Hij eet mee en deelt uit

Het gaat vreemd: ze wanen Hem dood en Hij is bij hen. Hij is voor hen een vreemde en ze nodigen deze Vreemde toch binnen als hun gast. Wie doet dat: een vreemde binnenhalen? Het is niet hun verstand, maar hun hart dat spreekt. Hun hart is gaan branden. Ze liepen samen van Jeruzalem naar Emmaüs. Kleopas en N.N. Ze waren Jezus kwijt, en daarmee hun hoop en verwachting. Jezus kwam bij hen. Ze kenden Hem goed, maar nu herkenden ze Hem niet. Zijn opstanding zat er ook tussen. Hun ogen werden zo gehouden dat zij hem niet kenden. Maar toen sprak Hij met hen en liet hen vanuit de Schriften zien dat de Christus moest lijden en zo in Zijn heerlijkheid binnengaan. En met de waarheid van de Schriften verstonden ze ook de werkelijkheid van Jezus’ weg. Hun hoop uit de verleden tijd werd weer tegenwoordige tijd. Ze zagen het in: met Jezus’ dood was de zaak niet verloren, maar gered en Jezus opstanding was te verwachten.

GAST

Nog steeds is Jezus voor hen een vreemdeling. Maar Hij heeft voor hen wel zo veel waarde gekregen en is hen in Zijn spreken zo vertrouwenwekkend geworden, dat ze er niet aan willen om Hem verder te laten gaan nu ze thuis zijn. Jezus moet binnenkomen en hun gast zijn. ‘Blijf met ons’, is hun dringende vraag. ‘En zij dwongen Hem.’ Nu lukt het nooit om Jezus te dwingen als Hij niet Zelf wil. Het feit dat Hij binnenkomt en bij hen blijft, geeft aan dat Hij Zelf ook wil. Het is zelfs zo dat Zijn willen hun willen stuurt en veroorzaakt. Dat is moedgevend voor mensen die vandaag Jezus graag binnen zouden hebben.

HOOFDROL

Dan zitten ze gedrieën aan tafel. Er wordt gegeten. Uitgebreid lijkt de maaltijd niet; wij horen enkel over brood. Opvallend is dat Hij mee aanzit en mee-eet. Hij is dus echt geen schim, geen droombeeld, geen geest, maar pure werkelijkheid. De Heere is waarlijk opgestaan. Zo waar als Hij hier aan tafel mee-eet. Opvallend is ook dat de Gast hier aan tafel de hoofdrol vervult. Hij had dat onderweg al gedaan. Maar het zet zich voort: Hij neemt het brood en spreekt het gebed uit, Hij breekt het brood en geeft het de anderen. Het lijkt op een natuurlijke manier te gebeuren. Zoals het tussen Jezus en de mens die met Hem in aanraking komt telkens weer gebeurt. Hij neemt de hoofdrol. Maar Hij krijgt hem ook, zonder tegensputteren. Zonder vreemd opkijken, alsof het zo hoort. En zo is het ook. Voor wie de Opgestane geen vreemde is, kent dit uit eigen ondervinding. De Opgestane neemt en breekt brood en deelt het uit. De twee mannen maken het mee. De dagen van weleer komen in gedachten. Toen dezelfde handen brood braken en vermenigvuldigden en er vijfduizend mensen gevoed werden. Bijbellezers, zoals wij, denken aan het heilig avondmaal, waarin dat brood breken en uitdelen ook gebeurde. Het is niet voorbij. De Levende is erbij, om het nog steeds te doen. Hij doet het werkelijk. ZIEN Dan en zo herkennen ze Hem. En hun ogen werden geopend en zij kenden Hem. Ze zien Hem. En ze zien in dat Hij werkelijk is opgestaan. Ze beseffen dat Hij werkelijk de Schriften vervuld heeft. Niets is misgegaan, het is allemaal goed gegaan. Het is goed gekomen. Alles valt op zijn plaats. Dat is een volle maaltijd geworden. Hier wordt het vette van Uw huis gesmaakt, een volle beek van wellust maakt hier elk in liefde dronken. Wat wil je ook als je eet met Degene Die dood was en nu leeft!

Ds. A. de Lange is hervormd predikant te Dordrecht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen