Een zwaar jaar

Soms weet je niet eens goed hoe het komt, het komt gewoon naar je toe. Het zal te maken hebben met het zuchten in een wereld die meer en meer de zinloosheid laat zien.
De nationale herdenking van de vliegramp op 11 november heeft me lang beziggehouden, vooral het oplezen van namen en leeftijden van slachtoffers. Dat kwam hard binnen.
Ook de berichten over het vernederen en afslachten van christenen maakten diepe indruk. De wereldwijde verbondenheid met het ene lichaam van Christus hield meer dan eens wakker van de slaap en gaf reden tot intens gebed. Je wordt verlangend gemaakt naar de totale bevrijding van alle vernietigende machten en de openbaring van Gods heerlijke glorie op deze aarde.

WANTROUWEND
Tegelijk besef ik dat dit door een geweldige crisis van grote verdrukking heen zal gaan. Dat heeft me wantrouwend gemaakt naar mezelf. Ik durf mezelf niet meer te vertrouwen als je ziet op wat broeders en zusters meemaken in de wereld. Zou ik op mijn post blijven om voor de kudde te waken als mijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en ikzelf met vernederende schending van het lichaam en uiteindelijk met de dood worden bedreigd?
Ik weet wel dat er in de geschiedenis van de kerk verschil van mening is geweest of een christen mag vluchten voor het lijden of niet. Is het martelaarschap absoluut noodzakelijk?
Het bracht tot de bezinning om te leren trouw te zijn in de kleine dingen met de hoop om het te kunnen zijn wanneer er grote dingen worden gevraagd. Maar helemaal rustig ben ik er niet onder.

BALANS
Wat een zegen is het dat de Heere ons meer geeft dan de zichtbare dingen. Hij geeft Zijn profetisch Woord, dat zeer vast is en dat schijnt als een licht in een donkere plaats. We mogen door de Heilige Geest bij de lamp van het Woord door de zichtbare gebeurtenissen heen zien. Zo raken we af van de zichtbare werkelijkheid van het wereldgebeuren en komen we terecht bij de werkelijkheid die er bij God is. Het woord van Paulus geeft daaraan richting wanneer hij schrijft: ‘Wij houden onze ogen immers niet gericht op de dingen die men ziet, maar op de dingen die men niet ziet; want de dingen die men ziet, zijn van het ogenblik, maar de dingen die men niet ziet, zijn eeuwig’ (2 Kor. 4:15). Het lied van Van Lodenstein heeft me vaak beziggehouden:

ZIEN DOOR HET GELOOF
In de weg van het vreemdeling zijn op de aarde gaat het om de concentratie op Christus, Die mijn leven is. Wie ben ik buiten Hem? Aan mezelf en aan het oordeel over de zonde overgeleverd. Ik ben nergens en blijf nergens. Wat zie ik in de wereld los van Christus, Die Heere is en zit aan de rechterhand van de Vader? Ik zie met mijn ogen niet meer dan de waan van de dag, maar door het geloof zie ik een wereld die opgenomen is in Gods heilsplan. Het Woord is vlees geworden en daarmee heeft God Zich in Zijn Zoon verbonden aan Zijn schepping om deze aan de ondergang te ontrukken.
Het bracht mij ertoe om verschillende keren te preken uit het bijbelboek Openbaring. Daarin zie je de voortdurende beweging van de aarde naar de hemel en van de hemel naar de aarde. Terwijl beneden de wereld in verwarring en de kerk in verdrukking is, is bij God de volmaakte rust en harmonie.
Terwijl de zaak van Gods kerk op verlies lijkt te staan, is het een zaak van overwinning. Het Lam regeert. Wat een wonder dat ik midden in angst, zonde en aanvechting geloven mag dat ik in Hem evenveel overwinnaar ben als de kerk die staat voor de troon.

GEBED
Juist omdat het om zulke grote zaken gaat, maakt het mij klein in afhankelijkheid. Ik ben afhankelijk van de volheid van Christus, Die Hij uitdeelt door Zijn Geest. Er komt veel op ons af en daarom hebben wij veel nodig. Het geeft rust dat het onder de leiding van de Heilige Geest aan niets zal ontbreken.
Daarbij denk ik in de eerste plaats aan mijn persoonlijke omgang met God. De rust en de kracht die Hij geeft is geestelijk en heeft te maken met mijn innerlijk.
Om de moed niet te verliezen bij alles wat gezien en gehoord wordt, boog Paulus zijn knieën voor de Vader van onze Heere Jezus Christus, naar Wie elk geslacht in de hemelen en op de aarde genoemd wordt, en bad: ‘...opdat Hij u geeft, naar de rijkdom van Zijn heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de innerlijke mens, opdat Christus door het geloof in uw harten woont en u in de liefde geworteld en gefundeerd bent, opdat u ten volle zou kunnen begrijpen, met alle heiligen, wat de breedte en lengte en diepte en hoogte is, en u de liefde van Christus zou kennen, die de kennis te boven gaat, opdat u vervuld zou worden tot heel de volheid van God’ (Ef.3:16-19).
In al mijn armoede en onvolmaaktheid mag ik mij biddend in de Naam van Jezus laten vullen met een volheid die boven mijn bidden en denken uitgaat. Hoe voller van de liefde van de Vader, de genade van Christus en de kracht van de Geest des te meer rust. Maar ook des te meer toewijding om in deze bewogen tijd voor de Heere Mijn bronnen raken op, maar de Heere is de Levensbron. Wanneer ik de studeerkamer uitga, kom ik langs een klein bordje naast de deur met daarop de woorden: ‘In Uw licht zien wij het licht’ (Ps.36:10b). Zo kun je het leven ingaan.

GOEDE VOORNEMENS
Er zou heel wat beter kunnen en ook anders kunnen in het leven. Ik waag me maar niet aan goede voornemens. Met goede voornemens is de weg naar de hel geplaveid. Wie kan instaan voor het uitvoeren van alle voornemens? We kunnen beter met Paulus zeggen: ‘Niet dat ik het al verkregen heb of al volmaakt ben, maar ik jaag ernaar om het ook te grijpen. Daartoe ben ik ook door Christus Jezus gegrepen’ (Filip.3:12). Het gaat niet om mijn goede voornemens maar waartoe Christus mij geroepen heeft.

GELOOFSGESPREK
En als er toch iets gezegd moet worden, dan is dat de roeping om een leesbare brief van Christus te zijn, gezonden aan de wereld, de gemeente, onze kinderen en kleinkinderen. Er is door Gods genade veel gegeven en ik hoop in de tijd die God geeft dat door te geven. Daarom hoop ik meer tijd te vinden voor het geloofsgesprek in mijn gezin en in de gemeente om een schakel te zijn in de keten van generaties die leven in het licht van Gods toekomst. Dat kan in het komende jaar alleen wanneer ik leerling blijf van Christus.

’t Oog omhoog, het hart naar boven,
hier beneden is het niet!
’t Ware leven, lieven, loven
is maar, waar men Jezus ziet.
Wat men hoort of ziet op aard’
is ons kost’lijk hart niet waard;
wil men leven, lieven, loven:
’t oog omhoog, het hart naar boven!

Jezus, bron dier hemelvreugde,
die ons hart eens smaken zal,
wat ons ooit op aard’ verheugde,
Gij verheugt ons boven al;
daar Gij ons reeds hier bereidt
voor des hemels heerlijkheid,
waar w’ U eeuwig lieven, loven:
Jezus, trek ons hart naar boven!

’k Houd oog en hart geheven,
waarheen mijn zuchten zweven,
naar Christus, naar mijn leven,
verborgen in mijn God.
Mijn lieven en mijn leven,
mijn wensen en genot,
mijn strijden en mijn streven,
mijn lijden en mijn lot -
’k heb alles Hem gegeven.
Nu word ik voortgedreven,
verlangend naar mijn leven
met Christus, bij mijn God.

Ds. A.L. van Zwet is predikant van de hervormde gemeente te Putten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen