Globaal bekeken

In Op weg met de ander, naar de gelijknamige hervormd-gereformeerde vereniging voor mensen met een beperking, geeft mevrouw H.G. Schuurman- Hijmissen aandacht aan het bekende gedicht ‘Genesis’ van Ida Gerhardt:

Oud worden is het eindelijk vermogen
ver af te zijn van plannen en getallen;
een eindelijke verheldering van ogen
voordat het donker van de nacht gaat vallen.

Het is een opengaan van vergezichten.
een bijna van gehavendheid genezen;
een aan de rand der tijdeloosheid wezen.
Of in de avond gij de zee ziet lichten.

Het is, allengs, een onomstotelijk weten
dat gij vernieuwd zult wezen en herschapen
wanneer men van u schrijven zal: ‘ontslapen’.
Wanneer uw naam op aarde is vergeten

Deze keer een prachtig gedicht over oud worden. Het is geschreven door Ida Gerhardt, 11 mei 1905-15 augustus 1997. Aan het gedicht is te merken dat het door een ‘ervaringsdeskundige’ is geschreven. Het gedicht werd voor het eerst gepubliceerd in 1979. De dichteres was toen de zeventig al gepasseerd. Het is dus ouderdomspoëzie in twee betekenissen van het woord: Poëzie over de ouderdom en poëzie geschreven door een oudere. Als wij over ouderdom spreken is het vaak negatief. Bijvoorbeeld dat je steeds minder ziet, hoort en kunt. Plannen maken is er niet meer bij. Je hoeft nergens meer op te rekenen. Het levensuitzicht is beperkt. Oud worden is een afbraakproces dat uitloopt op de dood. In dit gedicht is het totaal anders. Het afbraakproces van de ouderdom is op een mooie manier verwoord. Het heeft eerder een positieve dan een negatieve lading.

****

In Kerk op Dordt aandacht voor ‘200 jaar Nederlands Bijbelgenootschap in Den Haag en in Dordt’.

De doelstelling van het Dordtse bijbelgenootschap was niet alleen concreet, maar ook breed: ‘de meerdere verspreiding der H. Schrift, zoo binnen onze stad als elders’. Er werden bijbels uitgereikt aan behoeftigen in de stad die de zogenoemde armenpreek bijwoonden. Er werden bijbels gevraagd voor het ziekengasthuis: ‘één, om in de Mannen-, en één om in de Vrouwen-kamer ter openlijke voorlezing te dienen’. Er werd gedacht aan verspreiding onder ‘krijgslieden, thans in deze stad in garnisoen’. Twee bestuursleden zouden een gesprek voeren met de commandant. Het ontbrak echter ‘aan de noodige medewerking van zulken, wier medewerking hier volstrektelijk vereischt werd’.
De aandacht ging ook over de grenzen. De vicevoorzitter van het Dordtse bijbelgenootschap, mr. W.B. Donker Curtius (1778-1858), wist ‘dat onder de meer en meer te voorschijn komende Protestanten in het Departement du Nord van het naburig Frankrijk, en bijzonder in de ommestreken van Rijssel, vele hoop en uitzigten zich opdeden, om met gewenscht gevolg eenige Fransche Bijbels te kunnen uitdeelen, − en door bijzondere relatiën in staat te zijn gesteld, deze uitdeeling op voegzame en nuttige wijze te doen geschieden’.
Het bestuur ontving van het hoofdbestuur in Amsterdam vijftig Franse bijbels voor verspreiding onder de protestanten in Noord-Frankrijk. Een jaar later kon worden gemeld: ‘Er was door dit geschenk vele Godsdienstige opwekking te weeg gebragt; gaarne zag me eene tweede bezending, daar de eerste zoo veel nut heeft gesticht.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen