Worstelen met je kinderwens

De één zet zich er vrij gemakkelijk overheen – althans die indruk wordt gewekt. Anderen gaan door een diepe persoonlijke, geestelijke en zelfs relationele crisis. Je karakter, de wijze waarop je in het leven staat, het beeld van jezelf als gedroomde ouder, maar vooral de intensiteit, de diepte van je kinderwens zijn daarbij bepalend.
Hoe meer je gericht bent op de vervulling daarvan, hoe groter de teleurstelling wanneer dat verlangen onvervuld blijft.

Verlangen
Waarom wil je zo graag kinderen?
Ongetwijfeld raakt dat aan de wijze waarop we geschapen zijn. Er is een bijna instinctief verlangen om te zorgen, te koesteren, te beminnen en bemind te worden. Om samen belangrijk en onvervangbaar voor iemand te zijn. Om door te geven wat je zelf zo belangrijk vindt. Om nageslacht voort te brengen.
Kinderen kunnen zo ook je visie op ‘zingeving’ bevestigen. Voor vrouwen is moederschap sterk verbonden met een eigen identiteit, meer dan het vaderschap voor mannen.
Voor de eersten is het belangrijk te weten hoe het voelt om zwanger te zijn. Om een kind de borst te geven. Mannen hebben weer andere behoeften. Zij zien zich in hun dromen al spelen met hun zoons.
Samen leuke dingen doen. Belangrijke levenswijsheden doorgeven. In het Oude Testament was kinderloosheid ronduit een ramp, meer nog dan in het Nieuwe Testament.
Het belang van het in stand houden van het erfdeel en de geslachtsnaam wogen zwaar. Nog belangrijker wellicht dan sociale en economische motieven was het theologisch belang. Wilde Israël, naar Gods belofte, tot zegen zijn voor alle volken, dan diende deze uitgedragen te worden in de lijn der geslachten. Geen nakomelingen betekende ook geen vertegenwoordiger van jouw geslacht om straks de Messias te begroeten. In het Nieuwe Testament heeft de kinderzegen niet langer een heilshistorische functie.
Samengevat: de kinderwens is een fundamenteel menselijk verlangen.
Ook veel alleenstaanden zullen zich daarin herkennen, zij die ongewild ongehuwd bleven en dus ook kinderloos. Daarnaast zijn er echtparen die geen tweede of derde kind kunnen krijgen.

Medische oorzaak
Dat er meer dan één oorzaak is voor kinderloosheid, behoeft geen betoog.
Naast ongewild kinderlozen zijn er ook bewust kinderloze echtparen.
Ongewild kinderloos-zijn heeft meestal een medische oorzaak: erfelijke ziekten, een vroegtijdig intreden van de menopauze, gevolgen van medicijngebruik, bestraling of chemotherapie bij kanker.
Wat doet het met je als zwangerschap uitblijft? Ga je naar je huisarts? Hij zal vragen stellen en adviezen geven. Wellicht ook enkele lichamelijke onderzoeken verrichten. Als dat niets oplost, zal hij doorverwijzen naar de gynaecoloog. Opnieuw volgen gesprekken, onderzoeken en frequente ziekenhuisbezoeken. Is een zwangerschap niet uitgesloten dan zal hij met een behandelvoorstel komen.

Afweging
Willen jullie verder? Afwegingen moeten worden gemaakt. Gaan we verder? Zo ja, waar en wanneer stoppen we? Is wat kan ook ethisch verantwoord? Kan ik het fysiek en emotioneel aan om een behandelparcours te gaan?
De spontaniteit van je liefdesleven komt onder druk te staan. Het wordt sterk beheerst door de tijd voor en na ovulatie en menstruatie.
Maar ook dit: verdraag je het dat anderen in jullie intimiteiten neuzen? Het boek van je seksuele relatie lezen? Voorschrijft hoe jullie gemeenschap moeten hebben?
Durf je je letterlijk bloot te geven?
Sommige onderzoeken en behandelingen zijn bovendien erg intensief. Soms ook pijnlijk en niet altijd vrij van onaangename bijwerkingen en risico’s. Er kunnen psychische spanningen ontstaan die zich fysiek uiten.
Maar als ik afwijzend reageer, breekt me dat later niet op? Zal ik mijzelf of de ander straks verwijten niet al het mogelijke te hebben gedaan om te komen tot het begeerde doel? En weer speelt de vraag mee naar bijbelse principes. Heiligt het doel alle middelen? Over het algemeen geldt: hoe ingewikkelder een techniek, hoe meer ethische vragen.

Kraamvisites
Tegelijkertijd bevind je je in een leeftijdsfase waarin broers en zussen – voor zover je die hebt – vrienden en vriendinnen, kinderen krijgen. De geboortekaartjes glijden door je brievenbus. De hele wereld lijkt een grote kraamkamer. Voortdurend word je op pijnlijke wijze bepaald bij je kinderloosheid.
Je wordt uitgenodigd voor kraamvisites. Je ziet anderen achter de kinderwagen gaan. Op familiebijeenkomsten worden driftig foto’s uitgewisseld van het jongste grut.
En dan zijn er ook nog de feestelijke doopdiensten in de kerk. Dat één op de zes stellen om je heen eveneens geconfronteerd wordt met vruchtbaarheidsstoornissen valt daarbij in het niet. Jullie lijken de enigen die dit treft.

Lastige beslissingen
Lange tijd was er weinig te doen aan het probleem van kinderloosheid, afgezien van wat ‘huis-, tuin- en keukenmiddeltjes’. Hielpen die niet, dan bleef berusting over. Vandaag staan ons allerlei medische behandelingstechnologieën ten dienste. Zoals reeds opgemerkt: is wat kan ook ethisch verantwoord? Draagmoederschap en zaaddonoren wijzen we op bijbelse gronden af. Een ander verhaal zijn IVF (in vitro fertilisatie), GIFT – een methode die hier op lijkt, met dit verschil dat bevruchting niet buiten, maar in het lichaam van de vrouw plaatsvindt – , ICSI – één zaadcel wordt in één eicel geïnjecteerd – en KIE (kunstmatige inseminatie echtgenoot). Het gaat hierbij steeds om eicel en sperma van de eigen partner. Niettemin zijn ook hier wel enkele belangrijke vragen te stellen die medebepalend zijn voor wat we besluiten. Dat geldt ook van vruchtbaarheidsbevorderende medicijnen.
Dat beide huwelijkspartners op één lijn zitten en geen van beiden over de grenzen van het eigen geweten heengaat, kan niet genoeg benadrukt worden. Maar omdat er medischtechnisch steeds meer mogelijk is, wordt het lastiger grenzen vast te stellen. Nieuwe mogelijkheden betekenen nieuwe kansen, nieuwe hoop, nieuwe spanningen en mogelijk ook weer nieuwe teleurstellingen. Het is zaak je goed te laten voorlichten en duidelijk aan te geven waar voor jou/jullie grenzen liggen.
Het kan een hele strijd en worsteling geven om niet zozeer door je kinderwens geobsedeerd te raken dat je daardoor concessies doet aan principes en geweten.

Hoogspanning
Een obsessieve kinderwens zet maar al te gemakkelijk je relatie onder hoogspanning en kan leiden tot vereenzaming en uiteindelijk eenzaamheid. Je bent voor rede niet meer vatbaar. Je hangt het geluk van jezelf en van de ander helemaal op aan kinderen. Wie zich zo dwingend en verongelijkt opstelt naar God en mensen wordt onaangenaam in de omgang. Is het goed, dan is Jezus Christus ons meer dan zonen en dochters. Door en in Hem kan ik ook de teleurstelling over mijn kinderloosheid aan.

---
Kinderen
• Een huwelijk sluiten zonder bereidheid kinderen te ontvangen is niet normaal, in ieder geval niet christelijk.
• Waarom verlangen we naar kinderen?
• Openstaan voor de kinderzegen is niet het primaire doel van het huwelijk. Het hoort echter wel bij Gods plan met man en vrouw.
• De onmogelijkheid kinderen voort te brengen betekent niet door God afgekeurd of gestraft te zijn.
• Er zijn na de zondeval allerlei complicerende en frustrerende factoren waardoor de kinderzegen bemoeilijkt, zo niet onmogelijk wordt.

Ruim een jaar geleden schreef ds. J. Belder in ‘De Waarheidsvriend’ over ongewilde kinderloosheid. Dat artikel leverde verschillende vragen op, waar hij in twee bijdragen op ingaat. Volgende week: kun je rouwen over een leven dat nooit bestaan heeft?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen