GLOBAAL BEKEKEN

In TUA Connect (Theologische Universiteit Apeldoorn) geeft scheidend hoogleraar G.C. den Hertog desgevraagd een advies aan de studenten:

‘Houd veel van de mensen, zoek je vreugde in pastoraat en catechese en blijf vooral ook veel werk van je preken maken. Luister altijd net zo lang naar een tekst tot je Christus daarin op je af ziet komen. Dan gaat het altijd over en om Christus, maar is de preek nooit hetzelfde. Luther heeft gezegd dat de vele ketterijen uit al die eeuwen kerkgeschiedenis wel heel boeiend en vernieuwend kunnen lijken, maar in feite oervervelend zijn. Het komt altijd op hetzelfde neer: jij hebt het in jezelf om iets van je leven te maken, en dat moet je dan ook onverbiddelijk doen. Het Woord is altijd nieuw, omdat daarin de Christus levend naar zondaars toekomt om hen te zoeken en te behouden. De boodschap is dan: hou maar gauw op met te denken dat het nog iets met je kan worden, rust maar liever van je boze werken en laat God door Zijn Geest in je werken. Als de gemeente aan de preek merkt dat de Heilige Geest de prediker heeft gevoed en geleid, zal ze ook beseffen waar het voor haarzelf op aankomt.’

‘Sta ook bewust en kritisch in je tijd (en ten opzichte van jezelf!). Blijf goed op de hoogte van het nieuws en lees regelmatig romans en tijdschriften uit niet-christelijke hoek.
Laat bij alles de vreugde in de Here jullie sterkte zijn. Wie alle vertrouwen op menselijke doemscenario’s, mogelijkheden en strategieën afzweert en uitziet naar wat de Here doet, zal zich verblijden in de hoop. De kerk is niet “onze kerk”, onze zaak, maar ze is van Christus. Dat geeft focus en ontspannenheid.’

***

Het oude Wilhelmus (daterend uit 1568 of 1572) werd pas in 1932 ons volkslied. L.F. Kosten toont zich in Protestants Nederland dankbaar dat daarmee het achtstrofige ‘Wien Neêrlands bloed’ van Hendrik Tollens (1816) werd vervangen.
Dit volkslied kan vandaag ‘echt niet meer gezongen worden’.
Bij het tweede couplet:

De Godheid op haar hemeltroon,
Bezongen en vereerd,
Houdt gunstig ook naar onzen toon
Het heilig oog gekeerd:
Zij geef het eerst, na ‘t zalig koor,
Dat hooger snaren spant,
Het rond en hartig lied gehoor
Voor vorst en vaderland.

In het tweede couplet wordt het duidelijk wat Tollens bedoelde te zeggen. (...) Waar luistert God naar? Er staat: éérst naar de hemelzangers – engelen en/of gezaligden – maar daarna naar liederen voor vorst en vaderland als die ‘rond en hartig’ gezongen worden.
Op grond van bijbelse gegevens kan ik me dat niet voorstellen. Wáár is dat Hij opdracht heeft gegeven te bidden voor wie in hoogheid zijn gezeten. Wáár is eveneens dat Hij het oor neigt naar tollenaren die zich op de borst slaan en naar wie zich met Efraïm op de heup klopt.
Kortom: de belijdende en om ontferming smekende zondaar hóórt God. Dan breidt Hij Zijn rijk uit, dat niet van deze wereld is. Het maakt daarbij niet uit of een Jood, Nederlander, indiaan of Javaan die woorden uitspreekt, want het Evangelie is universeel in zijn strekking. Het nationalisme heef Tollens ver uit de bijbelse koers gebracht.

Als Hare Majesteit koningin Wilhelmina de troon beklimt in 1898, wordt het Wilhelmus gespeeld, een voorzichtige terugkeer naar het oude lied. Tijdens haar regeringsperiode kiest de Nederlandse overheid in 1932 als volkslied het Wilhelmus. Naar ons idee: een gouden greep. Maar met de secularisatie vandaag houdt menigeen de lippen stijf op elkaar als het klinkt: Mijn schild ende betrouwen, zijt Gij, o God, mijn Heer.

REDACTIE: J. VAN DER GRAAF

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen