Niet alleen achtergelaten

Kinderen die al op jonge leeftijd hun ouders verliezen, het raakt je tot diep in je hart…
Wees geworden. Wie zal er nu voor hen zorgen? Wie geeft hen te eten en zorgt voor hun onderhoud? En vooral: wie geeft hen liefde en leiding?

Tussen de Heere Jezus en Zijn discipelen was een innige verbondenheid ontstaan.
Drie jaar waren ze met Hem opgetrokken. Ze hadden Hem lief gekregen, omdat Hij hen eerst had liefgehad. In Johannes 13 : 33 noemt Hij hen zelfs ‘lieve kinderen’.
En nu spreekt Hij over heengaan. Ze raken er helemaal van in de war. Ze moeten er niet aan denken. Wat moeten ze beginnen zonder de zorg en leiding van hun Meester in de wereld waarin de bedreigingen van alle kanten op hen af komen? Hoe weten ze zonder Jezus de weg? Hoe kunnen ze zonder Hem de vijandschap aan? Hoe weten ze antwoorden op de vragen die hen gesteld worden? Zonder Jezus betekent: zonder vader. En geen vader hebben betekent: als wezen achterblijven.

Weeskinderen
In de Bijbel ontdekken we Gods bijzondere zorg voor de wezen.
Wees zijn bracht armoe en ontheemding met zich mee. Geen dak meer boven je hoofd. Dikwijls een zwervend bestaan. Overgegeven aan de gunsten van anderen. En mensen zijn nogal eens hard… In Gods wetten ontdekken we Gods liefdevolle zorg voor de wezen. Als een Vader wil Hij voor hen zorgen.
Juist dit aspect horen we in de woorden van Jezus tot Zijn discipelen. Het is dit vaderschap van God dat in Jezus zijn vervulling kreeg.
Hij heeft hen tot Zijn eigen kinderen willen maken. Hij gaf zoveel om Zijn kinderen dat Hij goed en bloed voor hen wilde geven.
Hadden ze het daar naar gemaakt?
Als u zichzelf een beetje hebt leren kennen, weet u wel beter. Dan staan we niet zover van deze discipelen af, die toen het erop aankwam Hem allemaal in de steek lieten. Door Zijn discipelen verraden, verloochend. Door Zijn hemelse Vader verlaten…
Waarom? Opdat wij nimmer verweesd en verlaten zullen zijn. In Hem vervulde God Zijn belofte: ‘Bij U immers vindt een wees ontferming’ (Hos. 14:4).
Zijn vereenzaming brengt ons de gemeenschap der verzoening. Het geloof mag leven uit wat Hij verworven heeft en uitdeelt: de onvervreemdbare nabijheid en geborgenheid in God.

Heengegaan
Ondertussen hebben ze wel het nodige meegemaakt. De Heere Jezus werd overgeleverd en gekruisigd. Het eindigde met Hem in het graf. Had Hij dit bedoeld met Zijn heengaan? Ze zaten als rouwende kinderen over het verlies van hun Geliefde bij elkaar.
De nieuwe dag brak echter aan. De dag van de opstanding, de overwinning over dood en graf.
Het leek bijna als vanouds. Zeker als de Heere Jezus bij hen was.
Zullen ze nog wel eens aan die woorden van Jezus hebben teruggedacht? Had Hij niet gesproken over heengaan en plaats gereed maken in het huis van Zijn Vader?
Zeker, dat kon niet anders dan via Golgotha. Maar Golgotha was niet het eindpunt! Dat geeft toch juist de geloofsvreugde in het hart! In Christus’ offer is de gesloten poort geopend, de weg gebaand naar het Vaderhuis met de vele woningen.
Daar zal Hij hen allen tot Zich nemen. Wat vergeten wij dikwijls gemakkelijk, als het allemaal weer goed gaat. Gaat, zoals wij het graag willen. De zorgen weer wat meer naar de achtergrond. Je ziet het weer zitten… En wat vanuit het Woord je hart raakte, dreigt meer naar de achtergrond te raken.
Zijn het na de hemelvaart niet de hemelboden, die – als de discipelen nog sprakeloos naar de hemel staren, als kinderen zonder Vader – hen tot de werkelijkheid moeten brengen? Dan pas gaat het door de Meester gesproken woord weer leven. ‘Ik zal u niet als wezen achterlaten, Ik kom weer naar u toe.’

Terugkomen
Het heengaan van Jezus betekent dus geen afscheid zonder meer. Zijn heengaan luidt juist een onafscheidelijke nabijheid in. Hoe kan dat? In Johannes 14 wordt gesproken over de andere Trooster, die blijft. Als we nadenken over het wees zijn, krijgt dit begrip Parakleet extra kleur. Hij is de advocaat, de rechtsbijstand. We weten dat hiermee de Heilige Geest wordt aangeduid. Misschien denkt u: Gaat het nu om de uitstorting van de Heilige Geest of gaat het om de terugkomst van de Heere Jezus?
Het gaat om beide. Het een staat niet los van het ander. Als Opgestane komt Jezus in het midden van de discipelen, blaast op hen en zegt: ‘Ontvangt de Heilige Geest’. Ligt daarin niet de nauwe verbondenheid tussen Jezus en de Geest? En zal de Geest niet steeds weer putten uit de volheid van Christus? Zo zal Hij ervoor zorgen dat Christus – op een andere wijze dan voorheen – toch aanwezig is. Door de Heilige Geest altijd bij u. Hij doet niet anders en niet liever dan Jezus Christus in ons tot leven brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen