In principe overwonnen

Het zijn uitingen van de ongehoorzaamheid aan Christus, onze enige HEERE. Zelfs in Zijn heilige tempel, de gemeente van God, vindt vervreemding van Christus en Zijn heilig gebod, ontwrichting en chaotisering van het (samen)leven plaats. De boze met zijn demonen en menselijke handlangers beogen dit nu juist continu.

Ontwrichting
Wanneer door de Schepper gegeven opdrachten (mandaten), structuren en machten los van Christus hun eigen gang gaan, dan keren die structuren en machten zich tegen ons, ons ten kwade. Als de mensen die deze mandaten, structuren en machten aansturen en daarbinnen leven, beheerst worden door de zonde, de boze en zijn demonen, is dat schadelijk.
Dan worden die structuren en machten namelijk van binnenuit aangetast en gebruikt tot ontwrichting, tot chaotisering en vernietiging van de schepping, de maatschappij en de gemeente van Christus. En dan botsen die mandaten ook gruwelijk op elkaar en brengen verwarring en verdeeldheid in plaats van vrede en harmonie.
Een voorbeeld. Christus geeft in de brieven van Paulus en Petrus door Zijn Geest duidelijk de goede structuren voor het huwelijk en gezinsleven aan ons. Tot bescherming van man en vrouw en als een zegenrijke regulering van de verhouding tussen ouders en kinderen. De apostel Paulus geeft ons in Romeinen 13 een geestelijke visie op de macht van de overheid.
Hoe functioneren deze goede, geestelijke mandaten, structuren en machten in gehoorzaamheid aan Christus, de HEERE der wereld? Inderdaad: ons ten goede.
Als een bedijking tegen de chaos en ontwrichting van huwelijk en gezin en de staat; ja, als een bedijking rond de trouwe liefde tussen man en vrouw en het gezag in het gezin en in de samenleving.

Los
Maar als de boze met zijn boze geesten deze structuren en machten én de mensen die daarbinnen leven aanstuurt en gaat beheersen, dan raakt alles los van onze HEERE, de Enige die samenhang en harmonie binnen al het geschapene aanbrengt.
Wat gebeurt er dan? Dan gaan die machten, onder invloed van het rijk van de duisternis en de dood, als ‘tirannen’ over ons heersen.
We raken vervreemd van God, die in Christus was de wereld met Zichzelf verzoenende. Wij wijzen dan namelijk Zijn vredesaanbod in Christus ongelovig en opstandig af. En ook Zijn heilzame en goede mandaten en machten wijzen we af.
Zo blijven wij vervreemd van de God van de vrede en de Vredevorst, in wiens Naam wij gedoopt zijn. Wij vervreemden dan ook hoe langer hoe meer van elkaar, in de huwelijken en gezinnen, in de samenleving en in de kerk. De vele echtscheidingen, ook in de gemeente van God, de generatiekloof, het ongehuwd samenwonen en het homohuwelijk, het ongeluk in vele huwelijken van hetero’s, ook in de gemeente van God, zijn uitingen van deze ongehoorzaamheid aan Christus, onze enige HEERE. Zelfs in Zijn heilige tempel, de gemeente van God, vindt zo vervreemding van Christus en Zijn heilig gebod, ontwrichting en chaotisering van het (samen)leven plaats.

Oordeel
Bonhoeffer zegt dat wij de kracht en de zegen van de goddelijke mandaten door volhardende ongehoorzaamheid kunnen uitblussen. God zal een ongehoorzame gemeente en een ongelovige, onboetvaardige wereld op den duur, bij wijze van oordeel, ook overgeven aan de heerschappij van de boze machten.
Let hierop: dit laatste gebeurt dus ook wel degelijk in de kerk van Christus, wanneer wij de mandaten en ordeningen van de HEERE buiten de gemeenschap met Christus om proberen te houden.
Het gebeurt als we zonder Hem aan de door God boven ons gestelde ‘machten’ proberen gehoorzaam te zijn.
Gehoorzamen kan alleen vanuit Christus. Hij zegt immers: ‘zonder Mij kunt u niets doen’. Maar wie Christus gehoorzaam is, mag geloven dat zelfs de boze machten moeten meewerken ten goede voor hen die God liefhebben en naar Zijn voornemen geroepen zijn (Rom.8:28).

Jezus’ strijd
Naast het feit dat onze Heere Jezus door Zijn Geest de goede goddelijke mandaten en ordeningen ‘schept’ en geeft én Zijn gemeente hierin doet leven, kan Zijn ambt vooral getypeerd worden als een ontmaskering van en (geestelijke) strijd tegen de (boze) machten (zie Matt.4; Mark1:21-28; 3:20-35; 5:1-20). De apostel Johannes zegt het zo: ‘Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, dat Hij de werken van de duivel verbreken (ons er bevrijdend uit losmaken) zou’ (1 Joh.3:8b).
In Mattheüs 4:1-11 en Markus 1:12-13 zien we hoe onze HEERE tegen de boze machten gestreden heeft en die ontmaskerd en overwonnen heeft. Het eerste dat opvalt is dat Jezus na Zijn doop terstond door de Geest wordt weggeleid (Markus zegt letterlijk: wordt uitgewezen en verdreven) naar de woestijn. Om daar verzocht of op de proef gesteld te worden door de duivel (de satan).
Hij had honger, na veertig dagen en nachten gevast te hebben. En de satan verleidt Hem dan om in eigen kracht in brood, dat wil zeggen in Zijn levensonderhoud, te voorzien. Dus zonder Zijn God en Vader, die weet wat wij nodig hebben. Maar Jezus weigert en belijdt met Deuteronomium 8:3 dat de mens niet van brood alleen leeft, maar dat hij leeft van het Woord dat uit de mond van God komt. Hij volhardt dus in afhankelijkheid.
Jezus wordt vervolgens verleid om God te verzoeken, Hem voor het ‘karretje’ van eigen succes te spannen. Hij moet een succesvolle los-van-God-beweging op touw zetten door van het hoogste gedeelte van de tempel af te springen. Hij wil Zijn Vader en het Woord van Zijn Vader echter niet misbruiken voor eigen succes, roem en eer. Hij wil in onze plaats slechts volmaakt de wil van Zijn Vader doen.
Dat wordt ook uit de derde verzoeking zeer duidelijk. Jezus wordt verleid om als Koning de heerschappij over deze wereld uit de hand van satan te ontvangen.
Hij hoeft Zichzelf dan niet in dienende liefde tot het uiterste aan het kruis in de dood voor ons te geven. Eén knieval voor de duivel was voldoende. Maar Jezus heeft van harte nee gezegd. De HEERE, uw God zult u aanbidden en Hem alleen dienen.
Zo is onze HEERE Zijn Vader gehoorzaam gebleven in de Liefde tot zijn Vader en tot ons. En Hij heeft ten slotte alle koninkrijken van de wereld met hun heerlijkheid ontvangen door Zijn gehoorzame, dienende liefde tot in de dood van het kruis. Én Zijn gemeente uit Israël en alle volken heeft Hij ontvangen.
Twee dingen vallen op. Jezus blijft in het Woord van en in de liefde tot Zijn Vader. De duivel moet Hem voorlopig laten gaan en de goede engelen dienen Hem en zorgen voor Hem in de woestijn.

Claim
Maar de strijd gaat voort. Waar zien we dat vervolgens? In Markus 1:21-28. Nota bene in de synagoge van Kapernaüm komt ten gevolge van Jezus’ gezaghebbend spreken een onreine geest in actie. Wat hebben wij hier in Kapernaüm met U (te maken), Jezus de Nazarener? Deze onreine geest claimt dus het volk van God in de synagoge voor zich.
In Markus 3:20-35 verwijten zelfs de Schriftgeleerden uit Jeruzalem Jezus dat Hij bezeten is door Beëlzebul: ‘Door de aanvoerder van de boze geesten drijft Hij de demonen uit.’ Wat antwoordt Jezus daarop? Dat Hij door de Geest van God de demonen uitdrijft en dat daarmee het Koninkrijk of het koningschap van God bevrijdend bij hen is gekomen.
Maar let op, de strijd van Jezus gaat ook tegen de godsdienstige macht van de Schriftgeleerden.
Wij hoorden al dat zij Hem in het kamp van Beëlzebul zelf plaatsen.
Maar Jezus ontmaskert hun Schriftgeleerdheid en machtsdrift, waarin voor de heerschappij van Hem en Zijn Vader geen plaats is. Zij heersen, zegt Jezus, met hun Schriftgeleerdheid over het volk van Hem en van God.
Maar ze laten het belangrijkste van de Schrift na. Ja, zelfs de kern van de Schrift: de erkenning van Hem, hun Koning, de liefde en het recht doen aan hun naaste, de barmhartigheid en de trouw jegens de zwakken.

Overheid
Als derde zouden we kunnen noemen dat Jezus ook de confrontatie aangaat met de overheid, met een macht die het recht van God in zeker opzicht niet handhaaft. Hij ontmaskert het alom geroemde Romeinse recht. De Joodse leiders manipuleren de rechter Pilatus. Wanneer hij Jezus niet veroordeelt, zullen ze hem aanklagen bij de keizer. Hij zal zijn macht, zijn positie verliezen. Vier maal stelt Pilatus de onschuld van Jezus vast. En toch wordt Jezus door Pilatus gegeseld en ter dood veroordeeld.

Ontmaskerd
Onze Heere Jezus heeft deze machten die (in samenspel met elkaar en onder invloed van de duivel en zijn boze geesten) over het volk van God wilden heersen, aan het kruis ontmaskerd, in het openbaar tentoongesteld en hen overwonnen. Hoe?
Door in de Waarheid te blijven.
‘Ik ben een Koning’, zegt Hij tegen Pilatus, ‘Die geboren is en in de wereld gekomen is, om voor de Waarheid te getuigen’. Daarnaast ontmaskerde Hij de macht van Pilatus: ‘U is macht tegen Mij gegeven’.
Verder bleef Hij in de Wet van Zijn Vader. Hij bleef gehoorzaam in de volmaakte liefde tot Zijn Vader en tot ons. Jezus bidt voor Zijn vijanden. Hij koopt hen los uit de macht van de duivel en de demonen door de losprijs van Zijn eigen bloed voor hen te geven. Dat is ook door hun straf, hun vervloeking, dat is de vloekdood voor hen te ondergaan en zo vergeving en de Geest van de vrijheid voor hen te verwerven. Hij zegt Zelf: door alle gerechtigheid, door de totale wil en de rechtseis van God met een volmaakt gehoorzame liefde te vervullen. ‘Het is volbracht.’
Het is dus door het grote zoenoffer van Zijn kostbaar bloed. Want daarmee brengt Hij verzoening tot stand tussen hemel en aarde, tussen God en Zijn wereld. Dat betekent concreet dat de boze machten door Hem zijn overwonnen, aan Hem zijn onderworpen en op Gods tijd geheel door Hem zullen worden onttroond (zie de Kolossensenbrief ).
Daarom is Hij op Pasen en in Zijn hemelvaart door Zijn Vader en door de Geest van Zijn Vader in het gelijk gesteld. Paulus zegt in Romeinen 1:4: ‘Wat de Geest van de heiliging betreft, is onze Koning, met kracht bewezen te zijn de Zoon van God, door Zijn opstanding uit de doden, namelijk Christus Jezus, onze Heere. En de Geest van Christus getuigt van Hem en overtuigt ons ervan door middel van het Evangelie, dat de overste van deze wereld geoordeeld is.’ Hij is dus in principe overwonnen.

Gebed
En in Efeze 1 bidt Paulus voor Gods gemeente dat ze verlichte ogen van het verstand ontvangen zal om te kennen de alles overtreffende grootheid van Gods kracht, die Hij gewerkt heeft in Christus, toen Hij Hem uit de doden opwekte en aan Zijn rechterhand zette in de hemelse gewesten, ver boven alle overheid en macht en kracht en heerschappij in elke naam, die genoemd wordt, niet alleen in deze wereld, maar ook in de (toe)komende. En Hij heeft alle dingen aan Zijn voeten onderworpen en heeft Hem als Hoofd over alle dingen gegeven aan de gemeente, die Zijn lichaam is en de vervulling (dat betekent zoiets als het heerschappijgebied, het kroondomein van Hem, die alles in allen vervult (of beheerst).
Onze Koning is dus door Zijn Vader gesteld en hoog verheven boven de boze machten. Paulus belijdt dan ook in Romeinen 8 dat niets ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Heere − ook de dood niet, noch (boze) engelen, overheden of machten, tegenwoordige of toekomende dingen, hoogte of diepte, noch enig ander schepsel.

Bevrijd
Christus onze Heere heeft de boze machten dus ontmaskerd, bestreden en in principe overwonnen. Zijn (gelovige) gemeente is Zijn kroondomein, dat Hij ontrukt heeft aan en bevrijd heeft van de heerschappij van de machten.
Hij wil met Zijn Geest en Woord Zijn gemeente, dus ook ons en onze kinderen, als Enige geheel doordringen en zegenen met Zijn genadige Koningsheerschappij.
Dat is de heerschappij van Zijn Woord en Geest.

Volgende keer het slot, over de strijd van Christus’ gemeente tegen de machten.

Het drieluik ‘Christus en de machten’ verschijnt in het kader van het gelijknamige jaarthema van de Gereformeerde Bond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen