‘Hetzelfde zeggen’

Bij onze doop hebben onze ouders en de gemeente de Heere gedankt. In dat gebed hebben zij de Heere gevraagd of wij in ons leven Zijn Vaderlijke goedheid en barmhartigheid, ons bewezen in de doop, zullen belijden. En ook of wij zullen leven onder onze enige Leraar, Koning en Hogepriester, Jezus Christus. Wat houdt dat in?

HETZELFDE ZEGGEN
In de Schrift betekent het woord dat voor belijden gebruikt wordt letterlijk ‘hetzelfde zeggen’. Belijden heeft daarmee de betekenis van ‘instemmen met’, ‘erkennen’. Waar stem je mee in als je openbare geloofsbelijdenis doet?
Dat heeft alles te maken met je doop. Als God in de doop tegen je zegt: ‘Ik wil jouw Vader zijn en jij mag Mijn kind zijn’, dan leer ik hetzelfde terug te zeggen (belijden): ‘Ja Heere, U bent mijn Vader en ik ben Uw kind.’ Je gelooft wat Hij in jouw doop heeft beloofd. Daar zeg je van harte amen op. Zo heeft de kamerheer uit Handelingen 8 Jezus Christus van harte beleden als de Zoon van God (vs. 38). Jezus heeft bij je doop beloofd dat Hij ook jouw Zaligmaker wil zijn. Zijn bloed reinigt van alle zonden. Als ik belijdenis doe, erken ik Hem als mijn Heiland en Heere.

HEER EN MEESTER
De oudste bekende belijdenis van de kerk is Jezus Kurios, Jezus is Heer. Hij is Heer en Meester over mijn leven. Hij heeft het voor het zeggen, ik volg Hem. Zoals de catechismus zo mooi belijdt dat ik naar lichaam en ziel, in leven en in sterven, niet van mijzelf, maar van mijn trouwe Zaligmaker Jezus Christus het eigendom ben. Ook de Heilige Geest wordt ons beloofd. Hij wil in ons wonen en ons door het geloof aan God de Zoon en de Vader verbinden. Ook daar zeg ik van harte amen op. In die drie-enige Naam van God zijn wij gedoopt. We zijn ondergedompeld in Zijn beloften. In die God geloof ik en daarom belijd ik Hem als God van mijn leven. Hem heb ik lief gekregen, omdat Hij mij eerst heeft liefgehad. Hem wil ik volgen en gehoorzamen. Je komt daar met je openbare geloofsbelijdenis met hart en ziel voor uit.

AANSPORING
De Heere roept ons op om Zijn Naam te belijden. Dit mag een aansporing zijn voor hen die nog geen geloofsbelijdenis hebben afgelegd. In de evangeliën zien we dat Jezus de vraag aan Zijn discipelen stelt: ‘Wie zeggen jullie dat Ik ben?’ Dat is een persoonlijke vraag, die een persoonlijk antwoord verlangt. Het vraagt om een belijdenis. Sommigen dachten dat Jezus Johannes de Doper was, Elia, Jeremia of één van de andere profeten.
Dat zie je ook in onze tijd. Mensen noemen Hem een groot mens, een idealist, een religieus genie, een groot voorbeeld. En toch erkennen zij daarmee niet wie Jezus echt is.
Maar dan stapt Petrus naar voren en zegt: ‘U bent de Christus, de Zoon van de levende God.’ Jezus antwoordt: ‘Zalig, gelukkig, bent u, Simon Barjona, want vlees en bloed (mensen) hebben u dat niet geopenbaard, maar Mijn Vader, Die in de hemelen is.’
Belijdenis doen is dus helemaal genade van God. In dankbare verwondering voor wat God in je leven heeft gedaan, belijd je Hem.

DANK
Belijdenis heeft in de Schrift daarom ook iets in zich van dankzegging, van loven en prijzen. De Psalmen staan er vol van. God wordt erkend (beleden) om wie Hij is in lied en gebed. De Naam van de Heere wordt beleden niet alleen om wat Hij allemaal heeft gedaan voor ons maar ook om wie Hij Zelf is. Zo belijdt Daniël in zijn gebed: ‘Heere, grote en ontzagwekkende God, Die Zich houdt aan het verbond en de goedertierenheid ten aanzien van hen die Hem liefhebben en Zijn geboden in acht nemen’ (Dan.9:4).

ZONDEN
Toch wordt niet alleen de Naam van de Heere beleden in Oude en Nieuwe Testament, maar ook de eigen zonden. Dat wordt treffend duidelijk als Daniël in één adem verder bidt: ‘Wij hebben gezondigd, wij hebben onrecht gedaan, wij hebben goddeloos gehandeld, wij zijn in opstand gekomen door af te wijken van Uw geboden en bepalingen.’
Ook dat is een belijdenis. In het Oude Testament vinden wij deze belijdenis van zonden al bij de tabernakeldienst terug. Het volk Israël wordt meerdere keren opgeroepen om haar zonden voor de Heere te belijden.
Calvijn zegt in zijn Institutie dat kennis van God en kennis van onszelf nauw samenhangen. Wij belijden wie God is, maar ook wie wij zelf zijn voor God. Het hele Oude Testament door vinden wij zowel de belijdenis van Gods Naam als de belijdenis van de zonden.
Naast het gebed van Daniël komen wij dat ook tegen bij Ezra, Nehemia, de Psalmen en de profeten. Deze belijdenis van zonden is nodig, zodat de Heere het volk weer in genade zal aanzien. Zonden staan tussen God en het volk in. Daarom had David het zo zwaar toen hij zijn zonde niet beleed (Ps.32:3). Maar zodra hij ze ging belijden aan de Heere, nam God zijn zonden weg (vs.5). Wat betreft het belijden van onze zonden leert Spreuken 28:13 ons dat zonden niet alleen beleden moeten worden, maar dat wij ook gezind moeten zijn om die zonden niet meer te doen.

EERLIJK
De belijdenis van zonden vinden wij ook in het Nieuwe Testament terug. Als wij zeggen dat wij geen zonden hebben, maken wij God tot een leugenaar (1 Joh.1:10). Dan doen wij net alsof God niet heilig en rechtvaardig is en onze zonde wel degelijk ziet. Maar als wij onze zonden eerlijk belijden, ontvangen wij vergeving (vs.9). Wij hebben in Jezus een Voorspraak bij de Vader (1 Joh.2:2). Hij is als Hogepriester in de hemel (Hebr.4:15). Hij heeft ons niet alleen Gods Naam leren belijden als ‘Onze Vader’. Maar Hij heeft ons ook leren bidden ‘vergeef ons onze schulden’. Dat hebben wij iedere dag weer nodig. Het afsterven van onze oude zondige mens duurt een heel leven (HC, zondag 33).

OPNIEUW BELIJDEN
Petrus wist daarvan. Hij had openbare geloofsbelijdenis gedaan. Jezus prees hem gelukkig. Zes verzen later dwaalt Petrus al en noemt Jezus hem een satan. En het werd nog erger, want Petrus ging Jezus zelfs verloochenen.
Verloochenen is in de Schrift het tegenovergestelde van belijdenis doen. Hij ontkende Jezus, tot drie keer toe. ‘Ik ken Hem niet.’
Maar wat een genade, want aan het eind van het Evangelie mag Petrus Jezus toch weer belijden, tot drie keer toe. Jezus blijft het ook na je belijdenis zeggen zoals tot Petrus: ‘Heb je Mij lief ?’ (Joh. 20:16). Het antwoord? ‘Ja, Heere, U weet dat ik van U houd.’
Als belijdend lidmaat raak je steeds meer verwonderd over het feit dat de Heere jou niet loslaat, ondanks het feit dat jij Hem wel zo vaak loslaat. Al zonde belijdend mag je steeds weer terugkomen bij Hem en Zijn Naam opnieuw belijden. Hoe ouder je wordt, hoe meer zonde je hebt gedaan, hoe groter de verwondering kan worden.

VRIJMOEDIG
Zo blijven wij bedelen bij de Bron, de Bron die Christus is. Johannes zei: ‘Uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen, en wel genade op genade (Joh.1:16) ’. Wie dit door genade mag inzien, die wil Hem toch ook belijden?
Eens zal iedere tong Zijn Naam belijden, of je Hem hier op aarde van harte beleden hebt of niet (Filip. 2:11). Laten wij het vrijwillig doen. Vrijmoedig en blijmoedig. Hij is het toch meer dan waard?

Ds. B.J. van Assen is predikant van de hervormde gemeente Julianakapel te Oude Pekela en van de hervormde Sionsgemeente te Assen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen