op aan te blijven.
Hij ging in om met hen te blijven.
Hij van Jeruzalem houdt het uit in Emmaüs. Het licht der wereld blijft wanneer de nacht valt. Hij verlaat niet die in het duister wandelen. Hij laat niet los die het geloof eraan gaven maar houdt het bij hen uit. Dat wekt verwachting.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen